രചന: വിദ്യ ബാബു
കുളിമുറിയിലെ തണുത്ത വെള്ളം മേല് വന്ന് പതിക്കുമ്പോൾ നീറി പുകഞ്ഞവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും വെള്ളം വന്നു… ” ദേവി, ആ കാലമാടൻ എവിടെയൊക്കെയാ മാന്തി പൊളിച്ച് വച്ചേക്കുന്നെ..! ഞാനൊരു മനുഷ്യജീവി ആണെന്നെങ്കിലും ഓർത്തൂടെ അയാൾക്ക്…! ഓ, അല്ലേലും പൈസക്ക് വേണ്ടി തുണി ഉരിഞ്ഞ് കിടക്കുമ്പോ ഇവനൊക്കെ നമ്മൾ വെറും മാംസ പിണ്ഡം മാത്രമാണല്ലോ…കടിച്ചു കീറി തുപ്പുമ്പോഴും അലറി കരയാൻ കഴിയാതെ വികാരങ്ങളുടെ വേലിയേറ്റം കാണിക്കാൻ എന്ന പോലെ ശീൽക്കാരം പുറപ്പെടുവിക്കുന്നവൾ…. അങ്ങനെയല്ലയെങ്കിൽ ഇന്നു വന്നവൻ നാളെ വരണമെന്നില്ല…. എന്നെ പോലെയുള്ളവർ ഒത്തിരിയുള്ള ഈ വീട്ടിൽ മറ്റാരെയെങ്കിലും തേടി അവർ പോയാൽ തന്റെ ഡിമാൻഡ് കുറയും, പിന്നെ മുത്തയ്യ പണം തരില്ല.. അങ്ങനെ വന്നാ തന്റെ ശരീരം വിറ്റ പണം ആണെന്നറിയാതെ ചെന്നെത്തുന്ന പൈസക്ക് അരി വാങ്ങി വിശപ്പടക്കാൻ കാത്തിരിക്കുന്ന ആ രണ്ടു ജന്മങ്ങൾ പട്ടിണി കിടന്നു മരിക്കേണ്ടി വരും.. സഹിക്കണം, ഈ വേദന മുഴുവനും കുറയുന്നത് ആ രണ്ടു ജന്മങ്ങളെ ഓർക്കുമ്പോൾ മാത്രമാണ്… തന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും…” ‘മൊഴി, ദേ ഒന്ന്റങ്ങിക്കെ.. എത്ര നേരമായി ഇതിനുള്ളിൽ നീ അടയിരിക്കുന്നു..മുത്തയ്യ നിന്നെ വിളിക്കുന്നുണ്ട്..ഒരു കസ്റ്റമർ കൂടെ വന്നിട്ടുണ്ടെന്ന്…’ വാതിലു തട്ടി ഉച്ചത്തിൽ തന്നോട് ആക്രോശിക്കുന്ന ശെൽവിയക്കായുടെ ശബ്ദം കേട്ടവൾ വേഗത്തിൽ തന്നെ വസ്ത്രം വാരി ചുറ്റി പുറത്തിറങ്ങി..തന്നെ നോക്കി ദഹിപ്പിക്കുന്ന അവരുടെ നോട്ടം കാൺകെ അവൾ തല കുമ്പിട്ടു നിന്നു.. “ശെൽവിയക്ക, ശരീരം മൊത്തം നീറുവാ.. നേരത്തെ വന്ന അയാളെന്നെ കൊല്ലാതെ കൊന്നു.. എനിക്കിപ്പോ ഒട്ടും വയ്യ അക്ക.. മുത്തയ്യയോടു ഒന്നു പറയാവോ…!!” കണ്ണു നിറച്ച് ദയനീയമായി പറയുന്ന അവളെ അവർ സഹതപിച്ച് നോക്കി…’അതൊന്നും പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല.. നിനക്കൊക്കെ പിന്നെ കിടന്നു കൊടുക്കാതെ മറ്റു വല്ല പണിക്കും പോകാൻ പറ്റുമോ…! മര്യാദയ്ക്ക് ഇപ്പൊ തന്നെ പോരെ, ഇല്ലെങ്കിൽ മുത്തയ്യ ഇങ്ങ് വരും അങ്ങേരെ കയ്യിലെ ചാട്ടവാർ നിന്റെ മേല് കൊള്ളേണ്ടെങ്കിൽ മതി…’ കണ്ണു രണ്ടും നിറച്ചവൾ അവരെ നോക്കി… അതു കണ്ടവർ അവളുടെ കവിളിൽ പതിയെ തലോടി.. ‘പോര് മോളെ, ഇല്ലേൽ അയാളിങ് വരും.. പിന്നെ അറിയാലോ…!

രശ്മി ഇതു പോലെ വാശി പിടിച്ച ദേഷ്യത്തിൽ ആയാളവളെ കാട്ടി കൂട്ടിയതെല്ലം ഓർമയില്ലേ…! ചാട്ടവാർ കൊണ്ട് അടിച്ചിട്ടതും പോരാഞ്ഞ് രണ്ടു ദിവസം പട്ടിണിക്കും ഇട്ടു.. രാവിലെ തൊട്ട് രാത്രി വരെ ആയാളു തന്നെ അവളെ എത്ര വട്ടം ഉപദ്രവിച്ചു…’ ശെരിയാണ് ശെൽവിയക്ക പറഞ്ഞത്.. അന്നയാൾ അവളെ കൊന്നു എന്നു തന്നെ പറയാം… രണ്ടു ദിവസം വെള്ളം മാത്രം കൊടുത്ത് ആ പെണ്ണിനെ അയാൾ മൃഗീയമായി ഭോഗിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞ് അവളെ പുറത്തെത്തിച്ചപ്പോ ആ ശരീരത്തിൽ ജീവൻ ഉണ്ടെന്ന് പോലും തോന്നിയിരുന്നില്ല.. അതിനു ശേഷം ആരും അയാളെ എതിർക്കാതെ തന്നെ പറയുന്നത് കേട്ട് നിൽക്കാൻ തുടങ്ങി.. “ഞാൻ, ഞാൻ വരാം അക്ക…” തല താഴ്ത്തി പിടിച്ചവൾ പറഞ്ഞു.. ‘വൈകികണ്ട, വേഗം ആവട്ടെ…’ അതും പറഞ്ഞവർ പോയതും അവൾ വേഗം ഉടുത്ത സാരി മാറ്റി കടും ചുവപ്പ് ഒരെണ്ണം ചുറ്റി.. കണ്ണിൽ കട്ടിയിൽ കൺമഷി വരച്ച് നെറ്റിയിൽ വലിയ ചുവന്ന പൊട്ടും ചുണ്ടിൽ ചായവും പൂശി കയ്യിലും കഴുത്തിലും മാലയും കുപ്പിവളകളും ഇട്ടവൾ ദൃതിയിൽ നടന്നു.. നടക്കുമ്പോൾ തുടയ്ക്കിടയിലെ അസഹ്യമായ വേദന കാരണം അവളുടെ കണ്ണ് നിറയുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നു… ‘ഹാ, ഇതാണ് ആള്… ഇഷ്‌ട്ടായോ….?’പതിയെ പടി കേറി വരുന്ന തന്നെ നോക്കി പുറം തിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ഒരാളോട് മുത്തയ്യ ചോദിച്ചു.. തിരിഞ്ഞു തന്നെ നോക്കിയ ആളെ കണ്ടവൾ വശ്യമായി ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു.. പക്ഷേ ഹൃദയം ആർത്തു കരയുകയായിരുന്നു.. തന്റെ അപ്പൂപ്പന്റെ പ്രായം ഉള്ള ഒരാൾ.. തന്റെ ശരീരത്തിന്റെ ഉയർച്ച താഴ്ചകളിലേക്ക്‌ നോക്കി വെള്ളം ഇറക്കുന്ന അയാളെ കാൺകെ ഉള്ളിൽ വല്ലാത്ത അറപ്പ് തോന്നി… പുറമെ അതൊന്നും കാണിക്കാതെ അവൾ അയാൾക്കരികിൽ ചെന്നു നിന്നു.. ‘മൊഴി, നീ സാറിന്റെ കൂടെ പൊയ്ക്കോ.. ഇവിടെ അടുത്താണ് സാറിന്റെ ഫ്ലാറ്റ്..നാളെ വെളുപ്പിനെ ഇങ്ങേത്തണം കേട്ടല്ലോ…!!’ മുത്തയ്യ അതു പറഞ്ഞതും അവൾ ശരിയെന്ന അർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി.. അയാളുടെ കാറിൽ കയറി ആ ഫ്ളാറ്റിൽ എത്തുന്നത് വരെ ആ മനുഷ്യനെ ഒന്നു നോക്കാൻ അവൾക്ക് തോന്നിയില്ല.. പുറത്തെ ശുദ്ധവായു ശ്വസിച്ച് കാഴ്ചകൾ കാണാൻ കഴിയുന്ന ഏക സമയമാണത്… ചില ആളുകൾക്ക് അവരുടെ പാർപ്പിടത്തിൽ കൊണ്ടുപോയി കൊല്ലാകൊല ചെയ്യുന്നതാണ് ഇഷ്ട്ടം.. അങ്ങനെ നിർബ്ബന്ധം പറയുന്നവരിൽ നിന്നു മുത്തയ്യ കൂടുതൽ പണം വാങ്ങും.. അവരുടെ കൂടെ ഒരു ദിവസം തങ്ങി പിറ്റേന്ന് തിരിച്ചെത്തിക്കും.. സത്യത്തിൽ അപ്പോൾ മാത്രമാണ് മൊഴി അടക്കമുള്ളവർ സൂര്യ വെളിച്ചം കാണുന്നത് പോലും..

ഫ്ളാറ്റിൽ കയറിയ പാടെ ഒരു വേട്ടക്കാരന്റെ ക്രൗര്യത്തോടെ അയാളവളെ ആക്രമിക്കാൻ തുടങ്ങി.. എന്നത്തെയും പോലെ ശരീരത്തിൽ അവിടെയിവിടെയായി പോറലുകളും, തുടയിടുക്കിലെ അസഹ്യമായ വേദനയിലും അവസാനിച്ച് അവളോടുള്ള ആവേശം കെട്ടടങ്ങി അയാൾ ക്ഷീണിച്ചു മയങ്ങി.. മൊഴി പതിയെ എഴുന്നേറ്റ് ചെന്ന് ബാൽക്കണി വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തിറങ്ങി കണ്ണടച്ച് കാറ്റിന്റെ താളം ആസ്വദിച്ചു… “ഇറങ്ങി പോടാ, നിന്നെയിനി ഞങ്ങൾക്ക് കാണണ്ട.. ഞങ്ങൾക്കിനി ഇവള് മതി … നീയിവിടെ നിന്നാ ഇവൾക്കിനി ഒരു ജീവിതം ഉണ്ടാവോ…? ഒരു നല്ല കുടുംബത്തിൽ നിന്ന് വല്ല ആലോചനയും വരുവോ..? പൊക്കൊ, എവിടെയെങ്കിലും പോയി ചത്ത് തുലയെടാ നാശം പിടിച്ചവനെ…” മൊഴി ഞെട്ടി കണ്ണു തുറന്നു..അവളുടെ തൊണ്ട കുഴിയിൽ ഒരു കരച്ചിൽ വന്നു നിന്നു.. തിരിഞ്ഞ് കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന മനുഷ്യനെ നോക്കി.. പിന്നീട് തന്റെ മറച്ചു പിടിച്ച ശരീരത്തിലേക്കും നോക്കിയവൾ ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു.. വേദനയിൽ കുതിർന്ന പുഞ്ചിരി..!! ശരീരത്തിന് ഏറ്റ മുറിവുകൾ നൽകുന്ന വേദന എത്രയോ ചെറുതാണെന്നു മനസ്സിലാകുന്നത് മനസിനേറ്റതിന്റെ കണക്ക് എടുക്കുമ്പോഴാണ്.. വീണ്ടും കണ്ണു രണ്ടും അടച്ചവൾ തിരുച്ചിയിലെ ശരീരം കാഴ്ചവെക്കുന്ന ഇന്നത്തെ മൊഴിയിലേത്തിയ യാത്രയുടെ ഓർമകളിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു.. വേണു മാഷിന്റെയും ശാരദയുടെയും മൂത്ത മകൻ അരവിന്ദ്…. വേണു മാഷ് പഠിപ്പിക്കുന്ന സ്കൂളിൽ തന്നെ അവനും അനിയത്തി അരുണയും പഠിച്ചത്.. സ്കൂളിൽ അച്ഛന്റെ ശിരസ്സ് ഉയർത്താൻ എന്നും അവനുണ്ടായിരുന്നു.. അവന്റെ പേരിൽ വീട്ടിലെ ഷോക്കേസിൽ നിറഞ്ഞ ട്രോഫികളും സർട്ടിഫിക്കറ്റ്കളും.. എല്ലാവർക്കും പ്രിയപ്പെട്ടവൻ, എത്ര പെട്ടന്നാണ് അപശകുനം ആയത്.. നാടിനും വീടിനും വേണ്ടാത്തവൻ ശപിക്കപ്പെട്ട ജന്മം എത്രയെത്ര വിശേഷണങ്ങൾ… എപ്പോഴാണത്…!! താൻ അരുണയുടെ പാവാട ഉടുത്ത് ഭംഗി നോക്കി തുടങ്ങിയപ്പൊഴോ… ക്ലാസിലെ പെൺകുട്ടികളുടെ ബെഞ്ചിൽ ഇരിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴോ.. തന്റെ അയൽവാസിയും ഉറ്റ സുഹൃത്തുമായ അപ്പുവിനോട് മിണ്ടുന്നതിനെക്കാൾ മീനൂട്ടിയോടും കിങ്ങിണിയോടും കൂടുതൽ അടിത്തിഴപഴകിയപ്പോഴോ..! കോളജിൽ കൂടെ പഠിച്ച വിശാലിനോട് പ്രണയം തോന്നി തുടങ്ങിയപ്പൊഴോ..!!

തനിക്കുള്ളിൽ സംഭവിക്കുന്ന മാറ്റങ്ങൾ അതിശയത്തോടെയും അതിലുപരി ഭയത്തോട് കൂടിയും തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു.. പതിയെ പതിയെ മൂടി വെയ്ക്കാൻ കഴിയാത്ത വിധം പുറം ലോകവും ആ മാറ്റം തിരിച്ചറിഞ്ഞന്ന് തന്നെ ചോദ്യം ചെയ്തവരുടെ മുന്നിൽ ഉറക്കെ അവൻ വിളിച്ചു കൂവി… “അതേ ഞാൻ ഒരാണല്ല.. എന്നിലൊരു പെണ്ണുണ്ട് … ഞാനൊരു സ്ത്രീയാണ്…” ഉള്ളിലെ വിങ്ങൽ പുറത്തെത്തിയപ്പോൾ തനിക്ക് നഷ്ടമായത് തന്റെ കുടുംബമാണ്… ഉണ്ടായില്ല ആരും തന്നെ മനസ്സിലാക്കാൻ… കൂടെ നിൽക്കാൻ ഒന്നിനും.. തന്റെ രൂപ മാറ്റം കണ്ട് തളർന്നു വീണ അച്ഛൻ.. ശാപം ചൊരിഞ്ഞു തന്നെ പടിയടച്ചു പിണ്ഡം വെച്ച അമ്മ… അറപ്പോടെ നോക്കിയ അനിയത്തി , കൂട്ടുകാർ, നാട്ടുകാർ…; നിന്നില്ല പിന്നെ വീട്ടിൽ….അല്ലെങ്കിൽ ഓടിച്ച് വിട്ടതാണെന്ന് പറയാം… വിശന്നു പൊരിഞ്ഞ് അലഞ്ഞു ഈ തിരിച്ചിയിൽ എത്തിപ്പെട്ടു…. ഒരു നേരത്തെ ആഹാരത്തിന് വേണ്ടി ശരീരം കൊടുത്തു… ഇടയിൽ ആരാണ് തന്നെ മുത്തയ്യയുടെ സങ്കേതത്തിൽ കൊണ്ടിട്ടത്…! ഓർമയില്ല, അവിടെ വെച്ച് ഒരാണായി ജനിച്ച തന്നെ മൊഴി എന്ന പെണ്ണിലേക്ക് വേഷപ്പകർച്ച നടത്തി.. ആരെയും വശീകരിക്കുന്ന തന്റെ അഭൗമ സൗന്ദര്യം…തന്നെ തേടി ആളുകൾ ഒഴുകുകയായിരുന്നു… വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോൾ തളർന്നുവീണ അച്ഛനെ ഒരിക്കൽ സ്വപ്നത്തിൽ കണ്ട് ഞെട്ടി ഉണർന്നു പേടിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചപ്പോഴാണ് അനിയത്തി വിവാഹിത ആയെന്നറിഞ്ഞത്.. ഒരു ശിഖണ്ഡി ഉണ്ടായിരുന്ന കുടുംബത്തിൽ മരുമകന് വരാൻ ഇഷ്ടം അല്ലത്രെ.. തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയില്ല അവൾ പിന്നെ.. ഏറ്റെടുത്തു താൻ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും..തന്റെ ശരീരം വിറ്റ് കിട്ടുന്ന പണം ആണെന്നറിയാതെ അവർ ഇന്നവിടെ ഉണ്ടു കഴിയുന്നു…. *** *** *** ഓർമകളിൽ നിന്നും ഉണർന്നവൾ തിരികെ മുറിയിൽ കയറി.. വെളുപ്പിനെ ആ വൃദ്ധനോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് അവളിറങ്ങി.. നടന്നു പോയ്കൊള്ളാം എന്നു താൻ തന്നെയാണ് പറഞ്ഞത്.. ഇനി എന്നാണ് ഇതുപോലെ മഞ്ഞ് പൊഴിയുന്ന പ്രഭാതം കാണാൻ കഴിയുക എന്നറിയില്ലാലോ… വെളുപ്പിനെ ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ വഴി വിജനമായിരുന്നു.. വലിയൊരു മാലിന്യ കൂനയ്ക്കരികിൽ എത്തിയതും ഒരു ഞരക്കം കേട്ടവൾ നിന്നു… എത്തി നോക്കിയവൾ ഞെട്ടി പോയി…ഒരു ചോര കുഞ്ഞ്, പെട്ടന്ന് തന്നെ അത് വാവിട്ട് കരയാൻ തുടങ്ങി.. മറ്റൊന്നും ആലോചിക്കാതെ അവൾ ആ പെൺകുഞ്ഞിനെ കോരിയെടുത്ത് മാറോടാടക്കി.. ആ കുരുന്നിന്റെ മുഖം കാൺകെ അവളിൽ ഒരമ്മ ഉണരുന്നതറിഞ്ഞു.. ഉപേക്ഷിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. വേണ്ടാത്തത് കൊണ്ടായിരിക്കുമല്ലോ ആരെങ്കിലും വഴിയിൽ കളഞ്ഞത്.. കുഞ്ഞിനെയും കൊണ്ടു കയറിയതു കണ്ടതും മുത്തയ്യ അവളെ നേരെ ആക്രോശിച്ചു… അയാളതിനെ കളയാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ മൊഴി കരഞ്ഞു കാലു പിടിച്ചു.. ആർക്കും ഒരു ഉപദ്രവവും ഇല്ലാതെ താൻ വളർത്തി കൊള്ളാം എന്ന അവളുടെ യാചനയിൽ അയാൾ സമ്മതം മൂളി.. മൊഴി പിന്നീടങ്ങോട്ട് ജീവിക്കുകയായിരുന്നു, ഒരമ്മയായി….

ആ കുറുമ്പി പെണ്ണവളുടെ ജീവനായി.. അവളുടെ മുറി മാത്രമായിരുന്നു ആ കുഞ്ഞിന്റെ ലോകം…. തന്നെ മോഹിച്ചു വരുന്നവരെ മൊഴി മറ്റൊരു മുറിയിലേക്ക് സ്വീകരിച്ചു… ആ വീട്ടിലെ എല്ലാവരുടെയും അമ്മാളു ആയി അവൾ വളർന്നു.. തന്റെ ശരീരം വിറ്റതിൽ നിന്നും ഉള്ള പങ്കു കൊണ്ട് ആ കുഞ്ഞിന്റെ കൊച്ചു കൊച്ചു ആഗ്രഹങ്ങൾ അവൾ നിറവേറ്റി കൊടുത്തു…. ഒരു ദിവസം അടുത്ത മുറിയിൽ നിന്നും വിയർത്തോലിക്കുന്ന ശരീരവുമായി തന്റെ മുറിയിലേക്ക് തന്നെ തിരികെ കയറാൻ വാതില് തുറന്ന മൊഴി ഞെട്ടി തരിച്ചു പോയി.. താൻ ഉറക്കി കിടത്തിയ തന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ തുടയിൽ കൈകൾ ഇരച്ചിരക്കുന്ന മുത്തയ്യ…!! അവൾ അലറി വിളിച്ച് അയാളെ തള്ളി താഴെയിട്ടു… ഉടുപ്പ് നേരയിട്ട്‌ കുഞ്ഞിനെ എടുത്ത് മറോടടക്കി പിടിച്ചു… പെട്ടന്നുള്ള ആക്രമണത്തിൽ പതറിയ അയാൾ എഴുന്നേറ്റ് വന്ന് അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്നും കുഞ്ഞിനെ പിടിച്ച് വാങ്ങാൻ നോക്കി.. അതിനു വിസമ്മതിച്ച അവളുടെ കവിളിൽ അയാൾ ആഞ്ഞടിച്ചതും നില തെറ്റി അവൾ കുഞ്ഞിനെയും കൊണ്ട് കട്ടിലിലേക്ക് വീണു.. കുഞ്ഞപ്പൊഴേക്കും ആർത്ത് കരയാൻ തുടങ്ങി.. ‘നീ ഇവളെ ഇങ്ങനെ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ച് വളർത്താം എന്നു കരുതിയോ…; എവിടെ നിന്നോ കളഞ്ഞു കിട്ടിയ ഒരു കൊച്ചിനെയും കൊണ്ട് വന്നാ അതിനെ വളർത്താൻ ഞാൻ പറഞ്ഞെങ്കിൽ അതെന്റെ മനുഷ്യത്വം ആണെന്ന് കരുതിയ നിനക്ക് തെറ്റി.. നീ കൊണ്ടു വന്നത് ഒരു പെൺകുഞ്ഞ് ആണെന്നത് അറിഞ്ഞതും ഞാൻ ചിലത് മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു.. കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു, ഇവൾ ഒന്ന് പാകമാകാൻ….’ ചുണ്ട് നനച്ചു കൊണ്ടുള്ള അയാളുടെ സംസാരത്തിൽ മൊഴി ഞെട്ടി പിടഞ്ഞു പോയി… ‘ഞാൻ ഇവളെ വിറ്റു.. രണ്ട് ലക്ഷം രൂപയ്ക്ക് ഒരു സേട്ടിന്.. കിളവനു പൂതി തീർക്കാൻ ഒരിളം കൊച്ചിനെ വേണം എന്ന്…നാളെ അയാള് വരും.. അതിനു മുന്നേ ഞാനൊന്ന് പരീക്ഷിച്ച് നോക്കാം എന്നു കരുതി…’ മൃഗീയമായി അട്ടഹസിച്ചു അയാൾ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ കേട്ട് മൊഴി തരിച്ചിരുന്നു.. ” എന്റെ കുഞ്ഞിനെ വിറ്റെന്നോ..! ഇല്ല സമ്മതിക്കില്ല.. ജീവനോടെ ഞാൻ ഉള്ളിടത്തോളം അത് നടക്കില്ല…” പൊട്ടിത്തെറിച്ച് അവൾ പറഞ്ഞത് കെട്ടയാൾ പുച്ഛിച്ചു.. ‘അതിനു നിന്റെ സമ്മതം ആർക്ക് വേണമെടി.. ഈ മുത്തയ്യ ഒന്നു തീരുമാനിച്ചാൽ അത് നടത്തിയിരിക്കും ഓർത്തോ…;’ അതും പറഞ്ഞയാൾ വാതിൽ വലിച്ചടച്ച് പോയി… മൊഴി മോളെ കെട്ടി പിടിച്ചു പൊട്ടി കരഞ്ഞു… ‘അമ്മ എന്തിനാ കരയണേ…! അമ്മ കരഞ്ഞാ മോളും കരയും..’ അതും പറഞ്ഞ് അവൾ വിങ്ങി പൊട്ടാൻ തുടങ്ങി.. “അയ്യേ അമ്മ കരഞ്ഞില്ലാലോ.. അമ്മ മോളെ പറ്റിച്ചതല്ലെ..;” ‘ആണോ…!’ കണ്ണു രണ്ടും തള്ളി പരിഭവത്തോടെ അവൾ ചോദിച്ചു.. “ആന്നേ, മോള് വാ അമ്മ കുളിപ്പിക്കാം അമ്മേടെ മുത്തിനെ…” അവൾ വിഷയം മാറ്റാൻ എന്നപോലെ കുഞ്ഞിനെ എടുത്ത് കുളിമുറിയിലേക്ക് നടന്നു.

തിരികെ വന്ന് കുഞ്ഞിനെ വീണ്ടും ഒന്നുറക്കി അവളെ തലോടി കൊണ്ടിരുന്നു.. തെറ്റാണ്, തന്റെ തെറ്റ് ഇവളെ ഇത് പോലെ ഒരു സ്ഥലത്തേക്ക് കൊണ്ട് വരരുതായിരുന്നു.. പക്ഷേ തനിക്ക് അന്നവിടെ ഉപേക്ഷിക്കാനും കഴിയുമായിരുന്നില്ല… സ്നേഹിക്കാൻ തോന്നി പോയി… ഈ കുരുന്നു മുഖം കണ്ടപ്പോൾ തനിക്ക് വേണമെന്ന് തോന്നി പോയി.. സ്വാർത്ഥത, ഒന്നുമില്ലാത്ത ആരു മില്ലാത്ത ഒരുവൾക്ക് സ്നേഹിക്കാൻ ഒരാളെ വേണം എന്ന സ്വാർത്ഥത… ഒരമ്മയായി മാറാനുള്ള അതിയായ മോഹം കൊണ്ട് ഉണ്ടായ സ്വാർത്ഥത.. ഇന്നിപ്പോൾ എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ ശരീരത്തിന് വിലയിടുന്നതിൽ എത്തി.. നാളെ ഇവളുടെ കുരുന്നു ശരീരം ആർക്കൊക്കെയോ ആഹാരം ആകും.. വയ്യ തന്റെ കുഞ്ഞിനെ അങ്ങനെ കൊത്തി കീറാൻ കൊടുക്കാൻ സാധിക്കില്ല… ചിന്തകൾ കടന്നൽ കൂട് പോലെ അവൾക്ക് ചുറ്റും പരന്നു.. പെട്ടന്ന് കതക് തുറന്നു ശെൽവിക്ക അകത്തു കയറി വന്നു… കുഞ്ഞിനെ നോക്കി നിൽക്കെ അവരുടെ കണ്ണും നിറഞ്ഞിരുന്നു.. മൊഴി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അവരെ കെട്ടിപിടിച്ചു.. അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ കഴിയാതെ ശെൽവി കുഴങ്ങി….പതിയെ അവളെ തന്നിൽ നിന്നും അടർത്തി മാറ്റി അവർ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.. ‘മോളെ നീ എത്ര എതിർത്താലും നാളെ അമ്മാളുവിനെ സേട്ടു കൊണ്ട് പോകും..മുത്തയ്യ എല്ലാം ഉറപ്പിച്ച മട്ടാണ്.. നിന്നെ കാര്യം ശെരിക്കും ബോധ്യപ്പെടുത്താനാണ്‌ എന്നെ വിട്ടത്.. നമുക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല മോളെ..’ അത് പറഞ്ഞു കഴിയുമ്പോഴേക്കും അവർ കരഞ്ഞിരുന്നു.. “രക്ഷപെട്ടോട്ടെ ഞങൾ രണ്ടു പേരും… സഹായിക്കാവോ…?” ദയനീയമായിരുന്നു അവളുടെ സ്വരം… ‘എവിടെ പോകും നീ…! നാട്ടിലേക്കോ…? നിന്നെ വേണ്ട നീ അയക്കുന്ന പണം മാത്രം മതി, വീട്ടിലേക്ക് വന്നു പോകരുത് എന്നു പറഞ്ഞവരുടെ അടുക്കലേക്ക് പോകാൻ നിനക്ക് പറ്റുമോ….? പിന്നെ മറ്റെവിടെ, എന്തു ജോലി ചെയ്യും നീ…? നീയൊരു ഹിജഡയാണ്.. നിന്നെ ആളുകൾ അടുപ്പിക്കില്ല പകരം ആട്ടി ഓടിക്കും.. നിന്റെ ശരീരം മാത്രമേ പലർക്കും വേണ്ടി വരികയുള്ളൂ.. നാളെ ഈ കുഞ്ഞിനെ നിന്റെ മുന്നിൽ ഇട്ട് തന്നെ ആരെങ്കിലും ഉപദ്രവിക്കാം..’ എവിടെ പോകും മോളെ നീ ആ ചോദ്യത്തിലെ നിസ്സഹായത തന്നെയായിരുന്നു എന്റെ ഉത്തരവും.. നാട്ടിൽ നിന്നും പോന്നപ്പോൾ പലയിടത്തും ജോലി നോക്കിയതാണ്… ചിലര് ആട്ടി ഓടിച്ചു , കാർക്കിച്ചു തുപ്പി, പച്ച തെറി പോലും വിളിച്ചു… വിശപ്പടക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലാതെ ഉടുതുണി അഴിക്കേണ്ടി വന്നവളാണ് ഞാൻ… ഇനിയും പുറത്തിറങ്ങിയാൽ അത് തന്നെയെ വഴിയുള്ളൂ.. ഉറങ്ങുന്ന കുഞ്ഞിനെ നോക്കവെ ചുരത്താത്ത മാറിൽ അസഹനീമായ വേദന അവൾക്ക് തോന്നി… ശേൽവിയക്ക മറ്റൊന്നും പറയാതെ മുറി വിട്ടിറങ്ങി.. മൊഴി തളർന്നിരുന്നു…മരണം പോലും തനിക്ക് സ്വീകരിക്കാൻ പറ്റിലാലോ… തന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും, മകനെ ചൊല്ലി ആർക്കാർക്കും വേണ്ടാതായി പോയ രണ്ടു ജന്മങ്ങൾ… തന്റെ കടമയാണ്, ഉപേക്ഷിക്കാൻ പറ്റില്ല… ഇവിടെ അല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരിടത്ത് തനിക്ക് തുടർന്ന് പോയെ പറ്റൂ.. അവൾ പതിയെ കുഞ്ഞിന്റെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു കണ്ണുനീർ ആ കുരുന്നു നെറ്റിയിൽ പൊട്ടുപോലെ പതിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു … “അമ്മ വാരി തരാം ഡാ കണ്ണാ.. ഇനി അമ്മേടെ മോൾക്ക് അമ്മ എന്നാ വാരി തരാ…!” കണ്ണു നിറച്ചവൾ കുഞ്ഞിന് ഓരോ ഉരുളയായി വായിൽ വച്ചു കൊടുത്തു.. ‘ അതെന്താ അമ്മേ…!!’ മനസ്സിലാകാതെ ആ കുരുന്നു ചോദ്യം.. “അതോ അമ്മേടെ അമ്മാളു പോവല്ലേ…” ‘എങ്ങോട്ട്…?’ “ദൂരേ ദൂരേ നക്ഷത്രങ്ങളുടെ ലോകത്തേക്ക്..അവിടെ ചെന്നിട്ട് അമ്മേടെ മോള് തമ്പായിയെ കാണുലോ..” ‘ആണോ…!’ ആകാംക്ഷ നിറഞ്ഞിരുന്നു ആ കുരുന്നു മുഖത്ത്.

“അതെലോ…. അപ്പോ മോള് തമ്പായിയോടു പറയണം അമ്മയ്ക്ക് മോളില്ലതെ പറ്റില്ല… അതുകൊണ്ട് അമ്മയെ വേഗം അവിടെ എത്തിക്കാൻ വേണ്ടി അമ്മേടെ പ്രശ്നങ്ങൾ ഒക്കെ തീർക്കണംന്ന് ട്ടോ…” അവളതിന് സന്തോഷത്തോടെ തലയാട്ടി.. ചാഞ്ചാടിയാടി ഉറങ്ങൂ നീ… ചരിഞ്ഞാടിയാടി ഉറങ്ങൂ നീ… ആകാശത്തൂഞ്ഞാലാടു നീ… കാണാക്കിനാ കണ്ടുറങ്ങു നീ… ഉറങ്ങി കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിന്റെ മുടിയിൽ തലോടി മൊഴി പാടി കൊണ്ടിരുന്നു.. ആ ഉറക്കത്തിൽ തന്നെ അവളിലെ ജീവൻ മുഴുവനും പിടഞ്ഞു തീരുന്നത് കണ്ണിമ വെട്ടാതെ മൊഴി നോക്കിയിരുന്നു.. “ഇനി എന്റെ മോളെ ആരും തൊടില്ലാട്ടോ.. പേടിക്കണ്ട… അമ്മ വരും ട്ടോ.. അമ്മേടെ മോളെ അടുത്തേക്ക്.. വേഗം വരും…” വായിൽ കൂടി ചോരയും പതയും ഒഴുകി നിശ്ചലമായ ആ മുഖത്ത് ചുണ്ട് ചേർത്ത് അവൾ പറഞ്ഞു.. പിന്നെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെ കയ്യിൽ ചുരുട്ടിയെടുത്ത കവറിലെ അവളുടെ രണ്ട് സാരിയും അമ്മാളുവിന്റെ ഒരുടുപ്പുമെടുത്ത് വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തിറങ്ങി .. ഇരുട്ടിൽ ദിക്കറിയാതെ ദിശയറിയാതെ പോകുമ്പോഴും അവൾ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.. ജീവിക്കണം അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും കാലം കഴിയുന്നത് വരെ ജീവിക്കണം.. എന്നിട്ട് പോണം എന്റെ മോളെ അടുത്ത്… വീണ്ടും അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ ബാക്കി എന്നോണം പാടി അവസാനിപ്പിച്ച പാട്ടിന്റെ ബാക്കി വരികൾ മൂളി “അമ്മേടെ കയ്യിലെ കിങ്ങിണി കളിപ്പാട്ടം… കിലുങ്ങാതെ കിലുങ്ങുന്ന കിലുക്കാം പെട്ടി…. ആ പെട്ടി തുറന്നാലോ.. അതിലോ ആയിരം നക്ഷത്രം… ആ നക്ഷത്ര കൂട്ടിൽ നിറയെ സ്നേഹ പൂകിളികൾ .. കിളി പാടും പാട്ടിലോരമ്മ മനസ്സുണ്ട്….” ലൈക്ക് കമന്റ് ചെയ്യൂ…