രചന: അനുപമ ആദ്യ

“ഗീതു മോളെ…. എത്ര നേരമായി ഈ ഇരുപ്പ് തുടങ്ങിയിട്ട്… എന്തെങ്കിലും ഒന്ന് കഴിക്കു…” എന്നാൽ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും ഒഴുകി ഇറങ്ങുന്ന കണ്ണുനീർ തുള്ളികളെ പോലും തുടക്കാൻ മറന്നവൾ ഒരു ശിലപോലെ ഇരുന്നു… “മോളേ… ഇങ്ങനെ ഇരുന്നാൽ പോയവർ തിരിച്ചു വരുമോ… മോൾടെ കുഞ്ഞിനെ ഓർത്തെങ്കിലും…” … അതും പറഞ്ഞു ചോറു കുഴച്ചു ഒരു ഉരുള അവൾക്കു നേരെ നീട്ടിയതും കയ്യിലെ പ്ലേറ്റ് ആരോ തട്ടി എറിഞ്ഞു… ഒരു നിമിഷം സംഭവിച്ചതു മനസ്സിലാകാതെ അമ്പിളി ഇരുന്നു… പിന്നെ മുഖം ഉയർത്തിയപ്പോൾ കണ്ടു കത്തുന്ന മിഴികളുമായി തന്നെ നോക്കുന്ന ഭവാനിയെ… “അമ്മേ ഞാൻ…” … “മിണ്ടരുത് നീ… ഇവളെ ഊട്ടാനും ഉറക്കാനും അല്ല നീ… നിനക്കു നോക്കാൻ നിന്റെ ഭർത്താവും കുഞ്ഞുങ്ങളും ഉണ്ട്… ഇവളുടെ അടുത്തുപോലും വന്നു നിന്നാൽ കുടുംബം മുടിയും… ഈ നാശം പിടിച്ചവൾ എന്ന് ഇവിടെ കാലെടുത്തു കുത്തിയോ അന്ന് തുടങ്ങി എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ കഷ്ടകാലം… ഇനിയും മതിയായില്ലേ… എന്റെ കുഞ്ഞിനെ കൊലക്കു കൊടുത്തപ്പോൾ മതിയായില്ലേ…” ,, “അമ്മേ അതിനു ഗീതു എന്ത് തെറ്റാണ് ചെയ്തത്…… ആറ്റിൽ കുളിക്കാൻ ഇറങ്ങിയത് അല്ലേ അമ്മേ അവൻ… അല്ലാതെ…” എന്നിട്ടും വിടാൻ ഭാവമില്ലാതെ അവർ പറഞ്ഞു… “ഇവളുടെ ജാതകം ദോഷം ആണ് എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ ആയുസ്സ് എടുത്തത്… എന്റെ മോന് നന്നായി നീന്താൻ അറിയാം… എന്നിട്ടും അതിനു കഴിയാതെ പോയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ ഈ നശിച്ചവൾ കാരണം ആണ്… അല്ലെങ്കിലും അങ്ങിനെയേ സംഭവിക്കൂ…. അങ്ങിനെ ഉണ്ടായ പിഴച്ച വിത്തല്ലേ…” അതു കേട്ടതും ഗീതു കണ്ണുകൾ ഇറുകെ അടച്ചു… വാക്കുകൾ മനസ്സിനെ കുത്തിനോവിച്ചു… ഏതോ ഒരു ഓർമയിൽ അവളുടെ കാലിലെ മുറിപ്പാടു വീണ്ടും പൊട്ടി ചോരയൊലിച്ചു… ഒരു ഏഴുവയസ്സുകാരിയുടെ കരച്ചിലിന്റെ ചീളുകൾ മുറിയിൽ തട്ടി പ്രതിധ്വനിച്ചു…. “ഞാൻ പിഴച്ചു ഉണ്ടായത് ആണോ അമ്മേ…” … “എന്ത് പറഞെടി അശ്രീകരമേ… ” അതും പറഞ്ഞു ഒരു ദാക്ഷിണ്യവും കൂടാതെ തുടയിലേക്കു ചുട്ടുപഴുത്ത ചട്ടുകം വെച്ചതും വെന്ത ഇറച്ചിയുടെ മണം അവിടെ നിറഞ്ഞു… “അയ്യോ അമ്മേ.. മോൾക്ക്‌ നോവുന്നു… ഇനി വെക്കല്ലേ അമ്മേ…” …

“എന്നാൽ ഇത് പോലത്തെ ചോദ്യം ചോദിക്കുമ്പോൾ നിനക്കിത് ഓർമവരണം…” അതും പറഞ്ഞു അവർ അവിടെ നിന്നും കലി തുള്ളിപോയി… എന്നിട്ടും താൻ പറഞ്ഞ വാക്കുകളുടെ അർത്ഥം മനസ്സിലാകാതെ ആ കുഞ്ഞിക്കണ്ണുകൾ കാലിലെ പൊള്ളിച്ച പാടിലേക്കു നോക്കി വിതുമ്പി കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു… അവൾ ഗീതു… തെരുവിൽ വേശ്യാവൃത്തി ചെയ്തു നടന്നിരുന്ന കമലയുടെ മകൾ… പക്ഷെ അവൾക്കൊരച്ചൻ ഉണ്ട്… വേശ്യ ആയ കമലക്കു ജീവിതം കൊടുത്ത ഒരു ഗുണ്ട… പക്ഷെ അയാളുടെ പ്രണയം ശരീരത്തോട് മാത്രം ആയിരുന്നു.. നാട്ടുകാർക്ക് മുന്നിൽ ഒരു ഭർത്താവ്… എന്നാൽ രാത്രിയിൽ പലരും വന്നു പോകുന്നത് പോലെ തന്റെ വികാരങ്ങൾ തീർക്കാൻ വരുന്ന ഒരാൾ മാത്രമായിരുന്നു അയാളും… വേദനകൾ സഹിച്ചു വളർന്ന ബാല്യം… അമ്മയെ കാണാഞ്ഞു എത്തിനോക്കുമ്പോൾ കാണുന്നത് ആ കുഞ്ഞിന് പോലും മനസ്സിലാക്കാത്ത…. ഗീതു വളർന്നു…അതിനനുസരിച്ചു കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാനുള്ള കഴിവും… കൂട്ടുകാർക്കിടയിൽ ഒറ്റപെട്ടു തന്റേതായ ലോകം അവൾ പടുത്തുയർത്തി… സ്കൂളിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ കൂട്ടം കൂടി നിൽക്കുന്ന ആൾകുട്ടികൾക്കിടയിൽ ഉയര്ന്നു കേട്ടു അശ്ലീലച്ചുവയുള്ള സംസാരങ്ങൾ… തന്റെ ദേഹത്തെ ചുഴിഞ്ഞുകൊണ്ടുള്ള നോട്ടങ്ങൾ… ഉരുണ്ടു കൂടുന്ന കണ്ണുനീരിനിനെ ഇടം കയ്യാൽ തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചവൾ നടന്നു… “കമലയുടെ മകൾ അല്ലേ… നീയും എത്ര പേർക്കും കിടന്നുകൊടുത്തിട്ടുണ്ടെന്നു അറിയാം…. ഞങ്ങൾക്കും ഒരവസരം തരുമോ.. എങ്ങനാ ടോക്കൺ ഓക്കേ ഉണ്ടോ…”… കണ്ണുനീർ കാഴ്ചയെ മറക്കുമ്പോൾ തന്നെ സഹതാപത്തോടെ നോക്കുന്ന കണ്ണുകൾ കണ്ണുനീരിനിടയിലും അവൾ കണ്ടു… വിരോധാഭാസം അല്ലാതെ എന്ത്… “എന്താണ് ആ കണ്ണുകളിൽ… സഹതാപം ആണെന്ന് തനിക്കു തോന്നുന്നതോ.. അതോ എല്ലാവരെയും പോലെ എന്റെ ശരീരത്തെ മറക്കുള്ളിൽ നിന്നു കൊത്തിയെടുക്കാൻ ഉള്ള ആഗ്രഹമോ…… ഇനി പ്രണയം ആണോ.. ഏയ്‌ അതാവില്ല… കാരണം കമലയുടെ മകൾ അല്ലേ ഞാൻ… വല്ലവരുടെയും മുമ്പിൽ കിടന്നുകൊടുത്തിട്ടില്ല എന്ന് ഉറപ്പിച്ചു പറയാൻ പറ്റുമോ… താൻ കന്യകയാണ്…. എനിക്ക് മുന്നിൽ മാത്രം…തനിക്കു മാത്രം അറിയാവുന്ന സത്യം….” … ചിന്തകൾ കാടുകയറുമ്പോൾ തനിക്കെന്തിനീ നശിച്ച ജന്മം എന്ന് ചിന്തിക്കും… “ഇല്ല ഉയരങ്ങൾ കീഴടക്കിക്കൂടെ എനിക്ക്… അതിനുള്ള ബുദ്ധിയില്ലേ…” രാത്രിയും പകലും ഇല്ലാതെ പുസ്തകത്തിന് മുന്നിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ പലപ്പോഴും അപ്പുറത്തെ മുറിയിൽ നിന്നും ഉയരുന്ന സീൽക്കാരം ശബ്ദങ്ങൾ അവൾക്കു ചുറ്റും വട്ടമിട്ടു പറന്നു.. ഇത്രയും വലിയ ഒരു മകൾ ഉണ്ടെന്നു പോലും ഓർക്കാതെ… അവൾക്കു അവരോട് വെറുപ്പ്‌ തോന്നി… “ഇതാണോ പ്രണയം.. അല്ല ഇത് പ്രണയമല്ല… കാമമല്ലേ… അല്ലെങ്കിലും താനെന്തിനു ഇത് അന്വേഷിക്കുന്നു…” ദിവസങ്ങൾ ഓടി മറയുമ്പോൾ പിന്നെയും കണ്ടു അവൾ ആ കണ്ണുകളെ… വെള്ളാരം കണ്ണുകളെ…കുസൃതിച്ചിരി ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ച ആരെയും മയക്കാൻ ശക്തിയുള്ള പുഞ്ചിരി ചുണ്ടിൽ ഒളിപ്പിച്ചു…

“ഗന്ധർവ്വൻ ആണോ ഇയാൾ…. ഒരു ദിവസം എന്റെ ശരീരം സ്വന്തമാക്കി കടന്നുകളയാൻ ശ്രമിക്കുന്നവൻ…” …. സ്ഥിരമായി ആ കണ്ണുകൾ തന്നെ വേട്ടയാടാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവഗണിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. ഒരു നോട്ടമെറിഞ്ഞപ്പോൾ അവിടെ വിരിഞ്ഞത് മനസ്സു തുറന്ന പുഞ്ചിരിച്ചു ആയിരുന്നു… ഒരിക്കൽ തനിക്കരുകിലേക്കു വന്നു…. “ഇഷ്ട്ടമാണ് എനിക്കി ഗീതുവിനെ…” ,, “എന്തറിഞ്ഞു എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു…” “എല്ലാം അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്നെ…” “അപ്പൊ ഇത് പ്രണയം ആണോ… ഞാൻ എങ്ങനെ വിശ്വസിക്കും…” “ഞാൻ… വെറുതെ പ്രണയിക്കാൻ അല്ല കൂടെ എന്റെ ഭാര്യ ആയി കൂട്ടാൻ ആണ്…” “വെറുതെ പോയ്‌ വാക്കുകൾ പറഞ്ഞു എന്നെ ചിരിപ്പിക്കാതെ… കാരണം അമ്മക്കൊപ്പം ഞാനും… ” അതു മുഴുവൻ ആക്കാൻ അവൻ സമ്മതിച്ചില്ല… കവിളിൽ കൈവെച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ താൻ കണ്ടു ആ വെള്ളാരം കണ്ണുകളിൽ തെളിയുന്ന ചുവന്ന ഞരമ്പുകൾ….. തെളിയിച്ചു അവസാനം പ്രണയം എന്താണെന്ന്.. അവനു ഞാൻ ആരാണെന്ന്.. എന്റെ മനുവേട്ടൻ… ഗീതുവിന്റെ മനുവേട്ടൻ…. പ്ലസ് ടു പാസ്സ് ആയി… ഉയർന്ന മാർക്കോടെ… “അഭിനന്ദിക്കാൻ ആര്…തന്റെ മനുവേട്ടൻ അല്ലാതെ……” “നീ പഠിച്ചിട്ട് എന്തിനാ… ഉടുത്തൊരുങ്ങി ഒരുത്തനു മുന്നിൽ കിടന്നാൽ കിട്ടും നിനക്കു നല്ലൊരു പൈസ…” അമ്മയുടെ വാക്ക്… ചെവികൾ കൊട്ടിയടച്ചു അവൾ… കണ്ണുനീർ കവിളിണകളെ നനച്ചു ഇറങ്ങിയപ്പോൾ ആ കണ്ണുനീരിനെ ചുണ്ടുകൾ കൊണ്ടു ഒപ്പിയെടുത്തു തന്റെ മനുവേട്ടൻ… “നീ പഠിക്കണം ഉയരങ്ങളിൽ എത്തണം… പഠിപ്പിക്കാൻ ഞാൻ ഉണ്ട്… പിന്നെന്തിനാ ഈ കണ്ണുനീർ…” അതിനു മറുപടി ആയവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു… “ഉയരങ്ങളിൽ എത്തുമ്പോൾ നീ ഈ ഗന്ധർവനെ മറന്നു പോകുമോ…” “മറക്കണമെങ്കിൽ അതെന്നിൽ മരണമെത്തുന്ന നേരത്തു മാത്രം.. ആ നേരം നീ എനിക്ക് അന്യൻ ആണെന്ന് തോന്നണം…എങ്കിലും മാത്രമേ നിന്റെ കണ്ണുനീർ എന്നെ വേദനിപ്പിക്കാതെ ഇരിക്കൂ…” അവിടെ നിന്നാൽ താൻ സുരക്ഷിത അല്ലെന്നു അറിയാവുന്നത് കൊണ്ടു തന്നെ ഒരു ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് അവളെ അവൻ മാറ്റി… പഠിപ്പിച്ചു… ഒരു ദിവസം വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ പതിവുപോലെ അമ്മയുടെ ശകാരവർഷങ്ങൾ… പക്ഷെ ഇപ്പോൾ അതു അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ തട്ടിവിട്ടു.. എന്നാൽ താൻ മുറിയിൽ കയറിയപ്പോൾ…. വാതിൽ അടയുന്ന ശബ്ദം കേട്ടതും ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു അവൾ നോക്കി… പിന്നിൽ വഷളൻ ചിരിയുമായി നാട്ടിലെ തന്നെ ഒരു പ്രമുഖൻ… “പുറത്തേക്കു പോടോ…” തന്റെ മനുവേട്ടൻ തനിക്ക് പകർന്നു തന്ന ധൈര്യം…. “ഹാ അടങ്ങി നിൽക്കെടി…. അമ്മ വേടിച്ചത് ചില്ലറ പൈസ ഒന്നുമല്ല… രണ്ടു ലക്ഷം ആണ് എണ്ണിക്കൊടുത്തത്… നീന്നെ ആരും തൊട്ടിട്ടു കൂടിയില്ല എന്ന്…. അതിലും എനിക്ക് വിശ്വാസം ഒന്നും പോരാ.. കമലയുടെ അല്ലേ മകൾ…” അയാളുടെ സംസാരത്തിനു മുന്നിൽ വിറങ്ങലിച്ചു നിൽക്കാനേ അവൾക്കു കഴിഞ്ഞുള്ളു…. “തൊറ്റു പോകരുത്… ആർക്കും മുന്നിലും തോറ്റു പോകരുത്… “എന്നാൽ അയാളുടെ കൈകരുതിനു മുന്നിൽ മുട്ട് മടക്കേണ്ടി വരും എന്ന നിമിഷം അവൾക്കു മുന്നിൽ എത്തി നിന്നപ്പോൾ വന്നു അവളുടെ ഗന്ധർവ്വൻ…. അവിടെ നിന്നും അവളെയും കൂട്ടി ഇറങ്ങുമ്പോൾ അനുഭവിക്കുകയായിരുന്നു ഒരാണിന്റെ കരങ്ങളിലെ സുരക്ഷിതത്വം…. അയാളിലെ പ്രണയം… “പേടിച്ചുപോയോ എന്റെ പെണ്ണ്…” അതിനു തല താഴ്ത്തുമ്പോൾ കവിളിൽ ഒരു നറുചുംബനം തന്നവൻ പറഞ്ഞു… “പേടിക്കണ്ട… എല്ലാവർക്കും മുന്നിലും ജയിച്ചു നിൽക്കണം… കുറ്റപ്പെടുത്തവർക്കു മുന്നിൽ നീയാണ് ശരി എന്ന് കാണിച്ചു കൊടുക്കണം…കമലയുടെ മകൾ അല്ല നീ…

നീ ഈ മനുവിന്റെ പെണ്ണ് ആണ്…” അഭിമാനം ആയിരുന്നു അ നിമിഷം അവന്റെ വാക്കുകളിൽ… കഴുത്തിൽ താലികെട്ടി അവന്റേത് ആക്കുമ്പോൾ അവൾ മനസിലാക്കി ആ താലിയുടെ പവിത്രത… എന്നാൽ തന്നെ വിവാഹം കഴിച്ചു എന്നാ പെരിൽ ആദ്യമായി തന്റെ മനുവേട്ടൻ തോറ്റുപോയി… വീട്ടിൽ നിന്നും പുറത്താകുമ്പോൾ കൂടെ നിൽക്കാൻ മനുവേട്ടന്റെ ചേട്ടനും എടത്തി അമ്മയും മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു… അല്ലെങ്കിലും താൻ അത്‌ ഓർത്തില്ല… അത്യാവശ്യം പേരുകേട്ട നായർ തറവാട്ടിലെ ചെക്കനെ പ്രണയിക്കുമ്പോൾ ഒരിക്കലും ഒരു വേശ്യയുടെ മകളെ അവർ അംഗീകരിക്കില്ലെന്ന്… തന്നെ വിവാഹം കഴിച്ചു എന്ന കുറ്റത്തിന്…. മനുവേട്ടൻ വീട്ടുകാരാൽ വേദനിച്ചു… പക്ഷെ തനിക്കു മുന്നിൽ അവൻ… “നീ വേദനിക്കരുത് ഗീതു… നിനക്കു ഞാനും എനിക്ക് നീയും ഉണ്ട്…” മനുവേട്ടന്റെ വാക്കുകൾ… അതു കേൾക്കുമ്പോൾ ആ നെഞ്ചിലേക്കു ചായാനും, ആ നെഞ്ചിൽ മുഖം ഒളിപ്പിച്ചു കണ്ണുനീർ വാർക്കാനുമേ അവൾക്കു കഴിഞ്ഞുള്ളു… “ഇതിനു മാത്രം താൻ ചെയ്ത പുണ്യം എന്താണ്…ഈ സ്നേഹത്തിനു പകരം നൽകാൻ എന്റെൽ ഒന്നുമില്ല…” “ഒന്നുമില്ലേ അതു വെറുതെ… നിന്റെ ഹൃദയത്തിൽ എന്നോടുള്ള നിന്റെ പ്രണയം മാത്രം മതി… ഒപ്പം നീ പഠിക്കണം… എല്ലാവർക്കും മുന്നിലും തലയെടുപ്പോടെ നിൽക്കണം… കുറ്റം പറഞ്ഞവർ നിന്നെ ബഹുമാനിക്കണം…” അവനെ അവൾ ചോദ്യഭാവത്തിൽ നോക്കി… “ബുദ്ധിയുണ്ടല്ലോ നിനക്കു.. കഷ്ട്ടപ്പെട്ടു പഠിച്ചാൽ നേടിയെടുക്കാം നിനക്ക്…. നിന്റെ ആഗ്രഹം പോലെ…” അതേ എന്റെ ആഗ്രഹം.. മനസ്സിലാക്കി എടുത്തു തന്റെ മനുവേട്ടൻ… ഉറക്കം ഉളച്ചു പഠിക്കുമ്പോൾ തനിക്കു കൂട്ടായി ഇരുന്നു…അപ്രതീക്ഷിതമായി ഉള്ള ചുംബനങ്ങളിൽ ആ പ്രണയം എന്നെ അറിയിച്ചു…. ഒടുവിൽ ഏതോ ഒരു രാത്രിയിൽ കൈവിട്ടു പോയ വികാരങ്ങളെ അടക്കുവാൻ കഴിയാതെ തന്നിലേക്ക് അമരുമ്പോൾ ആ പ്രണയത്തെ സ്വീകരിക്കാൻ അവളും തയ്യാറായി… ഒടുവിൽ മനുവേട്ടന്റെ ജീവന്റെ തുടിപ്പിനെ തന്റെ ഉദരത്തിൽ സമ്മാനിക്കുമ്പോൾ ആ മുഖത്തു മറ്റെന്തോ ഭാവം ആയിരുന്നു… “എന്ത് പറ്റി മനുവേട്ടാ.. എന്തിനാ സങ്കടം…” “ഞാൻ കാരണം…നിന്നെ ഉയരങ്ങൾ കീഴടക്കാൻ പ്രത്സാഹിപ്പിച്ച ഞാൻ തന്നെ നിന്നെ തള്ളി താഴെയിട്ടു അല്ലേടി…” വേദനയോടെ അവൻ ചോദിക്കുമ്പോൾ അതിനു മറുപടി ആയി അവൾ അവന്റെ മുഖം മാറിലേക്ക് അടക്കി പിടിച്ചു… “ഈ പ്രണയത്തെക്കാളും മൂല്യമേറിയത് എന്താണ് എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഉള്ളത്… നേടിയെടുക്കാൻ ഒരുപാട് സമയം മുന്നിലുണ്ട്.. പക്ഷെ ഈ പ്രണയം ഓരോ നിമിഷവും എനിക്ക് അനുഭവിക്കണം മനുവേട്ടാ…

ഇതില്ലാതെ ഗീതുവിന്‌ കഴിയില്ല…” അതിനു മറുപടി ആയി അവന്റെ ചുംബനം ഉദരത്തിൽ ഏറ്റു വാങ്ങുമ്പോൾ അവളിലെ മാതൃത്വം ഉണർന്നു.. ഒടുവിൽ ഒരാണ്കുഞ്ഞിന് ജന്മം നൽകുമ്പോൾ മനുവേട്ടന്റെ സന്തോഷം കൊണ്ടു വിടർന്ന മുഖം ആയിരുന്നു മനസ്സു നിറയെ…. പതിവുപോലെ താനും കുഞ്ഞും മനുവേട്ടന് വേണ്ടി കാത്തിരുന്നു…കൂട്ടുകാരുടെ കൂടെ ആറ്റിൽ കുളിക്കാൻ പോയീത… ഇത് പതിവുള്ളത് ആണ്.വരേണ്ട സമയവും കഴിഞ്ഞു… വരാതെ ആയപ്പോൾ അവൾ ആധിയോടെ ഫോൺ ചെവിയിലേക്ക് ചേർത്തു… മറുപുറത്തു നിന്നും സ്വിച്ച് ഓഫ്‌ എന്ന് കേട്ടതും അവളുടെ ഹൃദയം അകാരണമായി പിടയാൻ തുടങ്ങി… മുറ്റത്തു അപ്പോഴേക്കും ഒരു കാറ് വന്നു നിന്നു… ഏട്ടനും ഏടത്തിയും.. അവരുടെ മുഖത്തെ ഭാവം എന്താണ്…. കണ്ണുകൾ കരഞ്ഞു കലങ്ങി ചുവന്നുവോ… അവൾ അവരുടെ മുഖത്തു നോക്കി ചിരിച്ചെന്നു വരുത്തി…. വീട്ടിലേക്കു കൂട്ടികൊണ്ട് പോകാൻ വന്നത് ആണെന്ന് പറഞ്ഞതും അവൾ സംശയത്തോടെ അവരെ നോക്കി.. “അമ്മക്ക് നിങ്ങളെ കാണണം… അമ്മക്ക് വയ്യാ…” “മനുവേട്ടൻ..” … “വീട്ടിലുണ്ട്.. നിങ്ങളെ കൂട്ടാൻ വിട്ടതാണ്..” അപ്പോഴേക്കും ഏട്ടത്തി വാതിൽ പൂട്ടി ഇറങ്ങിയിരുന്നു.. വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ മുഴുവനും മനസ്സുനിറയെ സംശയം ആയിരുന്നു…. തന്റെ ഹൃദയം അകാരണമായി പിടക്കുന്നത് എന്തിനാണ്… മനസ്സിലേക്ക് പുഞ്ചിരി തൂകി വെള്ളാരം കണ്ണിൽ കുസൃതി ഒളിപ്പിച്ച തന്റെ മനുവേട്ടന്റെ മുഖം… മനുവേട്ടൻ.. ഗീതുവിന്റെ ഓരോ തുള്ളി രക്തത്തിലും അലിഞ്ഞു ചേർന്ന പ്രണയം… അവനെ ഓർത്തതും അവളുടെ ഹൃദയം ആർദ്രമായി…വീട്ടിൽ ചെന്നു കയറിയപ്പോൾ കണ്ടാ ആൾകൂട്ടം അതു ഗീതുവിനെ തെല്ലമ്പരപ്പിച്ചു.. എന്തോ മനസ്സിന് വല്ലാത്ത വേദന… എന്താണിങ്ങനെ…. അവളെ കണ്ടതും പലരും അടക്കം പറയാൻ തുടങ്ങി… സിറ്റ്ഔട്ടിൽ കയറിയപ്പോഴേ ചന്ദനത്തിരിയുടെ മണം… മരണത്തിന്റെ മണം… അത്‌ തന്റെ നാസാരന്ദ്രങ്ങളെ തുളച്ചു ശരീരം മുഴുവൻ പടരുന്നുവോ… മനുവേട്ടൻ തന്റെ മനുവേട്ടൻ എവിടെ… ദാ ഇവിടെ ഉണ്ട്… ആരോ തന്നെ മാടിവിളിക്കുന്നു… അതു തനിക്കു വേണ്ടപ്പെട്ടവർ ആരോ ആണല്ലോ.. പക്ഷെ ആരാ… തന്റെ മനുവേട്ടനോട് അല്ലാതെ ഈ വീട്ടിൽ ആരുമായും ആഴത്തിൽ പതിഞ്ഞ ഒരു ബന്ധം തനിക്കില്ല… അവൾ ഇടറുന്ന കാലടിയോടെ നടന്നു… മുന്നിൽ കണ്ടാ കാഴ്ചകൾ അവളുടെ തലച്ചോറിൽ മിന്നൽ പിളരുകൾ തീർത്തു… “മനുവേട്ടൻ… തന്റെ മനുവേട്ടൻ… ആരാ ഇത് ചെയ്തേ… മനുവേട്ടനെ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ കിടത്തിയേക്കണേ… മനുവേട്ടാ എണീക്കു… ഇങ്ങനെ കിടക്കല്ലേ… നമ്മൾക്ക് ഇന്നത്തെ മുഴുവൻ വിശേഷവും പറയേണ്ടത് അല്ലേ…” അവളുടെ കരച്ചിലിന്റെ ചീളുകൾ ആ വീടാകെ പ്രതിധ്വനിച്ചു… മറ്റൊരു ലോകത്തിരുന്നു ഈ കാഴ്ച കണ്ടു മനു കണ്ണുനീർ ഒഴുക്കി… ആറ്റിലെ ചെളിയിൽ കാലു പൂണ്ടു പോയത് ആണ് പോലും…കൂട്ടുകാർ അറിഞ്ഞില്ല…കളിയിൽ മുങ്ങി കിടക്കുക ആണെന്ന് കരുതി….സംശയം തോന്നി ചെന്നപ്പോൾ വെള്ളത്തിനടിയിൽ… അയ്യോ ശ്വാസം കിട്ടാതെ തന്റെ മനുവേട്ടൻ… എന്നെയും മോനെയും ഓർത്തു കാണില്ലേ.. ഞങ്ങൾക്കരികിലേക്കെത്താൻ കൊതിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ലേ… നിശബ്ദമായി ദൈവത്തോട് കേണപേക്ഷിച്ചു കാണില്ലേ… ആ സുന്ദരമായ കണ്ണുകൾ എവിടെ… ആ കണ്ണിലെ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന കുസൃതി എവിടെ… അവളെ മയക്കിയ പുഞ്ചിരി എവിടെ… ഒരു നിമിഷം തനിച്ചാക്കി ഗന്ധർവ്വൻ മടങ്ങിയോ… “തന്നില്ലേ പെണ്ണെ നിനക്കു ഞാൻ എന്റെ ജീവന്റെ തുടിപ്പിനെ… ഉയരങ്ങൾ കീഴടക്കണം നീ… നിന്റെ മനുവേട്ടൻ കൂടെ ഉണ്ട്.. ആർക്കും മുന്നിലും തല താഴ്ത്താതെ ഉയർത്തി പിടിക്കണം…” ശാപം നിറഞ്ഞ വാക്കുകൾ കേട്ടില്ല… മരിച്ചു ഒരുപിടി ചാരമായാലും നിനക്കൊപ്പം ഞാൻ ഉണ്ട്.. മഴയായി.. കാറ്റായി… വെയിലായി… നിന്റെ മരണം വരെ ഓർമ്മകൾ ആയി… ഒഴുകി ഇറങ്ങിയ കണ്ണുനീരിനെ തുടച്ചു മാറ്റി… ഓർമകളിൽ നിന്നവൾ ഉണർന്നു… അപ്പോഴേക്കും അമ്പിളി വന്നു അവളുടെ കയ്യിലേക്ക് ഒരു രേജിസ്റ്റെർഡ് കൊടുത്തു… “പോസ്റ്മാൻ തന്നത് ആണ്…” അവൾ സംശയത്തോടെ അതു പൊട്ടിച്ചു വായിച്ചു… വിടർന്ന കണ്ണുകളിൽ കണ്ണുനീർ താളം കെട്ടി “ഞാൻ ജയിക്കുന്നത് അല്ലേ മനുവേട്ടന് ഇഷ്ട്ടം… ഞാൻ ജയിച്ചു… തല ഉയർത്തി പിടിച്ചു നടക്കാം…” കയ്യിലിരുന്ന ഇന്വെലോപ് ഒന്ന് വിറച്ചു… IAS ട്രൈനിങ്ങിനു പോകാൻ ഉള്ള ലെറ്റർ… തന്റെ മനുവേട്ടൻ തന്നെ കണ്ടാ നാൾ ഓരോ നിമിഷവും പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ.. പക്ഷെ പങ്കുവെക്കാൻ നീയില്ലാതെ പോയി… അമ്മയെപ്പോലെ ഒരു വേശ്യ ആയി മാറേണ്ടിയിരുന്ന എനിക്ക് പുതു ജീവൻ തന്നു… സ്വപ്‌നങ്ങൾ കാണാനും നേടാനും പഠിപ്പിച്ചു… ഇനി ഞാൻ ജീവിക്കും മനുവേട്ടാ നിങ്ങളുടെ ഓർമകളിൽ…മനുവേട്ടൻ കൂടെ ഉണ്ടെന്ന വിശ്വാസത്തിൽ…നിങ്ങൾ എനിക്ക് പകർന്നു തന്ന ധൈര്യത്തിൽ… എന്റെ മനുവേട്ടൻ സമ്മാനിച്ച ജീവന്റെ തുടിപ്പിനൊപ്പം.. അവന്റെ അച്ഛൻ എന്താണെന്ന് അറിയിച്ചു… അച്ഛനെപ്പോലെ മറ്റൊരു മനു ആകാൻ…. അതു കേട്ടു ആകാശത്തിലെ ഒരു കുഞ്ഞ് താരകം പുഞ്ചിരിച്ചു പൊഴിച്ചു… സന്തോഷ കണ്ണീർ അവളുടെ മുകളിൽ മഴയായി വർഷിച്ചു… ഞാൻ കൂടെ ഉണ്ടെന്നു അറിയിക്കും പോലെ.. അവസാനിച്ചു…. ലൈക്ക് ചെയ്ത് അഭിപ്രായങ്ങൾ കുറിക്കണേ…

വളപ്പൊട്ടുകൾ Instagram പേജിൽ ഫോളോ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യണേ…