Relationship
നീയെന്റെ പാതി….
രചന: ലില്ലി
“” കൺഗ്രാജുലേഷൻസ് അമല… തന്റെ ഇടിയൻ പോലീസിനോട് പറഞ്ഞേക്ക് ആളൊരു അപ്പനാകാൻ പോകുവാണെന്ന്…. “” ചിരിയോടെ ജെസ്സി ഡോക്ടർ എന്റെ നെറുകയിൽ തഴുകിപ്പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ കേൾക്കെ കണ്ണുകൾ സന്തോഷത്താൽ നിറഞ്ഞുവന്നു…. കാലങ്ങളോളം കനൽച്ചൂടിൽ പുകഞ്ഞ നെരിപ്പോടിലേക്ക് മഞ്ഞുകണം വീണുചിതറിയ പോലൊരു തണുപ്പെന്നെ പൊതിയുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു… വിശ്വസിക്കാനാകാതെ വീണ്ടും എന്റെ കട്ടിലിനരികിൽ ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന രാധികേച്ചിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയതും അതെ എന്നർത്ഥത്തിൽ നിറചിരിയോടെ എന്റെ തോളിൽ മെല്ലെ അമർത്തി.. … മനസ്സ് നിറയെ ആളുടെ മുഖമാണ്… എന്റെ പോലീസിന്റെ…. മെല്ലെ ഞാനെന്റെ വലതുകരം അടിവയറിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു ആ ജീവന്റെ തുടിപ്പിനെ ഒന്ന് തൊട്ടറിഞ്ഞു… ആളുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർന്ന് ആ കൈകൾ പിടിച്ചെന്റെ വയറിൽ ചേർത്തുവച്ചു നാണത്തോടെ ആ കാതോരം പറയണമെനിക്ക് ”എന്റെ പോലീസിനെ ചാച്ചനെന്ന് വിളിക്കാൻ ഒരാള് വരുന്നുണ്ടെന്ന്”….. കഴിഞ്ഞ രണ്ടിലധികം വർഷങ്ങളായി ഒരമ്മയാകാനുള്ള കാത്തിരിപ്പ്, ആ സ്വപ്നങ്ങൾക്ക് മേൽ നിറം പുരളുന്നതും അമ്മയെന്ന മൃദുല വികാരമെന്റെ സിരകളിൽ ആളുന്നതും ഞാനറിഞ്ഞു… “”അല്ല അമലമോളേ ഡെന്നീസ് എവിടെ… ഇന്നലെ ആളെ ടീവിയിൽ ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു, സെക്രെട്ടറിയേറ്റിനു മുന്നിലെ ലാത്തിച്ചാർജിൽ.. എന്നാ ഇടിയാ കൊച്ചെ അവന്മാർക്കിട്ട് കൊടുത്തത്…”” ഒരു പ്രത്യേക നർമ്മം പൊതിഞ്ഞ താളത്തിലും രസത്തിലുമുള്ള ഡോക്ടറുടെ വാക്കുകൾ കേൾക്കെ രാധികേച്ചി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ കപടദേഷ്യത്തോടെ ആളെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി… “”അതിപ്പോൾ എന്ത് തെറ്റാ ജെസ്സി, പോലീസിനെ കല്ലെറിയാനും ജാഥ നടത്താനും പൊതുമുതൽ നശിപ്പിക്കാനുമൊക്കെ നടക്കുന്നവരെ പിന്നെന്ത് ചെയ്യണം… പ്രത്യേകിച്ച് ഇതൊക്കെ നമ്മുടെ സർക്കിൾ ഇൻസ്‌പെക്ടർ ഡെന്നിസാറ് നോക്കി നിൽക്കത്തും ഇല്ല.. “” രാധികേച്ചിയുടെ വാക്കുകളിൽ എവിടെയൊക്കെയോ സാമൂഹിക ബോധമുള്ള പൗരയുണർന്നു…ആളും ഇതേ ഹോസ്പിറ്റലിലെ പീഡിയാട്രീഷ്യനും അതിലുപരി എന്റെ അയൽവാസിയും കഴിഞ്ഞ രണ്ട് വർഷങ്ങൾക്കു മേലെയായി എനിക്കൊരു നല്ല സുഹൃത്തുമാണ്… സത്യത്തിൽ ദൂരെ നിന്ന് കാണുന്നവർക്കൊന്നും മനസ്സിലാകില്ല എന്റെ ഡെന്നിച്ചനെക്കുറിച്ച് … ആളിലുള്ള മുൻകോപിയും മുരടനുമായ പോലീസുകാരനെ മാത്രമേ ലോകമറിയൂ… ആ ഗൗരവക്കാരന്റെ മുഖം മൂടിക്കുള്ളിലെ എന്റെ ഡെന്നിച്ചനെ എന്നെപ്പോലെ മറ്റാർക്കറിയും…സ്നേഹവും കരുതലും കുഞ്ഞു കുഞ്ഞു കുസൃതിയും നിറഞ്ഞ, ആർക്കും കടന്നുവരാനാകാത്തൊരു ലോകമുണ്ട് ഞങ്ങൾക്ക് … ആളുടെ ഓരോ അണുവിലും ഞാനെന്ന ലോകത്ത് അടിമയായ സ്‌നേഹവാനായ ഒരു ഭർത്താവുണ്ട്… ചങ്കിനുള്ളിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന കളങ്കമില്ലാത്ത പ്രണയമുണ്ട്… വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് രണ്ടുവർഷങ്ങൾ കാത്തിരുന്നിട്ടും ഒരു കുഞ്ഞിനെ കൊടുക്കാൻ കഴിയാതെ ഹൃദയം നൊന്ത് കരയുമ്പോൾ നീയാടീ പെണ്ണെ എന്റെ മോളെന്ന് പറഞ്ഞു കൈകളിൽ കോരിയെടുത്ത് ആ കട്ടി മീശയാൽ എന്റെ കവിളിൽ കുസൃതി കാട്ടി ചിരിപ്പിക്കുന്നൊരു കാമുകനുണ്ട്… അതിലുപരി അനാഥയായ ഈ അമലയെന്ന പെണ്ണിന് ബന്ധങ്ങളേറെയുള്ള ഒരു സ്‌നേഹവീട് തന്ന ഹൃദയമുണ്ട്…. ഓർമ്മകളോരോന്നും എന്റെ ചുണ്ടിൽ ചിരി പടർത്തിയപ്പോൾ എന്നെ നോക്കി കളിയാക്കി ചിരിക്കുന്ന രാധികേച്ചിയെ കാൺകെ ഞാൻ ജാള്യതയോടെ മുഖം തിരിച്ചു… “”ആരെയാ നിന്റെ പോലീസിനെ ആണോ മോളേ പകൽസ്വപ്നം കാണുന്നെ… “” നാണത്തോടെ ഞാനെന്റെ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു… പള്ളിവക അനാഥാലയത്തിനു മുന്നിൽ ദിവസങ്ങൾ മാത്രം പ്രായമുള്ള എന്നെ ആരോ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയപ്പോൾ ദൈവത്തിന്റെ മാലാഖമാരാണ് വളർത്തിയതും പരിപാലിച്ചതും… ആ വലിയ മതിൽക്കെട്ടുകൾക്കുള്ളിൽ നിന്നും ഈ ലോകത്തേക്കെന്നെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു വന്നത് ഒരിക്കൽ ഒരു പൊടിമീശക്കാരന് ഈ ആരുമില്ലാത്തവളോട് തോന്നിയ ദിവ്യാനുരാഗത്തിന്റെ കഥകളായിരുന്നു….
അന്നാട്ടിൽ പേരുകേട്ട തറവാട്ടിലെ ഒരേ ഒരു മകൻ… അൾത്താരയ്ക്ക് മുന്നിലായി നിന്ന് പള്ളി കൊയറിൽ ഞാൻ പാടുമ്പോൾ അത് കേട്ടു നിൽക്കുന്ന ആ തിളക്കമുള്ള കണ്ണുകൾ ഞാനെന്നാണ് ശ്രദ്ധിച്ചു തുടങ്ങിയതെന്നറിയില്ല… എന്നിരുന്നാലും ആ നോട്ടങ്ങളോരോന്നും എന്നിലെ കുറവുകളെ സ്വയം അറിഞ്ഞു ഞാൻ അവഗണിച്ചിട്ടേ ഉള്ളൂ…. ഋതുക്കൾ മാറി മാറി പുനർജനിച്ചിട്ടും ഡെന്നീസിന് അമലയോടുള്ള കൺതിളക്കത്തിന് ഒട്ടും മങ്ങലേറ്റില്ല… എന്റെ മനസ്സിലെവിടെയോ കൗമാരക്കാരിയുടെ ആശകൾ ഞാനറിയാതെ പൊട്ടിമുളച്ചപ്പോൾ അർഹത ഇല്ലെങ്കിലും ഞാനെന്റെ കരളിൽ ആ മുഖം കോറി വരച്ചു… ചെറുപ്പത്തിലേ അപ്പനും അമ്മയും നഷ്ട്ടപ്പെട്ട ആളെ വല്യപ്പച്ചനും അമ്മച്ചിയുമാണ് വളർത്തുന്നതെന്ന്…പള്ളിക്കാര്യങ്ങളിലും അനാഥാലയത്തിന്റെ നടത്തിപ്പിലുമെല്ലാം ആ കുടുംബത്തിന്റെ പങ്ക് എറിയതാണെന്ന് ഒരിക്കൽ ഞാനറിഞ്ഞു… ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ മൗനമായി പ്രണയ സ്വപ്നങ്ങൾ ഞങ്ങൾ ഇരുവരും നെയ്തുതുടങ്ങി….ഒരു നോക്കിൽ ഒരു ചിരിയിൽ ഒരു നൂറു കാര്യങ്ങൾ ഞങ്ങൾ പങ്കിടും… കാലങ്ങൾ മറഞ്ഞപ്പോൾ ആ പൊടിമീശക്കാരൻ ആരോഗ്യദൃഢഗാത്രനായ ഒരു പുരുഷനിലേക്ക് എത്തപ്പെട്ടു…. കട്ടി മീശയും വിടർന്ന നെഞ്ചുമായി സർക്കിൾ ഇൻസ്‌പെക്ടർ ഡെന്നീസ് അലക്സ്‌ ആയി സ്ഥാനമാറ്റം…. ഒരിക്കൽ അപ്പച്ചനെയും അമ്മച്ചിടെയും കൂട്ടി അനാഥാലയത്തിലേക്ക് വന്നു… അവരുടെ പൂർണ്ണസമ്മതത്തോടെ ചങ്കുറപ്പോടെ പറഞ്ഞു ഞാൻ എന്റെ അമലയെ കെട്ടിക്കൊണ്ടു പോകാൻ വന്നതാണെന്ന്…അനുവാദം തന്നു ആ കൈപിടിച്ച് തന്നെ ഏൽപ്പിക്കണമെന്ന്… പൊന്നുപോലെ നോക്കിക്കോളാമെന്ന്… അതിലുപരി എനിക്കെന്തുവേണം… ഉപാധികളില്ലാത്ത പ്രണയം… “”നോക്ക് അച്ചായ, നമ്മുടെ കൊച്ചുമോന്റെ സെലക്ഷൻ കൊള്ളാം… എന്റെ മോളൊരു കൊച്ചു മാലാഖ അല്ലിയോ.. “” അന്നെന്റെ കവിളിൽ മെല്ലെ തഴുകി മനസ്സ് നിറഞ്ഞു അമ്മച്ചിയത് പറയുമ്പോൾ ആളെന്നെ കണ്ണിറുക്കി കാട്ടി ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… ആ വലിയ തറവാട്ടിലെ ആരും അനാഥയാണെന്ന എന്നിലെ കുറവിനെ ചോദ്യം ചെയ്യുകയോ സഹതപിക്കുകയോ ചെയ്തിരുന്നില്ല… ആളെക്കാൾ അധികം പ്രാധാന്യം ചിലപ്പോൾ എനിക്ക് തരുമ്പോൾ ചെറിയ കുശുമ്പോടെ “ഹാ നമ്മളെ ആർക്കും ഇപ്പോൾ വേണ്ടാല്ലോ” എന്നും പറഞ്ഞു അമ്മച്ചിയുടെ മടിയിൽ കിടന്നു ആ വയറിൽ മുഖം ചേർത്തു ഉറങ്ങും… അന്ന് സ്ഥലം മാറ്റം കിട്ടി ഈ പട്ടണത്തിലേക്ക് ഞങ്ങൾ ചേക്കേറിയപ്പോൾ അമ്മച്ചിക്കും അപ്പച്ചനും വല്ലാതെ സങ്കടമായിരുന്നു… കലികയറുമ്പോൾ എന്റെ കൊച്ചിനെ നീ ഒന്നും ചെയ്തേക്കല്ലേടാ ഡെന്നിച്ചാ എന്ന് അമ്മച്ചി പറഞ്ഞേൽപ്പിക്കുമ്പോൾ ആളെന്നെ നോക്കി കണ്ണു കൂർപ്പിച്ചു… ഓർമ്മകൾ വീണ്ടുമെന്നെ പഴയ കാലങ്ങളിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി… ആശുപത്രിയിൽ നിന്നും തിരികെയെത്തി ഫ്ലാറ്റിനു മുന്നിൽ കാർ നിർത്തിയപ്പോൾ ഞാനിറങ്ങി… തൊട്ടടുത്ത ഫ്ലാറ്റ് ആണ് രാധികേച്ചിയുടേത്…ഒരുമിച്ചു ഞങ്ങൾ ലിഫ്റ്റിനടുത്തേക്ക് നടന്നു… ഇന്ന് രാവിലെ വേസ്റ്റ് കളയാൻ പോയി തിരികെ വന്നപ്പോൾ ലിഫ്റ്റിന് വെളിയിൽ ഞാൻ തലചുറ്റി വീണു… ബോധം വന്നപ്പോൾ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആയിരുന്നു ഞാൻ… അടുത്തായി നിൽക്കുന്ന രാധികേച്ചിയെ കണ്ടപ്പോൾ നടന്നതൊന്നും അറിയാതെ ഞാനുഴറി…പുള്ളിക്കാരിയാണ് ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നതെന്ന്… ഡെന്നിച്ചനെ വിളിച്ചപ്പോൾ കിട്ടാതായി എന്ന്… നന്ദിയോടെ ഞാൻ ചിരിച്ചപ്പോൾ ചേച്ചിയെന്നെ കണ്ണുകൾ ചിമ്മിക്കാട്ടി… എന്റെ മൊബൈൽ ഫ്ലാറ്റിലാണെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞതും ഡെന്നിച്ചൻ വിളിച്ചു കാണുമോ എന്നതോർക്കേ നേരിയ ഭയമെന്നെ അലട്ടി… ആ സന്തോഷവാർത്ത കാതിലെത്തിയപ്പോൾ വൈകിട്ട് വരുമ്പോൾ സർപ്രൈസ് ആയി ഡെന്നിച്ചനോട് പറയാമെന്ന് ചിരിയോടെ രാധികേച്ചി പറഞ്ഞപ്പോൾ അത് ഞാനും ശരിവച്ചിരുന്നു… “”ചെല്ല്, ചെന്ന് കെട്ട്യോനോട് സന്തോഷവാർത്ത പറഞ്ഞിട്ട് കിട്ടാനുള്ളതൊക്കെ ചൂടോടെയങ്ങ് വാങ്ങിക്ക് പെണ്ണേ…”” ലിഫ്റ്റ് ഇറങ്ങി ഇടനാഴിയിലൂടെ നടന്നപ്പോൾ രാധികേച്ചി അതും പറഞ്ഞെന്റെ കവിളിൽ പിച്ചിയതും എന്റെ മുഖമൊന്നു തുടുത്തു… യാത്രപറഞ്ഞു ചിരിയോടെ ഞാൻ നടന്നുചെന്ന് കൈ കതകിൽ തൊട്ടതും അകത്തേക്ക് തുറന്നു വന്നപ്പോൾ ഒരുപക്ഷെ പോയപ്പോൾ രാധികേച്ചി പൂട്ടാൻ മറന്നു കാണുമെന്നു ഞാനൂഹിച്ചു… എന്നാൽ അകത്തെ കാഴ്ച കാൺകെ ഞാനൊന്ന് വിറച്ചു പോയി…
വാരി വലിച്ചിട്ടു അലങ്കോലമായ ലിവിങ്ങ് റൂമിൽ അങ്ങിങ്ങായി പൊട്ടിച്ചിതറി കിടക്കുന്ന ഫ്ലവർ വേസുകളും സാധങ്ങളും…ആ കൂട്ടത്തിൽ എന്റെ മൊബൈൽ ഫോണും രണ്ട് പാളികളായി ചിതറി കിടക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു… എന്നിൽ ഉരുണ്ടുകൂടിയ ഭയത്തെ ശാസിച്ചു ഞാൻ ചുറ്റിനും കണ്ണുകൾ ഓടിച്ചതും സോഫയിൽ വിയർത്തു കുളിച്ചു ഇരു കൈകളും തലയിൽ താങ്ങി കണ്ണുകൾ മറച്ചു ഡെന്നിച്ചൻ ഇരിക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു… ആളുടെ അരികിലേക്ക് വെപ്രാളത്തോടെ ചെല്ലാനൊരുങ്ങും മുന്നേ കൊടുങ്കാട് പോലെ പാഞ്ഞു വന്നു ആ കരുത്തുറ്റ കരങ്ങളാൽ എന്റെ കവിളിലേക്ക് ആഞ്ഞടിച്ചു… ഒരുനിമിഷം കാതുകളിൽ ഒരു മൂളലും കണ്ണിൽ ഇരുട്ടും നിറയുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു… കവിളെല്ലുകൾ ഞെരിഞ്ഞുടയുന്ന നോവിനാൽ ഞാനെന്റെ കവിളിൽ അമർത്തിപ്പിടിച്ചതും ശരീരം തളരുന്നതുപോലെ തോന്നിയെനിക്ക്… വീഴും മുന്നേ എന്റെ തോളിൽ അമർത്തിപ്പിടിച്ചു താങ്ങി നിർത്തുന്ന ഡെന്നിച്ചന്റെ കണ്ണുകൾ കോപത്താൽ കത്തിയെരിയുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു… “” എവിടെ പോയിരുന്നെടീ നീയ്.. ഏഹ്… ഞാൻ എത്ര തവണ വിളിച്ചെന്നു നിനക്കറിയോ…ചുറ്റിനും ഡെന്നിച്ചനെ പൂട്ടാൻ ഊഴം കാത്തിരിക്കുന്ന ശത്രുക്കളാ… ഇവിടെ നിന്നെ കാണാതെ ഞാൻ എവിടെയെല്ലാം ഓടിയെന്ന് നിനക്ക് അറിയോടീ….”” ഡെന്നിച്ചന്റെ ആ ഭാവമെനിക്ക് പുതിയതായിരുന്നു… ശക്തിയോടെ എന്നെ സോഫയിലേക്ക് തള്ളിയിട്ട് ഡോറും വലിച്ചടച്ചു പുറത്തേക്ക് പായുന്നത് നിറയുന്ന കണ്ണുനീരിന്റെ മറവിലും എനിക്ക് കാണാൻ കഴിയുമായിരുന്നു…. നെഞ്ചിൽ തിങ്ങി വിങ്ങുന്ന സങ്കടം അണകൾ പൊട്ടിച്ചു ഒരു വിങ്ങലോടെ പുറത്തേക്കൊഴുകി… മെല്ലെ പിടിച്ചെഴുനേറ്റു കവിൾ പൊട്ടി വായിലേക്ക് ഒഴുകിയ ചോര ഞാൻ വാഷ് ബേസിനിലേക്ക് തുപ്പിയതും ചുവരിലെ കണ്ണാടിയിൽ ആ വിരലുകൾ പതിഞ്ഞു തടിച്ച കവിളുകൾ കണ്ടെന്റെ വേദന ഏറി വന്നു… തലോടിയിട്ടേ ഉള്ളൂ നാളിതുവരെ… ആ കരലാളനങ്ങളും സ്നേഹവും കുസൃതിയും ഒക്കെ കാട്ടുമ്പോഴും ഒരു നോവെനിക്ക് തരാത്തവനാണ്… ഇന്ന് എന്നേക്കാൾ സന്തോഷിക്കേണ്ടവൻ ഒരു വലിയ വേദന എന്നിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു ഓടി മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു… ഒരുവേള ഒന്ന് ചോദിച്ചുകൂടായിരുന്നോ നീയെവിടെയായിരുന്നെന്ന്… വയ്യ എന്റെ നെഞ്ച് വിങ്ങുന്നു…ശരീരത്തിന്റെ നോവിനെക്കാൾ ഏറെ എന്റെ ഹൃദയമാണ് മുറിഞ്ഞു രക്തം വാർക്കുന്നതതെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു… ആളുടെ ഭാഗം ചിന്തിച്ചാൽ ശെരിയാണെന്ന് എന്റെ മനസ്സ് ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് എന്നോട് ന്യായവാദം നിരത്തുമ്പോഴും, എന്നെ ഒരുവേള അറിയാൻ ശ്രമിച്ചില്ലല്ലോ എന്ന ചോദ്യവുമായി എന്റെ മനസ്സാക്ഷി വീണ്ടും തർക്കുത്തരം പറയുന്നതുപോലെ തോന്നിത്തുടങ്ങി.. ഏറെ നേരമെങ്ങനെ ഞാനിരുന്നു… നിലത്തു ചിതറിക്കിടന്നതെല്ലാം വൃത്തിയാക്കി ആ പഴയ അമലയാകാൻ ഞാനൊന്ന് തയ്യാറെടുത്തു… ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഞാനെന്റെ വയറിൽ കൈചേർത്തുവച്ചെന്റെ പരിഭവങ്ങൾ പറഞ്ഞു… എന്നെക്കാൾ ഏറെ ഡെന്നിച്ചനിപ്പോൾ വേദനിക്കുന്നുണ്ടാകുമെന്ന് എനിക്കറിയാം… ആൾക്ക് വൈകുന്നേരം ചപ്പാത്തിയും കറിയും ഉണ്ടാക്കി വച്ചപ്പോൾ കവിളിലെ നീറ്റലിൽ ചുണ്ടു പിളർത്താൻ പോലുമാകാതെ ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിൽ തല ചായ്ച്ചു ഞാൻ കാത്തിരുന്നു… ഏറെ വൈകിയിട്ടും ആള് തിരികെ എത്താത്തതിൽ ഞാനൊന്ന് പതറിയെങ്കിലും വിളിച്ചു ചോദിക്കാനുള്ള ഫോൺ പല കഷ്ണങ്ങൾ ആയികിടക്കുന്നു എന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു… ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ ഡോർ തുറന്ന് ആളകത്ത് വന്നത് ഞാനറിഞ്ഞെങ്കിലും തല ഉയർത്തി നോക്കാതെ ഞാൻ കിടന്നു…. പിണക്കമാണ് ഡെന്നിച്ചായ നിങ്ങളോടെന്ന് ഒരു നൂറുവട്ടം വാശിയോടെ ഞാൻ മൗനമായി പറഞ്ഞു… മേശമേൽ എന്തോ ഒരു പൊതിക്കെട്ടു വച്ചിട്ട് എനിക്കടുത്തേക്ക് ഒരു ചെയർ നീക്കിയിട്ടിരുന്നത് അറിഞ്ഞിട്ടും ഞാൻ മൗനമായിരുന്നു…പൊതിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വരുന്ന ചൂടുള്ള പൊറോട്ടയുടെയും ബീഫ് ഫ്രൈയുടെയും ഗന്ധമെന്നിൽ കൊതി നിറച്ചെങ്കിലും എന്നിലെ വാശി മുന്നിട്ടു നിന്നു… ഇണക്കങ്ങളും പിണക്കങ്ങളുമൊക്കെ മുൻപും ഒരുപാട് ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഒരിക്കൽ പോലും എന്നെ ഒന്ന് നുള്ളി നോവിച്ചിട്ടില്ല…വഴക്കുണ്ടാക്കി ഇറങ്ങി പോയി ആള് തിരികെ വരുമ്പോൾ എന്നുമീ പൊതി പതിവാണ്…എനിക്ക് വളരെ പ്രിയപ്പെട്ട ഭക്ഷണം….എന്നെ സോപ്പിട്ട് പിണക്കം മാറ്റാനുള്ള പോലീസിന്റെ സൂത്രമാണിത്… ഇന്നെന്തോ അത്രവേഗം ക്ഷമിക്കാനാകാത്ത പോലെയും അതിലുപരി ആ സന്തോഷം പോലും പങ്കുവയ്ക്കാനാകാത്ത പോലെ എന്റെ മനസ്സ് ഉറച്ചു നിൽക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു… മെല്ലെ എഴുനേറ്റ് ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ വെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു ഞാൻ മുറിയിലേക്ക് നടക്കാനൊരുങ്ങിയതും കൈകളിൽ പിടി വീഴുകയും ആ മടിയിലേക്കെന്നെ പിടിച്ചിരുത്തി കുതറി മാറാനാകാത്ത വിധം അടക്കി പിടിച്ചു വയ്ക്കുകയും ചെയ്തു….
മദ്യത്തിന്റെ ഗന്ധം ആ ശ്വാസത്തിൽ നിന്നുമുതിർന്നതും ഒരുവേള ഞാൻ മുഖമുയർത്തി ആ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ കുറ്റവാളിയെ പോലെ ആള് നീരസപ്പെടുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു… എന്റെ കവിളുകളിൽ മെല്ലെ ആ അധരങ്ങൾ പതിഞ്ഞപ്പോൾ വേദനയാൽ ഞാൻ പുളഞ്ഞുകൊണ്ട് അടർന്നു മാറി മുറിയിലേക്ക് ഓടിച്ചെന്നു ഞാൻ കട്ടിലിനു ഓരം ചേർന്നു കിടന്നു….വീണ്ടും എനിക്കരികിലേക്ക് വന്നു ചേർന്ന് കിടന്ന് എന്നെ ആ നെഞ്ചിലേക്ക് അമർത്തി പിടിച്ചുകൊണ്ട് കവിളിൽ മൃദുവായി തലോടി… ഒരു പാവ പോലെ അനാകാതെ ഞാനാ കരവലയത്തിനുള്ളിൽ കിടന്നു…എന്റെ മൗനം ആളെ തളർത്തുമെന്നെനിക്കറിയാം… “”പെണ്ണേ…പെട്ടന്ന് നിന്നെ കാണാഞ്ഞപ്പോൾ…. ഫോൺ വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടാഞ്ഞപ്പോൾ ആകെ പേടിച്ചു പോയെടീ ഞാൻ… അറിയാല്ലോ നിനക്കെന്തേലും പറ്റിയാൽ എനിക്ക് സഹിക്കില്ലെന്ന്….ഒന്ന് രണ്ട് മണിക്കൂറുകൊണ്ട് ഞാൻ തിരക്കാൻ എങ്ങും ബാക്കി ഇല്ല…. അവസാനം നീ വന്നു ചിരിയോടെ നിന്നപ്പോൾ നിയന്ത്രണം വിട്ടുപോയടീ….”” ആ വാക്കുകളുടെ ഇടർച്ചയിൽ ആളുടെ ഹൃദയവേദനയും ധ്വനിക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു… എന്നിട്ടും ചോദിച്ചില്ല നീയെവിടെയായിരുന്നു എന്ന്….ചോദിക്കാതെ ഞാൻ പറയില്ല ഡെന്നിച്ചാ ഇതെന്റെ ചെറിയൊരു വാശിയാ….മൗനമായി അടർന്നു മാറി ഞാൻ ഭിത്തിയുടെ ഓരം ചേർന്നു കിടന്നപ്പോൾ വീണ്ടും എന്നോട് ചേർന്നു ചേർന്നു വരികയാ… ആ നെഞ്ചിൽ എന്റെ മുഖം ചേർക്കാതെ ആളുറങ്ങാറില്ല…ആ തലോടലും സ്നേഹച്ചൂടും ഏൽക്കാതെ നാളിതുവരെ ഞാനും ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല…. പക്ഷേ ഇന്നെന്തോ കഴിയുന്നില്ലെനിക്ക്… ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ ആള് മയങ്ങിയെന്നറിഞ്ഞതും ആ കൈ മെല്ലെ വലിച്ചെടുത്തു എന്റെ വയറിലേക്ക് മൃദുവായി ചേർത്തുപിടിച്ചു…ആ നെറുകയിൽ എന്റെ അധരങ്ങൾ ചേർത്ത് ചുംബിച്ചു ചേർന്നു ഞാൻ കിടന്നു… മുൻകോപിയാണെന്നേ ഉള്ളൂ ആളെന്റെ ജീവനാണ്… എന്നെ രക്ഷിക്കാനും ശിക്ഷിക്കാനും അവകാശപ്പെട്ടവനാണ് ഡെന്നിച്ചനെന്ന് ഞാനെന്റെ മനസ്സിനെ പഠിപ്പിച്ചു ആ വാശിക്കുമേൽ മൂടുപടമിട്ടു…. രാവിലെ ഞാനുണർന്നു ചെന്നപ്പോളേക്കും അടുക്കളയിൽ എന്തൊക്കെയോ കാട്ടിക്കൂട്ടലുകൾ നടത്തുന്ന ഡെന്നിച്ചനെ നോക്കി ഞാൻ നിന്നു… എന്നെ കണ്ടതും ഓടി വന്നു ആ നെഞ്ചിലേക്ക് വലിച്ചു ചേർത്തെന്നെ ഇറുക്കെ പുണർന്നു… കവിളിലെ മെല്ലെ തഴുകി… “”നീയെന്നോട് ക്ഷമിക്ക് പെണ്ണേ… “” കാതോരം ആ വാക്കുകൾ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് എന്റെ കവിളിലെ പാടുകളിൽ മെല്ലെ അധരങ്ങൾ ഉരസിയപ്പോൾ കപടദേഷ്യത്താൽ അടർന്നു മാറി ഞാൻ ചായ ഉണ്ടാക്കാനായി തിരിഞ്ഞതും പിന്നിൽ നിന്നും വീണ്ടും കെട്ടി പിടിച്ചു എന്റെ തോളിൽ മുഖം ചേർത്തു നിന്നു…. ആളെപ്പോഴും ഇങ്ങനെയാണെന്ന് എനിക്കറിയാം ഇനി മിണ്ടും വരെ അടുത്തു നിന്നും മാറില്ല….എങ്കിലും ഇത്തവണ ഞാനല്പം കട്ടയ്ക്ക് പിടിച്ചു നിന്നു….. മുറിയിൽ തല്ലിത്തകർക്കുന്ന ഓരോ സാധങ്ങളുടെയും ശബ്ദമാണ് എന്റെ മൗനം ആളെ ഒരുപാട് വേദനിപ്പിക്കുന്നു എന്ന് തിരിച്ചറിയാനെനിക്കായത്… ഈ അടവൊന്നും എന്നോട് വിലപ്പോകില്ലെന്ന മട്ടിൽ അടുക്കളയിൽ തന്നെ ഞാൻ നിന്നപ്പോൾ പിന്നീട് ശബ്ദമൊന്നും കേട്ടില്ല… മെല്ല ഞാൻ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നതും കട്ടിലിൽ കമിഴ്ന്നു കിടക്കുന്നതും ഇന്ന് ഡ്യൂട്ടിക്ക് പോകാനുള്ള യാതൊരു പ്ലാനും ആൾക്കില്ലെന്നും ഞാനറിഞ്ഞു… ചുണ്ടിൽ ഊറിക്കൂടിയ ചിരിയോടെ ഞാനാ കിടപ്പ് നോക്കി നിന്നു… എടൊ കള്ള പോലീസെ ഇത്തവണ ഞാൻ വിട്ട് തരില്ലാട്ടോ… ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ സോഫയിൽ കിടന്നു ഞാനുമൊന്ന് മയങ്ങിപ്പോയി..കവിളിൽ തണുപ്പുള്ള എന്തോ ഇഴയുന്നത് മനസ്സിലാക്കി ഞാൻ ഞെട്ടി ഉണർന്നതും എനിക്കരികിൽ ഇരുന്നു കവിളിലേക്ക് ഐസ് വച്ചു തടവുകയാണ് ഡെന്നിച്ചൻ…. ആ ഗൗരവമായ മുഖത്തെ കള്ളചിരിയും പിണക്കം മാറിയില്ലേ പെണ്ണേ എന്ന പരിഭവവും ഞാൻ വായിച്ചെടുത്തെങ്കിലും മുഖം വീർപ്പിച്ചു ഞാൻ ആൾക്ക് മുന്നിൽ ഇരുന്നു കൊടുത്തു…
ഇടയ്ക്ക് ആള് പുറത്തെവിടേക്കോ പോകുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ ഞാനൊന്ന് മൂളി… “”തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ എന്റെ ഭാര്യ ഈ പിണക്കമൊക്കെ മാറ്റി എന്നോട് മിണ്ടാൻ റെഡി ആയിക്കോണം…അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ മൂന്നാം മുറ പ്രയോഗിക്കും…. കേട്ടോടീ…. “” കള്ളച്ചിരിയോടെ കണ്ണിറുക്കി പറഞ്ഞു പുറത്തേക്ക് പോയതും അറിയാതെ എന്റെ ചുണ്ടിലും ചിരി വിടർന്നു പോയി “കള്ള പോലീസെ മൂന്നല്ല മുപ്പതാംമുറ ആയാലും ഈ അമലയും ഇന്ന് അല്പം വാശിയിലാ “എന്നും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആൾക്കുള്ള ഇഷ്ടവിഭവങ്ങൾ ഒരുക്കാൻ ചുണ്ടുകോട്ടി ചിരിച് ഞാൻ അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു… അധികം വൈകാതെ തിരിച്ചെത്തിയപ്പോൾ ഡെന്നിച്ചനെന്നെ ഒരു കള്ളനോട്ടം നോക്കി… കാവിളിലേക്ക് മെല്ലെ തലോടി ഒരുമ്മയും തന്നുപ്പോൾ നീരൊക്കെ മാറി അവിടം പഴയപോലെ ആയെന്ന ആശ്വാസത്തിൽ ആളൊരു ദീർഘശ്വാസം എടുക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു… എന്റെ നോട്ടം കണ്ടിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു… “”നോക്കി പേടിപ്പിക്കാതെ ചോറ് വിളമ്പടീ…”” ആ ചുണ്ടിലെ കുസൃതിയിലേക്ക് സ്വയം മറന്നു വീഴുമെന്നോർത്തു ഞാൻ മുഖം തിരിച്ചു പാത്രത്തിലേക്ക് ആഹാരം വിളമ്പി… എന്റെ കൈ പിടിച്ചു തൊട്ടരികിൽ ഇരുത്തി ആദ്യ ഉരുള എന്റെ വായിലേക്ക് നീട്ടിതും എന്റെ കണ്ണുകൾ അറിയാതെ നിറഞ്ഞു പോയി… “”നിന്റെ ഇച്ചായനല്ലിയോടി പെണ്ണേ നിന്നെയൊന്ന് തല്ലിയത്….ഇനി നീ ഇങ്ങനെ വിഷമിച്ചു നടന്നാൽ നിന്നെക്കാളും സങ്കടമാ എനിക്ക്…ദാ ഇത് കഴിച്ചു നിരാഹാരം അവസാനിപ്പിച്ചേ…”” ചെറു ചിരിയോടെ ഞാൻ വാതുറന്നു ആദ്യ ഉരുള കഴിച്ചു…ഇനി പിടിച്ചാൽ കിട്ടില്ല രണ്ട് മൂന്ന് അങ്ങനെ ഒരു പാത്രം ചോറും എന്നെ തീറ്റിക്കുന്ന തിരക്കിലാണ് എന്റെ പോലീസ്… എന്തോ പെട്ടന്ന് വയറിൽ നിന്നും ഉരുണ്ടു കയറുന്നതും കഴിച്ചതെല്ലാം പുറത്തേക്ക് ഇരച്ചു വരുന്നു എന്ന് ഞാനറിഞ്ഞതും വാഷ് ബേസിനു അരികിലേക്ക് ഓടിയപ്പോൾ ആളും വെപ്രാളത്തോടെ എനിക്ക് പിന്നാലെ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു…. കഴിച്ചതെല്ലാം ആളുടെ വിത്ത് വയറിലിരുന്നു ചവിട്ടി പുറത്തേക്ക് തള്ളുകയാണ്… “”എന്നതാ നിനക്ക് പറ്റിയെ വാ നമുക്ക് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകാം….”” എന്നെയാ നെഞ്ചിൽ ചേർത്ത് വെപ്രാളപ്പെടുകയാണ് ഡെന്നിച്ചനെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു… മെല്ലെയെന്നെ പിടിച്ചു സോഫയിലേക്കിരുത്തി ആളും കൂടെ ഇരുന്നു… ഞാനാ കൈകൾ പിടിച്ചു എന്റെ വയറിലേക്ക് ചേർത്ത് വച്ചപ്പോൾ കൗതുകത്തോടെ എന്നെ നോക്കി ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ നിൽക്കുന്ന ആളുടെ കാതോരം ഞാൻ പറഞ്ഞു… “എന്റെ ഡെന്നിച്ചൻ ഒരു അപ്പനാകാൻ പോകുകയാണെന്ന്… ” അല്പനേരം ആളുടെ അനക്കമൊന്നും കേട്ടില്ല… അടുത്ത നിമിഷം ആ കണ്ണുകൾ വിടരുന്നതും ഗൗരവമാർന്ന മുഖത്ത് ഏതെല്ലാമോ ഭാവങ്ങൾ മിന്നി മറയുന്നതും ചിരിയോടെ ഞാൻ നോക്കിയിരുന്നതും എന്നെ വലിച്ചാ നെഞ്ചിലേക്കിട്ട് വരിഞ്ഞു മുറുക്കിയിരുന്നു… എന്റെ മുഖം ചുംബനങ്ങളാൽ മൂടുമ്പോൾ ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞത് സന്തോഷം കൊണ്ടാണെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു… എന്തോ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞുപോയി… എന്റെ ഏങ്ങലുകൾ ഉയർന്നപ്പോൾ ആ കൈകൾ ശക്തിയോടെ മുറുകുന്നതും എന്റെ മുതുകിൽ ആ വിരലുകൾ തഴുകി ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നതും ഞാനറിഞ്ഞു… “”ദേ പൊലീസെ എന്നേം നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനേം ഇന്ന് തന്നെ ഞെക്കി കൊല്ലുവോ…”” ചിരിയോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞതും പെട്ടന്ന് എന്തോ ഓർത്ത പോലെ വേഗം എന്നിൽ നിന്നും അടർന്നു മാറി… “”എടിയേ എന്റെ പൊന്നിന് ഞാനൊരു ഉമ്മ കൊടുക്കട്ടെടീ…”” ഒരു കെഞ്ചലോടെ ആളത് പറഞ്ഞതും മെല്ലെയെൻറ മടിയിലേക്ക് കിടത്തിയപ്പോൾ എന്റെ വയറിൽ മുഖം ചേർത്തു ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു… അന്നത്തെ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ ഞാൻ ഡെന്നിച്ചനോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആളും ചെയ്ത തെറ്റോർത്തു വിഷമിക്കുന്നതും ആ കണ്ണുകൾ കുറ്റബോധത്താൽ കലങ്ങുന്നതും അറിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാനെന്റെ മാറിലേക്ക് ആ മുഖം ചേർത്തു വച്ചു ‘ സാരമില്ല ഡെന്നിച്ചായാ എന്ന് പറഞ്ഞു ചിരിയോടെ ആ മീശ പിരിച്ചു വച്ചുകൊടുത്തു… പിന്നീട് ഞാൻ കാണുകയായിരുന്നു എന്റെ ഡെന്നിച്ചന്റെ മാറ്റങ്ങളും ഭർത്താവിൽ നിന്നും ഒരു പിതാവാകാനുള്ള കാത്തിരിപ്പുകളും…. വീർത്തു വീർത്തു വരുന്ന വയറു കാണുമ്പോൾ ആൾക്ക് എന്നേക്കാൾ വെപ്രാളമാണ്… ഇടയ്ക്കൊക്കെ വീർത്തുന്തിയ വയറിൽ ചെറിയ അനക്കങ്ങളും ചലനങ്ങളും വരുമ്പോൾ ഡെന്നിച്ചൻ അവിടേക്ക് ചെവി ചേർത്തു വയ്ക്കും…
“”എന്റെ കൊച്ചെന്താണ്ട് പറയുന്നുണ്ടല്ലോ… നീയിന്നൊന്നും കഴിച്ചില്ലേ പെണ്ണേ…ഇനി കൊച്ചിനെങ്ങാനും വിശക്കുന്നുണ്ടോടീ…”” കുസൃതിയോടെ ഡെന്നിച്ചനത് പറഞ്ഞെന്നെ കളിയാക്കുമ്പോൾ ആ നെഞ്ചിലെ രോമങ്ങളിൽ വലിച്ചു ഞാൻ വേദനിപ്പിച്ചു… അമ്മച്ചിയും അപ്പച്ചനും ഇടയ്ക്കൊരിക്കൽ കാണാൻ വന്നിരുന്നപ്പോൾ തറവാട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുകായാണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ ഭാര്യയെ ഞാൻ നോക്കിക്കോളാമെന്ന് പറഞ്ഞു അമ്മച്ചിയേക്കാൾ വാശിയോടെ ഡെന്നിച്ചൻ നിൽക്കുന്നത് കാൺകെ സന്തോഷം കൊണ്ടെന്റെ ഉള്ളം നിറഞ്ഞു…. എട്ടാം മാസത്തെ സ്കാനിങ്ങിന് ശേഷം എന്തോ ചെറിയ കോംപ്ളിക്കേഷൻ ഉണ്ടെന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞപ്പോൾ മുതൽ ഡെന്നിച്ചൻ ആകെ ടെൻഷനിൽ ആണെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു… ഉറക്കത്തിൽ ഞാനൊന്നുണർന്നാൽ പോലും എനിക്ക് മുന്നേ ഞെട്ടി എഴുനേറ്റ് വേവലാതിയോടെ ലൈറ്റ് ഇടുന്ന ഡെന്നിച്ചനെ കാണുമ്പോൾ എന്തോ വല്ലാത്ത ഇഷ്ടത്തോടെ എനിക്കൊന്നുമില്ല പോലീസെ എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ ആ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർന്ന് കിടക്കും…. പ്രസവ സമയത്ത് എനിക്കെന്തെങ്കിലും അരുതാത്തത് സംഭവിക്കുമോ എന്ന പേടിയാണെന്ന്…. വീരശൂരപരാക്രമിയായ ആർക്കു മുന്നിലും നെഞ്ചും വിരിച്ചു തന്റേടത്തോടെ നിൽക്കുന്ന ഡെന്നിച്ചന് ഞാനെന്നാൽ ഏറ്റവും വലിയ ബലഹീനതയാണെന്ന സത്യം ഞാനാ ചുരുങ്ങിയ ദിവസങ്ങൾകൊണ്ട് തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു… എന്നെയും കുഞ്ഞിനേയും നോക്കാനാണെന്ന് പറഞ്ഞു ആള് ആറു മാസത്തെ ലോങ്ങ്‌ ലീവ് എടുത്തു വന്നപ്പോൾ വേണ്ടിയിരുന്നില്ല ടെന്നിച്ചായാ എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞതും ആ മുഖം ദേഷ്യത്താൽ കടുക്കുന്നത് ഞാൻ നോക്കി നിന്നു… ഈ ഉദ്യോഗം ഇല്ലേലും അങ്ങ് കാഞ്ഞിരപ്പള്ളിയിൽ നിനക്കും എനിക്കും നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനും അവന്റെ തലമുറയ്ക്കും ഇരുന്നു തിന്നാനുള്ളത് ഉണ്ടെന്ന്…. ഈ യൂണിഫോം പോലും ആർക്കെങ്കിലും പാവങ്ങൾക്ക് നല്ല കാര്യം ചെയ്യണമെന്ന് തോന്നിയിട്ടാണെന്ന്.. പിന്നെ എന്റെ പെണ്ണിനെ ചോദിച്ചു ചെല്ലാനുള്ള എല്ലാ യോഗ്യതയും ആൾക്ക് വേണമായിരുന്നു എന്ന്…. നിന്നെക്കാൾ വലുതായിട്ട് ഈ ഡെന്നിച്ചന് മറ്റൊന്നുമില്ലെന്ന്…. ഇനിയെന്ത് വേണമെനിക്ക്…. സ്വന്തം പ്രാണനേക്കാൾ പതിന്മടങ്ങു എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്ന കരുതുന്ന എന്റെ ഡെന്നിച്ചനെക്കാൾ മറ്റൊന്നും ഈ ഭൂമിയിൽ എനിക്ക് സ്വന്തമായി വേണ്ടെന്ന് എന്റെ ഹൃദയവും ഉച്ചത്തിൽ മന്ത്രിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു…. നീണ്ട കാത്തിരിപ്പിനൊടുവിൽ തങ്കക്കുടം പോലുള്ള ഞങ്ങളുടെ പൊന്നു മോനെ ഡെന്നിച്ചൻ മെല്ലെ ആ കൈകളിലേക്ക് വാങ്ങിയപ്പോൾ ആ കൈകൾ വിറകൊള്ളുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു…. സുഖപ്രസവമായിരുന്നു… എനിക്ക് കഠിനമായ ആരോഗ്യപ്രശ്ങ്ങൾ ഒന്നും നൽകാതെയാണ് മോൻ ഈ ഭൂമിയിലേക്ക് വന്നത് എന്നെക്കാളേറെ ഡെന്നിച്ചനെയാണ് സന്തോഷവാനാക്കിയത്…. കുഞ്ഞിന്റെ കണ്ണും മൂക്കും എല്ലാം പോലീസിനെ പോലെ തന്നെയാണെന്നും അവൻ ജൂനിയർ ഡെന്നിച്ചനാണെന്നും ഞാനുറപ്പിച്ചു… “”അപ്പന് പിറന്നാൾ അപ്പടിയിരിക്കണം…”” അമ്മച്ചി അതിനിടയിൽ കുഞ്ഞിനെ നോക്കി ചിരിയോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആ കൈകളിലേക്ക് വാങ്ങി… ജെസ്സി ഡോക്ടറും നേഴ്‌സുമാരും അപ്പച്ചനും അമ്മച്ചിയും രാധികേച്ചിയും ഒന്നും അവിടെ നിൽക്കുന്നത് കാര്യമാക്കാതെ എന്റെ കവിളിലും നെറുകയിൽ ആ അധരങ്ങൾ ചേർത്തു സ്നേഹത്തോടെ ചുംബിച്ചപ്പോൾ ജാള്യതയോടെ ഞാൻ കണ്ണുകൾ അടച്ചുപോയി… ഇമകൾ തുറന്നപ്പോൾ ബാക്കി ആളുകൾ ഒക്കെ അപ്രത്യക്ഷമായി എന്ന് ഞാനറിഞ്ഞതും കള്ളച്ചിരിയോടെ മീശ തടവിക്കൊണ്ട് ആള് എന്നെത്തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുകായാണെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു… “”ഈ പോലീസിന് നാണമേ ഇല്ല… ഇനി ഞാൻ ആ ഡോക്ടറുടെ മുഖത്ത് എങ്ങനെ നോക്കും.”” “”ആഹാ, നീ ആ ഡോക്ടറിനെ തൽക്കാലം നോക്കണ്ട എന്നേം എന്റെ മോനേം മാത്രം നോക്കിയാ മതി… കേട്ടോടീ… “” ചിരിയോടെ അതും പറഞ്ഞു കുഞ്ഞിച്ചുണ്ടു പിളർന്നുകൊണ്ടു കരയാൻ തുടങ്ങുന്ന കുഞ്ഞിന്റെ കവിളിൽ ഡെന്നിച്ചൻ മെല്ലെ തൊടുന്നത് ഞാൻ നോക്കിയിരുന്നു…. ദിവസങ്ങൾ ഓരോന്നും കാത്തുനിൽക്കാതെ കൊഴിഞ്ഞു വീഴുമ്പോൾ എന്റെ ഡെന്നിച്ചന്റെ സ്നേഹവും ഞങ്ങളുടെ കുട്ടിക്കുറുമ്പന്റെ കളിചിരികളും ആ വലിയ വീടിന്റെ അകത്തളങ്ങളിൽ ഒഴുകിപ്പരന്നു…. എനിക്കും ഡെന്നിച്ചനും ഒത്ത നടുവുവിലായി അവൻ കയ്യും കാലുമിട്ടടിച്ചു എന്തൊക്കെയോ കുസൃതി കാട്ടുകയാണ്…. അമ്മയേക്കാൾ അവന്റെ അപ്പനോടാണ് സ്നേഹം…എന്തോ അതൊക്കെ കാണുമ്പോൾ എന്റെ ഹൃദയം സന്തോഷത്താൽ നിറയുന്നതറിയും… മോനെ തൊട്ടിലിൽ മെല്ലെ കിടത്തി ആട്ടി കൊടുത്തപ്പോൾ അവനുറങ്ങുന്നതും നോക്കി ഞാനിരുന്നു…. ആ കൈകൾ വിടർത്തി എന്റെ പ്രാണന്റെ നെഞ്ചിലേക്കെന്നെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചപ്പോൾ സ്നേഹം നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്ന ആ നെഞ്ചിലേക്ക് ഞാനെന്റെ കവിളുകൾ ചേർത്തുകിടന്നു.. ഇനിയേഴ് ജന്മങ്ങളിലും ഞാൻ പുനർജനിച്ചാലും ഈ നെഞ്ചിലെ ചൂടിൽ ഉറങ്ങാൻ ആഗ്രഹിച്ചുകൊണ്ട് ആ കരലാളനങ്ങളിൽ ഞാനുറങ്ങി…. ഇനിയുള്ള നല്ല നാളേയ്ക്ക് വേണ്ടി…. ഇഷ്ടമായെങ്കിൽ ലൈക്ക് കമന്റ് ചെയ്യൂ…
വളപ്പൊട്ടുകൾ ഇൻസ്റ്റാഗ്രാം പേജിൽ ഫോളോ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യൂ…
രചന: Unni K Parthan
#ഇനിയും.. “പഠിക്കാൻ ആഗ്രഹം ഇല്ലാഞ്ഞിട്ട് അല്ല ഏട്ടാ.. വിവാഹം കഴിഞ്ഞു ഇത്രേം മാസമല്ലേ ആയുള്ളൂ.. ഏട്ടന്റെ അമ്മയും അച്ഛനുമൊക്കെ ന്ത് വിചാരിക്കും..” ദേവികയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് നിഖിൽ ചിരിച്ചു.. “നീ പഠിക്കാൻ പോകുന്നതിനു അവർക്ക് ന്താ ന്നേ… മാത്രല്ല നീ എന്റെ ഭാര്യയല്ലേ.. എന്റെ ഭാര്യ എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് ഞാൻ അല്ലെ തീരുമാനിക്കേണ്ടത്..” നിഖിൽ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ദേവിക ഒന്ന് പതറി.. “അറിയാലോ ഏട്ടാ.. വീട്ടിലേ സാഹചര്യം.. മാത്രമല്ല നമ്മുടെ ലവ് മാര്യേജ് ആണ്.. ഏട്ടന്റെ അമ്മയ്ക്ക് ഒട്ടും താല്പര്യമില്ലായിരുന്നു എന്നേ.. ഏട്ടന്റെ നിർബന്ധം കൊണ്ടല്ലേ.. ഞാൻ ഈ വീട്ടിൽ വലതു കാൽ വച്ചു കയറിയത്..” ദേവികയുടെ ശബ്ദം ഇടറി.. “എനിക്ക് വിശക്കുന്നു.. നീ കഴിക്കാൻ എടുത്തു വെച്ചേ.. ഞാൻ കുളിച്ചിട്ട് താഴേക്ക് വരാം.. നേരത്തെ ഉറങ്ങണം.. രാവിലെ നേരത്തെ എണിക്കണം എനിക്ക്..” കൂടുതൽ ഒന്നും പറയാതെ നിഖിൽ.. ബാത്‌റൂമിലേക്ക് നടന്നു.. ദേവിക എഴുന്നേറ്റു താഴേക്ക് ചെന്നു.. “നിഖിൽ എവിടെ മോളേ..” പത്മാവതി ദേവികയോട് ചോദിച്ചു.. “കുളിക്കാൻ കേറി.. കഴിക്കാൻ എടുത്തു വെയ്ക്കാൻ പറഞ്ഞു ഏട്ടൻ..” “മ്മ്.. മോള് ഇങ്ങോട്ട് ഇരുന്നേ..” സെറ്റിയിൽ തനിക്കു അരികിലേക്ക് പത്മാവതി ദേവികയേ വിളിച്ചു.. “ന്തേ.. പഠിക്കാൻ പോണുണ്ടോ എന്നിട്ട്..” പത്മാവതിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് ദേവിക ഒന്ന് ഞെട്ടി… “കൃഷ്ണാ.. കൊല്ലാൻ ആണോ വളർത്താൻ ആണോ..” ദേവിക മനസ്സിൽ ചോദിച്ചു.. “അത് പിന്നേ…” ദേവിക വിക്കി.. ”
മോൾക്ക് ഇപ്പോളും എന്നേ മോളുടെ അമ്മയായി കാണാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല ല്ലേ..” പത്മാവതിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് ദേവിക ഒന്ന് പിടിഞ്ഞു.. “ന്തേ..അമ്മ അങ്ങനെ ചോദിച്ചത്..” “അമ്മയേ മാത്രം അല്ല അച്ഛനേയും മോൾക്ക് അങ്ങനെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല ലോ..” ഹരി ദേവികയേ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.. ദേവിക നിന്നിടത്തു നിന്ന് ഉരുകി.. “മോളേ..” പത്മാവതിയുടെ വിളി കേട്ട് ദേവിക തലയുയർത്തി നോക്കി.. “ഈ വിവാഹത്തിന് ഇഷ്ടകുറവ് ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നുള്ളത് സത്യം.. പക്ഷെ.. ഈ വീട്ടിൽ വലതു കാൽ വെച്ച് കയറിയതു മുതൽ ഇന്ന് വരെയുള്ള ഈ നിമിഷം വരെ ഞങ്ങൾക്ക് മോള്.. ഞങ്ങളുടെ മോളാണ്.. ഇനി എന്നും മുന്നോട്ട് അങ്ങനെ തന്നേയായിരിക്കും.. പൊരുത്തപെടൽ മോൾക്ക് അൽപ്പം ബുദ്ധിമുട്ട് ഉള്ള കാര്യം ആണെന്ന് മനസിലായി.. പക്ഷെ.. മോള് പേടിക്കേണ്ട മോളേ ഞങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടാണ്.. ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞിട്ടാണ് മോളോട് തുടർന്നു പഠിക്കാൻ മോൻ പറഞ്ഞത്.. കാരണം മോൾക്ക് മുന്നിൽ ഒരു നല്ല ഭാവിയുണ്ട്.. ഇത്രേം നാളും കഷ്ടപാടുകൾക്ക് ഇടയിൽ നിന്നും പട വെട്ടി പൊരുതി നേടിയത് എല്ലാം ഒരു സുപ്രഭാതം കൊണ്ട് ഇല്ലാതാക്കണ്ട ന്നേ..
ഇനി മോൾക്ക് കഷ്ടപാടുകൾ ഉണ്ടാവില്ല.. ഇന്ന് നിഖിലിന്റെ ഭാര്യ എന്ന് അറിയപ്പെടുന്ന മോള് കാലം കൊറേ കഴിയുമ്പോൾ ദേവികയുടെ ഭർത്താവാണ് എന്നുള്ള നിലയിലേക്കുള്ള വളർച്ചയുണ്ടാകും.. വിവാഹം ഒന്നിന്റെയും അവസാനമല്ല തുടക്കമാണ്.. പുതിയ ജീവിതവും പുതിയ ചുറ്റുപാടും.. അതിലെ പുതിയ അനുഭവങ്ങളും എല്ലാം മോൾക്ക് കരുത്തു നൽകുന്നത് മാത്രമാവും.. നാളേയുടെ പുലരികൾ.. ഞങ്ങൾ മോൾക്ക് വെളിച്ചമായ് മുന്നിൽ ഉണ്ടാവും.. കാലം മോൾക്ക് മുന്നിൽ കാത്തു വെച്ച നിധിയെന്ന സ്വപ്നം.. മോളുടെ ഭാവി.. എല്ലാം ഇനി ഭദ്രമായിരിക്കും.. പത്മാവതി പറഞ്ഞു നിർത്തി.. ദേവിക ഇരു കൈയ്യും കൂപ്പി പൊട്ടി കരഞ്ഞു.. “കരയല്ലേ പെണ്ണേ.. നീ ചിരിക്കാൻ നോക്ക്..” ഹരി പറഞ്ഞത് കേട്ട് ദേവിക ചിരിച്ചു.. ചുമരിൽ കൈയ്യും കെട്ടി തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന നിഖിലിനെ നോക്കി ദേവിക ചിരിച്ചു.. മിഴികൾ സന്തോഷം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു… ശുഭം..
രചന: Seema Binu
പ്രണയം വരും വഴി “ങാ അഖീ പറ ” തോളിനും ചെവിക്കുമിടയിൽ ഫോണും പിടിച്ചു സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് രണ്ടു് കയ്യിലും സാധങ്ങളുമായി വിദ്യ ഊണുമുറിയിലേയ്ക്ക് വന്നു . “ഹരിയേട്ടാ അവിടെ മേശപ്പുറത്ത് കഴിക്കാനുള്ളതും ടിഫിനും വച്ചിട്ടുണ്ട് . ഞാൻ പിള്ളേരെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു സ്കൂളിൽ വിടാൻ നോക്കട്ടെ .” കഴിക്കാനായി വന്ന ഹരിയോട് അത്രയും പറഞ്ഞു കയ്യിലെ വെള്ളം ഇട്ടിരുന്ന നെറ്റിയിൽ തുടച്ചു ഫോണിൽ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടു തന്നെ വിദ്യ അകത്തേയ്ക്ക് പോയി . ഇവൾക്കിപ്പോൾ എന്നോടു സംസാരിക്കാനോ എന്റെ കാര്യം നോക്കാനോ തീരെ സമയമില്ല . എന്തു പറഞ്ഞാലും ഒരു അഖി .. വിദ്യയുടെ പെരുമാറ്റം ഹരിയേ ചൊടിപ്പിച്ചു . അപ്പോഴേയ്ക്കും ഹരിക്കു കൊണ്ടുപോകാനുള്ള ബാഗുമായി വിദ്യയെത്തി . “നിനക്കെന്താ വിദ്യേ എന്നേ കണ്ണിൽ പിടിക്കുന്നില്ലേ ? നീ എന്നോടൊന്ന് ശരിക്കും സംസാരിച്ചിട്ട് എത്ര നാളായെന്നറിയാമോ ? എപ്പോൾ നോക്കിയാലും ഫോണിൽ തന്നെ .” അവൾ ഒരു നിമിഷം നിശബ്ദയായി . “അതിന് ഹരിയേട്ടൻ എപ്പോഴാ എന്നോട് സംസാരിച്ചിട്ടുള്ളത് ? പിന്നാലെ നടന്ന് എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ തന്നെ ഒന്നു നിർത്തുന്നുണ്ടോ എന്ന് പറഞ്ഞ് ഒച്ച വയ്ക്കും . ഞാനുമൊരു മനുഷ്യ ജീവിയല്ലേ ? എന്നേ കേൾക്കുന്ന ആരോടെങ്കിലും ഞാനും സംസാരിക്കട്ടെന്നേ ” “നിന്റെ ശബ്ദത്തിനെന്താ പതിവില്ലാത്തൊരു കടുപ്പം ?” ഹരിയുടെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി പറയാതെ അവൾ കുട്ടികളേ ഉണർത്താൻ പോയി . ശബ്ദത്തിന് കടുപ്പം പോലും ..
വെളുപ്പിന് അഞ്ചു മാണിക്കു തുടങ്ങുന്ന അങ്കമാ . എന്തെങ്കിലും ഒന്നു സഹായിക്കാൻ പറഞ്ഞാൽ അപ്പോൾ പറയും ഞങ്ങൾ അഞ്ചു മക്കളുടേം അച്ഛന്റേം പിന്നെ വീട്ടിലെ എല്ലാ പണീം ചെയ്തിട്ടും എന്റമ്മ ഒരു പരാതീം പറഞ്ഞിരുന്നില്ലല്ലോ എന്ന് .അതുപോലാണോ എനിക്ക് എന്നെങ്ങാനും പറഞ്ഞു പോയാൽ ഉടൻ വരും നിനക്ക് ജോലിയുണ്ടെന്നുള്ള അഹങ്കാരമാ എന്ന് .. അവൾക്ക് ദേഷ്യം വന്നു . വിദ്യ കുട്ടികളേ എഴുനെല്പിച്ചു റെഡിയാക്കി എങ്ങനെയൊക്ക്വയോ ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ് കഴിപ്പിച്ചു സ്കൂൾ ബസിൽ കയറ്റി വീട്ടു . ഹരിയും കുട്ടികളും പോയപ്പോൾ അവൾ ടീ വി ഓണാക്കി സൗണ്ട് കുറച്ചു വച്ചു .ഫോൺ എടുത്തു നോക്കിയപ്പോൾ ഹരീടെ പെങ്ങളുടെ മൂന്നു മിസ്ഡ് കോൾ .. .അവൾ ഹിമയുടെ നമ്പർ ഡയൽ ചെയ്തു . ആദ്യത്തെ റിങ്ങിൽ തന്നെ ആള് ഫോണെടുത്തു . “നീ ഇത് എവിടെയാ വിദ്യേ ? എത്ര നേരം കൊണ്ട് ഞാൻ വിളിക്കുവാ ?” “അനിയന്റെ ദേഷ്യം അങ്ങോട്ടും പകർന്നോ ?”വിദ്യ ശബ്ദമില്ലാതെ ചിരിച്ചു . “നീ ഇന്നു ഓഫീസിൽ പോയില്ലേ ? “ഇല്ല ചേച്ചീ .. ഇന്നൊരു ലീവെടുത്തു . എന്റെ കൂടെ വർക്കു ചെയ്യുന്ന ഒരാളുടെ ബെർത്ത് ഡേ യാ . അതിനൊന്നു പോകണം ” “ലീവെടുത്തു പോകാനും മാത്രം ഇതാരാ ഇത്ര വല്യ ആള് ? അഖിയാണോ ??” “ങേ !!! ചേച്ചിക്ക് എങ്ങനെ മനസിലായി ?” “ങ ചേച്ചിക്കു പലതും മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട് .
എന്താ വിദ്യേ നിന്റെ ഉദ്ദേശം ?” കുറച്ചു നേരം വിദ്യ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല . “ചേച്ചിക്ക് എന്താ അറിയേണ്ടത് ?” “ആരാ ഈ അഖി ? അയാളുമായി നിനക്കെന്താ ബന്ധം ?” “ഓ ഇത്രേയുള്ളോ ? അഖി .. അഖി എന്റൊപ്പം വർക്ക് ചെയ്യുന്ന വിവാഹമോചനം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ നല്ല സ്വീറ്റ് ആയ ഒരാൾ .. അഖിയെ എല്ലാർക്കും ഇഷ്ടമാ .. എനിക്കും . അഖി അടുത്തുള്ളപ്പോൾ ഞാൻ ഹാപ്പിയാ ചേച്ചീ …. ” “വിദ്യേ .. നീ … നീയെന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നത് എന്ന് നിനക്കു വല്ല ബോധവുമുണ്ടോ ? ഇതൊക്കെ ഹരി അറിഞ്ഞാൽ എന്തായിരിക്കും ഉണ്ടാവുക എന്നു വല്ലോം നീ ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ ?? “ഹരിയേട്ടന് അറിയാല്ലോ ഞങ്ങളടെ ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പിനെ പറ്റി .” വിദ്യ വാക്കുകളിൽ ദുഃഖത്തിന്റെ മേമ്പൊടിയിട്ടു. “ചേച്ചിക്കറിയാമോ വിവാഹം കഴിഞ്ഞുള്ള ഉപാധികളില്ലാത്ത പ്രണയത്തോടായിരുന്നു ബാലൻമാഷിന്റ മകൾക്കു പ്രണയം .. മനസിലും ശരീരത്തിലും ഒരാളേ മാത്രം നിറച്ചു ആ ആളിന്റെ രണ്ടു് മക്കളെ പ്രസവിച്ച എനിക്ക് പക്ഷേ ഈ പതിമൂന്നു വർഷങ്ങൾക്കിപ്പുറവും അറിയില്ല എന്താണ് പ്രണയമെന്ന് ?? ഞാനുമൊരു മനുഷ്യ സ്ത്രീ തന്നെയല്ലേ ? ഇനി എന്തിന്റെ പേരിലായാലും അഖിയുമായുള്ള സൗഹൃദം വേണ്ടെന്നു വയ്ക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാറല്ല ചേച്ചീ ..” “എടീ ബാലൻ മാഷിന്റെ മോളേ…എന്റെ അനിയൻ കെട്ടിക്കൊണ്ടു വരുമ്പോഴല്ല നിന്നേ ഞാൻ ആദ്യമായി കാണുന്നത് കേട്ടോ . എന്തായാലും ഞാനൊന്നു കാണുന്നുണ്ട് നിന്റെയീ അഖിയേ . നിന്നെയൊക്കെ നേർവഴിക്ക് നടത്താൻ പറ്റുമോന്ന് ഞാനൊന്ന് നോക്കട്ടെ .” അടുത്ത ദിവസം തന്നെ ഹിമയുടെ കോൾ ഹരിക്ക് ചെന്നു . “ഹരീ പ്രശ്നം നമ്മള് കരുതിയതിലും സീരിയസ് ആണ് കേട്ടോ . നി ഇപ്പൊഴും നമ്മുടെ അച്ഛനെ റോൾ മോഡലാക്കി ഇരുന്നോ .ഇതു പണ്ടത്തെ കാലമൊന്നുമല്ല . അവളും ഈ പറഞ്ഞ അഖിയും ട്രാൻസ്ഫെറിന് ട്രൈ ചെയ്യുന്നെന്നാ കേട്ടത് .അവൾ അവളുടെ പാട്ടിനു പോകും . പോകട്ടെ അതാ നല്ലത് .. പറയുന്നത് കൊണ്ടൊന്നും തോന്നല്ലേ ഹരീ .. അവളേ പ്പോലൊരു പെണ്ണിനേ നീ അർഹിക്കുന്നില്ല .
അതാ സത്യം .” അപ്പുറത്ത് ഫോൺ കട്ടാകുന്ന ശബ്ദം കേട്ടിട്ടും അനങ്ങാനാവാതെ ഇരുന്നു ഹരി . സമയം കളയാതെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു . വീട്ടിലെത്തിയ ഹരി കാണുന്നത് എവിടേക്കോ പോകാൻ തയ്യാറായി പുറത്തേയ്ക്ക് വരുന്ന വിദ്യയെയാണ് . ഇവളിതെങ്ങോട്ടാ കെട്ടിയൊരുങ്ങി ??ഓർത്തത് അങ്ങനെയാണെങ്കിലും ചോദിച്ചത് മറ്റൊന്നാണ് . “ങേ. അടിപൊളിയാണല്ലോ .. എങ്ങോട്ടാ യാത്ര ??” ഹരീടെ ചോദ്യത്തിൽ കിളിപോയി നിന്നു വിദ്യ . “എന്താ ?” “അല്ല സാരിയൊക്കെ ഉടുത്ത് സുന്ദരി ആയിട്ട് എങ്ങോട്ടാണെന്ന് ചോദിച്ചതാ ” “അത് .. അത് കുറച്ചു സാധനങ്ങൾ വാങ്ങണം . പിന്നെ ഒരു ഫ്രണ്ടിന്റെ ബെർത്ഡേയാ .. അതിനും ഒന്നു പോകണം .” “വരാൻ വൈകുമോ ? പിക് ചെയ്യാൻ ഞാൻ വരണോ ?” വിദ്യയ്ക്ക് വീണ്ടും ഞെട്ടൽ .. “ഓ വേണ്ട … ഞാനിങ്ങു വന്നോളാം . പിന്നെ കുട്ടികൾ വരുമ്പോൾ ചായേം സ്നാക്സും എടുത്തു കൊടുക്കണേ ..” അവൾ പോകുന്നതു ഹരി നോക്കി നിന്നു . അവളുടെ ഉള്ളിൽ എന്താണെന്ന് ഒരു പിടിയും കിട്ടുന്നില്ലല്ലോ . ഇനി ചേച്ചി പറഞ്ഞതു പോലെ എന്തെങ്കിലും ??? ഏയ് .,,എങ്കിലും ഈയിടെയായി അവൾ തന്നേ അവഗണിക്കുന്നുണ്ടോന്നൊരു സംശയം .. തോന്നലാവും .. കുട്ടികൾ വന്നിട്ട് കുറച്ചു നേരം കൂടി കഴിഞ്ഞാണ് വിദ്യ എത്തിയത് . “ബെർത്ത് ഡേ പാർട്ടി എങ്ങെനെ ഉണ്ടായിരുന്നു ? എല്ലാവരും കൂടി അടിച്ചു പൊളിച്ചോ ?” ഹരിയുടെ ചോദ്യമാണ് അവളേ വരവേറ്റത് .അങ്ങനൊരു ചോദ്യം ഹരിയിൽ നിന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല . അതുകൊണ്ടുതന്നെ മറുപടി പറയാൻ ഇത്തിരി വൈകി . “എല്ലാവരുമൊന്നുമില്ല ..
ഞാനും അഖിയും മാത്രമുള്ളോരു കുഞ്ഞാഘോഷം .. പിന്നെ പാലട ഇഷ്ടമാണെന്നും പറഞ്ഞ് അതു വാങ്ങി വച്ചിരുന്നു . ഞാൻ ചെന്നിട്ട് അതുണ്ടാക്കി . ഒരു കേക്കും മുറിച്ചു തീർന്നു ആഘോഷം . എങ്കിലും നന്നായിരുന്നു .” “പാലടയോ ?? കൊള്ളാല്ലോ .. നീയിവിടെ പാലട ഉണ്ടാക്കിയിട്ട് ഒത്തിരി നാളായില്ലേ ?” “ഒരിക്കൽ ഞാൻ ഉണ്ടാക്കിയപ്പോൾ ഹരിയേട്ടന് ഇഷ്ടമല്ല അതുകൊണ്ട് ഇനി ഉണ്ടാക്കണ്ടാ എന്ന് പറഞ്ഞത് മറന്നു പോയോ ?” “അത് .. അതു പോട്ടെ . ഈ പറഞ്ഞ അഖിക്ക് ഇഷ്ടമാണോ ഈ വക സാധനങ്ങളൊക്കെ ?” “അഖിക്കല്ല .. എനിക്കിഷ്ടമാണെന്നറിഞ്ഞ് വാങ്ങിയതാ ” വിദ്യ അകത്തു കയറി പ്പോയിട്ടും ഹരി അതേ നിൽപ്പു നിന്നു . നിന്റെ ഇഷ്ടങ്ങളൊക്കെ അങ്ങു നിന്റെ വീട്ടിൽ . ഇവിടെ ഞാൻ പറയുന്നത് ഉണ്ടാക്കിയാൽ മതി …പണ്ടെന്നോ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ ഓർത്ത് ഹരിക്കു സ്വയം പുച്ഛം തോന്നി . ഒപ്പം വിദ്യയും അഖിയും മാത്രമുള്ള പാർട്ടി എന്നോർത്തൊരു അസ്വസ്ഥതയും ഹരിയേ പൊതിഞ്ഞു . വൈകിട്ട് കുട്ടികളേ പഠിപ്പിക്കാൻ ചെന്ന ഹരിയേ അവര് കണ്ടം വഴി ഓടിച്ചു . “അമ്മ ഞങ്ങളേ ഹോംവർക്ക് ചെയ്യിച്ചാൽ മതി .അച്ഛനറിയില്ല ഞങ്ങൾക്ക് പഠിക്കേണ്ടത് എന്തൊക്കെയാണെന്ന് .. ” “ആരു പറഞ്ഞു അച്ഛന് അറിയില്ലെന്ന് ?നിങ്ങൾക്കറിയാമോ അച്ഛൻ ജോലി കിട്ടുന്നതിന് മുൻപ് കുറേ നാള് പാരലൽ കോളേജിൽ പഠിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് .. വന്നേ ഇന്ന് അച്ഛൻ പഠിപ്പിക്കാം . അതുമല്ല അമ്മയ്ക്ക് കിച്ചണിൽ ഒത്തിരി ജോലിയുണ്ട് ..” “അമ്മയ്ക്കെന്നും ഉണ്ടല്ലോ ഒത്തിരി ജോലി .. പിന്നെന്താ ഇന്ന് ? അച്ഛൻ പോ .ഞങ്ങളെ അമ്മ പഠിപ്പിച്ചാൽ മതി .” ഹരി മെല്ലെ ബെഡ്‌റൂമിലേക്ക് നടന്നു . വിദ്യയെ അവിടെ കാണാത്തതു കൊണ്ട് അടുക്കളയിൽ ചെന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ ചപ്പാത്തിക്ക്‌ മാവ് കുഴയ്ക്കുന്നു . “ഇന്നെന്താ ചപ്പാത്തിയാ ? ഇങ്ങു താ . ഞാൻ ചുട്ടെടുക്കാം . നീ ചെന്ന് പിള്ളേരുടെ ഹോംവർക്ക് ചെയ്യിക്ക് ..” “വേണ്ടാ .. ” “അതു വിദ്യേ .. നിനക്കെല്ലാം കൂടി ബുദ്ധിമുട്ടാകില്ലേ ? ” വിദ്യ കുറച്ചു നേരം അനങ്ങാതെ നിന്നു . “എനിക്കു ബുദ്ധിമുട്ടൊന്നുമില്ല . ഹരിയേട്ടൻ പോയി റസ്റ്റ് എടുത്തോ . ” ഇനിയൊന്നും പറയാനില്ലാത്തതു പോലെ വിദ്യ തന്റെ ജോലി തുടർന്നു . “നീ ട്രാൻസ്ഫെറിന് ട്രൈ ചെയ്യുന്നെന്ന് ചേച്ചി പറഞ്ഞു ” “ങാ നോക്കുന്നുണ്ട് . ” “നീ പോയാൽ ഇവിടുത്തെ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ എങ്ങനാ ?” “ഞാൻ ഇല്ലേലും ഇവിടെ ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല ഹരിയേട്ടാ . അത്രയ്ക്ക് പറ്റില്ലെങ്കിൽ ഒരു ജോലിക്കാരിയെ വയ്ക്കണം . പിന്നെ രാത്രിയിലെ കാര്യത്തിന് പൈസ ഇത്തിരി കൂടുതൽ കൊടുക്കേണ്ടി വരുമായിരിക്കും .
എന്നാലും എല്ലാം നടക്കേണ്ടേ ??” “രാ ..രാത്രിയിലെ എന്തു കാര്യം ?”ഹരി നിന്നു വിക്കി . “പിള്ളേരുടെ പഠിപ്പീര് . അല്ലാതെന്താ ?അവരു ഹരിയേട്ടനെ അടുപ്പിക്കില്ലല്ലോ . അപ്പൊൾ പിന്നെ ട്യൂഷന് ആളിനേ നിർത്തണം . അവർക്ക് ഒക്കെ ഇപ്പോൾ എന്തു ഡിമാൻഡ് ആണെന്നറിയാമോ ?”അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ ഹരി നിന്നിടം ശൂന്യം . പൊട്ടി വന്ന ചിരിയടക്കി വിദ്യ തന്റെ ജോലി തുടർന്നു . ഹരിയിൽ കാണപ്പെട്ട ചെറിയ ചില മാറ്റങ്ങൾ ഒഴിച്ചാൽ എന്നത്തേയും പോലെ വിദ്യയുടെ ആ ദിനവും പോയി മറഞ്ഞു . അടുത്ത ദിവസങ്ങളിൽ അവളേ ജോലിയിൽ സഹായിക്കാനും കുട്ടികളേ റെഡിയാക്കാനും ഒക്കെയായി ഹരി പിന്നാലെയുണ്ടായിരുന്നു . ഒന്നും പുറത്തു കാണിച്ചില്ലെങ്കിലും ഒരു കുഞ്ഞു സന്തോഷം തോന്നി അവൾക്ക് . ഒരു വെള്ളിയാഴ്ച വിദ്യ ജോലി കഴിഞ്ഞെത്തിയപ്പോൾ ഹരി മാത്രമേയുള്ളു വീട്ടിൽ . “പിള്ളേര് എന്തിയെ ? “അവൾ ഹരിയേ നോക്കി . “അതു ഞാൻ പറയാൻ വീട്ടു പോയി . ഇന്ന് അച്ഛനും അമ്മയും വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു . അവരുടെ കൂടെ പോകണമെന്ന് പിള്ളേർക്ക് ഒരേ നിർബന്ധം . പിന്നെ ഞാനും ഓർത്തു ശനിയും ഞായറുമല്ലേ . രണ്ടു ദിവസം അവിടെ നിൽക്കട്ടെ എന്ന് . ” “അവിടെ കായലും വെള്ളോമൊക്കെയുള്ളതല്ലേ .. നമ്മളില്ലാതെ അവരെ വിടേണ്ടിയിരുന്നില്ല .” “എന്റച്ഛനും അമ്മയുമില്ലേ ? എന്നേ വളർത്തിയ അവർക്കറിയില്ലേ എന്റെ പിള്ളേരെ എങ്ങനെ നോക്കണമെന്ന് ?” ങാ അതിന്റെ ഗുണം എനിക്കല്ലേ അറിയൂ . അവൾ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു . രാത്രിയിലേക്കുള്ള ഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കുക ആയിരുന്ന വിദ്യയെ പിന്നിൽ നിന്നും ഹരി കെട്ടിപ്പിടിച്ചു . അവൾ ഞെട്ടിപ്പോയി . “ഹരിയേട്ടനിതെന്താ ? ഞാൻ ഇവിടെ ജോലി ചെയ്യുന്നത് കാണാൻ മേലേ ?” “അതു കൊള്ളാം എനിക്കെന്റെ ഭാര്യയേ ഒന്നു കെട്ടിപ്പിടിക്കണമെങ്കിൽ നേരോം കാലോം നോക്കണോ ?” “ആരുടെ ഉപദേശമാ ?” “എന്ത് ?” “അല്ല ഇപ്പോൾ ഈ കാട്ടിക്കൂട്ടിയത് ആരുടെ ഉപദേശമനുസരിച്ചാണെന്നാ ചോദിച്ചത് ?” “എനിക്കു നിന്നേ സ്നേഹിക്കാൻ ആരുടെയെങ്കിലും ഉപദേശം വേണോ ?” ” സ്നേഹിച്ചതാരുന്നോ ? ശീലമില്ലാത്തതു കൊണ്ടാവും എനിക്കങ്ങോട്ടു മനസിലായില്ല കേട്ടോ. സോറി ഹരിയേട്ടാ .. ” “നിന്റെ പരിഹാസം ഒക്കെ എനിക്കു മനസ്സിലാകുന്നുണ്ട് . ഞാനിനി എങ്ങനാ നിന്നേ പ്രീതിപ്പെടുത്തേണ്ടത് ? എന്റെ സ്നേഹം പോരാഞ്ഞിട്ടാണോ നീ …” “എന്തേ നിർത്തിക്കളഞ്ഞത് ? ” വിദ്യ ഹരിക്കു നേരേ നിന്നു . “ഞാനിനി മുഴുവൻ പറഞ്ഞാലേ നിനക്കു മനസിലാകൂ?” “എന്താണെങ്കിലും പറയാൻ വന്നത് മുഴുവൻ പറയെന്നേ . അല്ലാതെ ഞാൻ എങ്ങനെ അറിയും ?” “എന്നാൽ നീ അറിയണ്ടാ .” ഹരിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു . “ഓക്കേ അത് ഹരിയേട്ടന് ഇഷ്ടമുള്ളപ്പോൾ പറഞ്ഞാൽ മതി .
ഇനി ഞാനൊരു കാര്യം പറയട്ടേ .?” എന്താണെന്നുള്ള അർത്ഥത്തിൽ ഹരി അവളേ നോക്കി . “ഞാൻ പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ ഞങ്ങൾ ട്രാൻസ്ഫെറിന് ട്രൈ ചെയ്യുന്നെന്ന് .” “ഞങ്ങളോ ?” “ങ ഞാനും അഖിയും .. അതു ശരിയായി .” “വിദ്യേ …”അറിയാതെ ഹരിയുടെ ശബ്ദം ഉയർന്നു . “ഹരിയേട്ടനെന്തിനാ ഒച്ചയെടുക്കുന്നത് ? ഞാൻ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞില്ല . ഇപ്പോൾ അഖിക്ക് മാത്രേ ഓർഡർ വന്നുള്ളൂ . അതും ഒരു മ്യൂച്വൽ ട്രാൻസ്ഫർ . എനിക്കും താമസിയാതെ ശരിയാകുമെന്നാ സൂപ്രണ്ട് പറഞ്ഞത് . ങാ പറഞ്ഞു വന്നത് അതല്ല . നാളെ അഖി ഇങ്ങോട്ടു വരാൻ ഇരിക്കുകാരുന്നു .പോകുന്നതിനു മുൻപ് പിള്ളേരേം ഹരിയേട്ടനേം ഒന്നു കാണണം എന്ന് . ഇനിയിപ്പോൾ വരണ്ടാ എന്ന് എങ്ങനാ പറയുന്നേ ? വന്നിട്ട് പോട്ടെ .പിള്ളേരേ ഞാൻ അങ്ങോട്ടു കൊണ്ടുപോയി കാണിക്കാം അല്ലേ ? ഓഫീസിൽ വച്ചുള്ളതോന്നും പോരാഞ്ഞിട്ടായിരിക്കും ഇനി വീട്ടിലും . എന്തായാലും എന്റെ പിള്ളേരേ കൊണ്ട് നീ എവിടെ പോവില്ല. ഹരി മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു . “ഓ വേണ്ടെങ്കിൽ വേണ്ടാ .അതു പോട്ടെ ആദ്യമായിട്ട് വരുവല്ലേ അഖി ഇവിടെ . അപ്പൊൾ ശരിക്കെന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാക്കി കൊടുക്കണ്ടേ ? രാവിലെ പോയി കുറച്ചു നല്ല കൊഞ്ചു വാങ്ങിക്കൊണ്ടു വരണേ . അഖിക്ക് കൊഞ്ചു തീയൽ ഭയങ്കര ഇഷ്ടമാ .. ” മറുപടി പറയാതെ ഹരി തിരിഞ്ഞു മുറിയിലേയ്ക്ക് പോയി . നിന്റെ എല്ലാ കൊഞ്ചലും അവസാനിക്കാൻ പോകുവാ .. നാളെയിങ്ങു വരട്ടെ നിന്റെ മറ്റവൻ .കാണിച്ചു കൊടുക്കാം അവന് ഈ ഞാൻ ആരാണെന്ന് . ക്ഷമിക്കുന്നതിനൊക്കെ ഒരു ലിമിറ്റില്ലേ ? അടുത്ത ദിവസം രാവിലേ കോളിംഗ് ബെല്ലിന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് ഹരി ക്ലോക്കിലേയ്ക്ക് നോക്കി . നേരം വെളുത്തില്ല അതിനു മുന്പിങ്ങെത്തിയോ ? ഈർഷ്യയോടെ വാതിൽ തുറന്ന ഹരി കണ്ടത് നല്ല ഭംഗിയായി വസ്ത്രധാരണം ചെയ്ത ഇരുപത്തഞ്ചിനും മുപ്പതിനും ഇടയിൽ പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീയെയാണ് . “ആരാ ?” ഹരിയുടെ ചോദ്യത്തിനുള്ള മറുപടിക്കു മുൻപ് വിദ്യ ഇറങ്ങി വന്ന് ആളിനെ അകത്തേയ്ക്ക് കൂട്ടിയിരുന്നു . “ദാ ഇതാ എന്റെ ഹരിയേട്ടൻ ” പിന്നാലെയെത്തിയ ഹരിയെ കൂട്ടുകാരിക്കു വിദ്യ പരിചയപ്പെടുത്തി . “ങാ എനിക്കറിയാം . ഫോട്ടോയിൽ കണ്ടിട്ടുണ്ടല്ലോ .” “ആളിനെ എനിക്കങ്ങോട്ട് പിടി കിട്ടിയില്ല .” ഹരി നിന്നു പരുങ്ങി . “ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ ഒരു അഖിയേ പറ്റി ?” “ഉവ്വ് . അപ്പൊൾ ഇത് അഖീടെ ??” “അഖീടെ ആരുമല്ല .
അഖി തന്നെയാ . എന്നു വച്ചാൽ അഖില .. അഖിയെന്നുള്ളത് അവളുടെ വിളിപ്പേരാ .. അല്ലേടാ ?” “ഞാൻ കരുതി ….”ഹരി എന്തു പറയണം എന്നറിയാതെ കുഴങ്ങി . “അഖി എന്റെ ബോയ് ഫ്രണ്ടാണെന്ന് അല്ലേ ?” “ഏ … ഏയ് .. അല്ല .. അതെന്തിനാ അങ്ങനെ കരുതുന്നത് ? നിങ്ങൾ സംസാരിക്ക് .. ഞാൻ ഒന്നു പുറത്തു പോയിട്ടു വരാം ..” “ഉം ഉം .ഒക്കെ ” ഹരി നിന്നു വിക്കുന്നത് കണ്ടു വിദ്യ ചിരിയടക്കി . അഖിലയുടെ ഇഷ്ടവിഭങ്ങൾ ഒക്കെ ഒരുക്കി വയറും മനസും നിറച്ചാണ് വിദ്യയും ഹരിയും അവളേ യാത്രയാക്കിയത് . കുട്ടികളേ കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ലല്ലോ എന്നു സങ്കടം പറഞ്ഞ അഖിയോട് അഖില പോകുന്നതിനു മുൻപൊരു ദിവസം കുട്ടികളേം കൊണ്ടു ഞങ്ങൾ അങ്ങോട്ടിറങ്ങാം .. എന്നു സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു ഹരി. “അഖിലയല്ല ഹരിയേട്ടാ അഖി ” വിദ്യ ചിരിയോടെ തിരുത്തി. “എന്നേ കുഴക്കിയത് ഈ പേരാണ് . എന്നാലും അഖി മതി .. അതാ ഒരു ഭംഗി ..” ഹരിയും അവരുടെ ചിരിയിൽ പങ്കു ചേർന്നു . “കളഞ്ഞിട്ടു പോകുമെന്നു കരുതിയോ ?” അഖില പോകുന്നത് നോക്കി നിന്ന ഹരിയുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി വിദ്യ . മറുപടിയായി ഹരി അവളേ വലിച്ചു നെഞ്ചോടു ചേർത്തിരുന്നു .
അവൾ അനങ്ങാതെ നിന്നു . “ഹരിയേട്ടാ ..” “എന്താ ?? ഇനി ഇതും അഭിനയമാണെന്നാണോ ??” ഹരിയുടെ ശബ്ദം അടഞ്ഞിരുന്നു . അവൾ ശബ്ദമില്ലാതെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഒന്നുകൂടി അവനോടു ചേർന്നു നിന്നു .. “ഈ കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾ കൊണ്ട് ഞാനങ്ങ് ഇല്ലാതായിപ്പോയി .”അവൻ ആ നെറുകയിൽ മെല്ലെ തലോടി . “അത്രയ്ക്കിഷ്ടമാ എന്നേ ??” മറുപടി പറയാതെ അവളുടെ നെറുകിൽ ചുണ്ടു ചേർത്തു ഹരി . “കുട്ടികളേ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു വരാൻ എപ്പോഴാ പോകേണ്ടത് ?” “അവരു രണ്ടു് ദിവസം അവിടെ വെള്ളത്തിലും കായലിലും ഒക്കെ കളിക്കട്ടെന്നേ ” “ശരിക്കും ? ” “ആന്നേ .. ഇന്നിവിടെ നമ്മളു മാത്രം മതി .. ” അവന്റെ കണ്ണിൽ കുസൃതി മിന്നി . “ഇന്ന് എനിക്കെന്റെ പെണ്ണിനേ ശരിക്കൊന്നു സ്നേഹിക്കണം .” അവൾ കണ്ണു കൂർപ്പിച്ചു . “ഇന്നു മാത്രമല്ല ഇനിയെന്നും …” അവളുടെ മുഖം കൈക്കുമ്പിളിൽ കോരി ആ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളിൽ ഹരി ചുണ്ടു ചേർക്കുമ്പോൾ അനിയനെ നന്നാക്കാൻ ബുദ്ധി ഉപദേശിച്ച ഹിമയ്ക്ക് മനസുകൊണ്ട് നന്ദി പറയുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു വിദ്യ .
രചന: വിദ്യ പ്രദീപ്‌ ❤
നേരം രാത്രിയായി.. അടുക്കള ജോലിയെല്ലാം തീർത്തു അന്നും അവൾ കുളിച്ചു അയാളെയും കാത്തു മുറിയിൽ സമയം ചിലവഴിച്ചു… എന്തുകൊണ്ടോ മനസ്സിൽ കുറെ പരാതികളും പരിഭവങ്ങളും അവളുടെ ഉറക്കം കെടുത്തി…. ഇവൾ ലക്ഷ്മി… ആളൊരു പാവമാണ്… “ഏട്ടൻ വന്നിട്ടു വേണം കുറച്ചെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കാൻ..” മോനെ വേഗം ഉറക്കി ഫോണിൽ നോക്കി ലക്ഷ്മി സമയം ചിലവഴിച്ചു… കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് ഒരുപാട് ടെൻഷനോടെയും പകലന്തിയോളം പണിയെടുത്തു ഓടിനടന്നതിന്റെ ക്ഷീണത്തിൽ ഉറക്ക ചടപ്പോടെ അയാൾ റൂമിലെത്തി ഒന്ന് കിടന്നാൽ മതിയെന്ന ഭാവത്തിൽ… ഇതാണ് ലക്ഷ്മിയുടെ ഭർത്താവ്.. മാർച്ച്‌ ഏപ്രിൽ മാസത്തെ കൊടും ചൂടിൽ വീട്ടിലെ ഏറ്റവും ചൂട് കൂടിയ റൂമിനു ഉടമയായിരുന്നു അവർ..
മുറിയിൽ ചിലവഴിക്കുന്ന സമയം മുഴുവൻ അയാൾക്ക് അരോചകമായിരുന്നു.. വന്നു….വെള്ളം കുടിച്ചു…. ക്ഷീണത്താൽ കിടന്നു… ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ അവൾ അവനെ നോക്കി. കണ്ണുകളടച്ചു പാതി ചെരിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന അയാളുടെ മനസ് മുഴുവൻ ഒരുപാട് ചിന്തകളായിരുന്നു… ആരോടും തുറന്നു പറയാതെ അടക്കി പിടിക്കുന്ന ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ…. കണ്ണുകൾ കള്ളം പറയില്ല എന്നത് കൊണ്ടായിരിക്കാം ആ കണ്ണുകൾ അവൾക്ക് നേരെ അടയുന്നത്… ഒരുപാട് സംസാരിക്കണം.. ഒരു ദിവസത്തിൽ തനിക്ക് ആകെ കിട്ടുന്ന സമയം ഈയൊരു 10മിനുട്ട് ആണ് .. അല്പം ഈഗോ രണ്ടുപേരിലും ഉള്ളതുകൊണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല ഒരാളുടെ മൗനം രണ്ടുപേരുടെയും ചിന്തകളെ ഉണർത്തിയില്ല… തണുത്ത കാറ്റിനു പകരം ഫാനിൽ നിന്ന് വരുന്ന ഉഷ്ണവും മാനസിക പിരിമുറുക്കവും അയാളിൽ അരോചകം സൃഷ്ടിച്ചു.. ലക്ഷ്മി അയാളോട് ചേർന്ന് കിടന്നു… മുടിയിഴകൾ പതുക്കെ തലോടി.. നെറ്റിയിൽ ഉമ്മ വെച്ചു… “എന്തെങ്കിലും പറയ് “എന്ന അവളുടെ ചോദ്യം അയാളിൽ ദേഷ്യമുണർത്തി.. “നിനക്കെന്താ പറഞ്ഞാൽ…. ഞാൻ കേൾക്കുന്നുണ്ടല്ലോ…. ഉറക്കം വരുന്നെങ്കിൽ ഉറങ്ങിക്കോ “…എന്ന മറുപടി അവൾക്ക് അസഹ്യമായി… മുറിയിൽ തിങ്ങി നിൽക്കുന്ന മൗനം അവരെ വീർപ്പു മുട്ടിച്ചു… പരസ്പരം കണ്ണുകളിൽ നോക്കി സംസാരിക്കാനോ എന്തിനേറെ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർത്താനോ പോലും അവൾക് ആയില്ല.. നേരത്തെ എണീക്കുന്നത് കൊണ്ടാകാം അവളിൽ അതുവരെയുള്ള അലച്ചിലിന്റെ ക്ഷീണം പതിയെ വന്നു .. ശേഷം ഉറക്കം…. പാതി ഉറക്കത്തിൽ രണ്ടാളും പരസ്പരം ചോദിച്ചു..” നീ ഉറങ്ങിയോ “…. ഇല്ലാ… എന്നാ എന്തേലും പറയ് “.. വീണ്ടും മൗനം…. എന്തുകൊണ്ടോ സ്വന്തം ജീവിതത്തെ കുറിച്ച് ഒന്നും സംസാരിക്കാനില്ലാതെ അവർ നിശ്ശബ്ദരാകും.. രണ്ടാളുടെയും മനസിലുണ്ട് ഒന്ന് കെട്ടിപ്പുണർന്നെങ്കിൽ..
ഉമ്മ വെച്ചിരുന്നെങ്കിൽ…😔 ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി മതി നമ്മുടെ മനസിനെ കുളിർമഴ പെയ്യിക്കാൻ… പതിവുപോലുള്ള മുടി തലോടലിലെ സുഖം കൊണ്ടോ അതുവരെയുള്ള ക്ഷീണം കൊണ്ടോ എന്നറിയില്ല അയാൾ ഉറങ്ങിപ്പോയി… ഉഷ്ണകാറ്റു അയാളുടെ കഴുത്തിലും പുറത്തുമൊക്കെ വിയർപ്പു തുള്ളികൾ സൃഷ്ടിച്ചു.. എന്തെല്ലാമോ പ്രതീക്ഷിച്ചു കാത്തിരുന്ന അവൾ എന്തെ തനിക്കൊരു ഉമ്മ പോലും തരാൻ തോന്നാഞ്ഞു എന്നാലോചിച്ചു സ്വയം കണ്ണീർ വാർത്തു.. ഒരുപക്ഷെ അവനിൽ ആകർഷണം ഉണർത്തി മനസിനെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ അവൾക്കായില്ല എന്നതാണ് സത്യം… എല്ലാം പെണ്ണിന്റെ തെറ്റായി കാണുന്ന സമൂഹത്തിൽ സ്വന്തം തെറ്റുകളെ സ്വയം ശപിച്ചു വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി അവൾ സമയം ചിലവഴിച്ചു…. ചിലപ്പോഴെങ്കിലും നമ്മുടെ ഓരോരുത്തരുടെയും ജീവിതത്തിലെ ഒരു ദിവസമാകാം ഇത്….