രചന: അഗ്നി

വർഷങ്ങൾക്ക് മുന്നേ ഈ വീടിന്റെ പടിവാതിൽ കടന്നെത്തിയപ്പോഴും ഞാൻ ചിന്തിച്ചിരുന്നില്ല എന്റെ ഏട്ടൻ എനിക്ക് ഇത്രമേൽ പ്രിയങ്കരനാകുമെന്ന്.. പ്രിയപ്പെട്ടവനാകുമെന്ന്…എന്റെ പ്രാണന്റെ പാതിയാകുമെന്ന്💕 പ്രീ ഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞു ഡിഗ്രിയെടുത്ത എന്റെ ഒരേ ഒരു ലക്ഷ്യം ജോലിയായിരുന്നു…കാരണം ഇനിയും തുടർന്ന് പഠിക്കാനുള്ള മടി തന്നെ..ചേട്ടൻ നന്നായി പഠിക്കും എന്നുള്ളതുകൊണ്ട് തന്നെ ചേട്ടന്റെ അനിയത്തിയും പഠിക്കണമെന്നായിരുന്നു… പക്ഷെ ഒരു ജോലി വഴി ഞാൻ ആ ഒരു തീരുമാനത്തെ മാറ്റിയെടുക്കുകയാണുണ്ടായത്… ജോലിയ്ക്ക് കയറി ഒന്നര വർഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആയിരുന്നു എന്റെ വിവാഹം…അത് പെട്ടന്ന് നടന്ന ഒന്നായിരുന്നു….ഒന്ന് രണ്ട് പേര് പെണ്ണ് കാണാൻ വന്നിരുന്നുവെങ്കിലും എന്തോ മനസ്സിന് ബോധിച്ച ഒരാളെ കിട്ടിയിരുന്നില്ല… വിവാഹം നടക്കുന്നതിന് രണ്ട് മാസം മുന്നേ…ഞാൻ തിരികെ എന്റെ ജോലി സ്ഥലമായ പൂനെയിലേക്ക് പോകുന്നതിന്റെ തലെന്നാണ് എന്റെ പാതി എന്നെ കാണുവാനായി വീട്ടിലേക്ക് വരുന്നത്… അന്ന് പെണ്ണ് കാണുവാൻ വരുവാൻ അദ്ദേഹത്തിന് താല്പര്യം ഏതും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…കാരണം അന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പെങ്ങളുടെ വീടിന്റെ പാലുകാച്ചലായിരുന്നു….അതിന്റെ ഓട്ടത്തിലും ക്ഷീണത്തിനുമിടയിൽ ബ്രോക്കർ അദ്ദേഹത്തെ വിളിച്ചുകൊണ്ടുവന്നത് അദ്ദേഹത്തിന് ഒരു നീരസം ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു… അങ്ങനെ അദ്ദേഹം വന്നു..കുറച്ചു നേരം വീട്ടിൽ ഇരുന്നു…അന്ന് ആരെങ്കിലും എന്നെ കാണാൻ വരും എന്നുള്ളത് എനിക്കോ എന്റെ വീട്ടുകാർക്കോ യാതൊരു നിശ്ചയവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല… വീട്ടിൽ ഞങ്ങൾ മൂന്ന് മക്കളാണ്…മൂത്തത് ചേട്ടൻ…പുള്ളി കൂടുതലും പുസ്തകങ്ങളുടെ ലോകത്താണ്.. പിന്നെ ഞാൻ…നാട്ടിലെ താരം…എല്ലാവരോടും മിണ്ടിയും പറഞ്ഞും കളിച്ചും ചിരിച്ചും നടക്കും..പുസ്തകങ്ങളോട് കൂട്ടുകൂടാതെ മനുഷ്യരോട് കൂട്ടുകൂടുവാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവൾ.. പിന്നെ ഒരു അനിയത്തി…അവൾക്ക് കൂടുതലും പ്രിയം വീട് തന്നെയായിരുന്നു…അധികം സംസാരിക്കാത്ത പ്രകൃതം…പക്ഷേ കൂട്ടായാൽ സംസാരം നിർത്തുകയേയില്ല.. അങ്ങനെ അന്ന് ഞാൻ പിറ്റേന്ന് പോകുന്നത് പ്രമാണിച്ച് അയൽ വീട്ടിൽ ചെന്ന് വർത്തമാനം പറഞ്ഞു തിരികെ വന്നപ്പോഴാണ് മുറ്റത്ത് ഒരു വണ്ടി കിടക്കുന്നത് കണ്ടത്…നോക്കിയപ്പോൾ എന്റെ അമ്മാവന്റെ വണ്ടിയായതിനാൽ ഞാൻ ഒന്നും നോക്കാതെ അകത്തേയ്ക്ക് കയറി അച്ചയുടെ തോളിലേക്ക് തല വച്ച് മുന്നിലത്തെ സോഫയിൽ തന്നെ ഇരുന്നു.. ഇരുന്ന ശേഷമാണ് അമ്മാവന്റെ കൂടിയിരിക്കുന്ന മറ്റൊരാളെ കാണുന്നത്…അമ്മയെയും അനിയത്തിയെയും ചേട്ടനെയും നോക്കിയപ്പോൾ അവർ കണ്ണ്കൊണ്ട് എന്തൊക്കെയോ കാണിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. സംഭവം പന്തിയല്ല എന്ന് മനസ്സിലായതും ഞാൻ പതിയെ അകത്തേയ്ക്ക് വലിഞ്ഞു..അകത്തേയ്ക്ക് കയറിയപ്പോഴേക്കും ‘അമ്മ എന്റെ കയ്യിലേക്ക് ഒരു തല്ല് വച്ചുതന്നിട്ട് ഒരു ട്രേ എടുത്തു തന്നു… ഞാൻ ആദ്യം.തന്നെ എന്റെ വേഷം ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു…തോളൊപ്പം വെട്ടിയ മുടി കുഞ്ഞു കുട്ടികളെപ്പോലെ രണ്ട് വശത്തേയ്ക്കും കെട്ടി വച്ചിരിക്കുന്നു…

ഒരു ചുരിദാർ ടോപ്പും അതിന് ഒട്ടും ചേരാത്ത ഒരു പാവാടയും… എന്നെ പുള്ളി നന്നായി കണ്ടു എന്ന് ഉറപ്പായതുകൊണ്ട് വേഷം ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഞാൻ ചായ കൊടുത്തു… അപ്പോഴേക്കും അമ്മാവൻ ഞങ്ങൾക്ക് സംസാരിക്കാനുള്ള അവസരം തന്നിരുന്നു…രാത്രിയായിരുന്നു പെണ്ണ് കാണാൻ വന്നത്..അതുകൊണ്ട് തന്നെ അകത്തെ ഒരു മുറിയിലേക്ക് കയറി.. “വനജയല്ലേ…”..അദ്ദേഹം തന്നെയാണ് സംസാരത്തിന് തുടക്കം ഇട്ടത്… “അതേ…”.ഞാൻ വിനീതയായി ഉത്തരം പറഞ്ഞു.. “ഞാൻ മോഹൻ…ഒരു കമ്പനിയിൽ സെയിൽസ് ഹെഡ് ആണ്…” ഞാൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു കാണിച്ചു… “ഇയാൾക്ക് എന്നെപ്പറ്റിയുള്ള അഭിപ്രായം എന്തായാലും വീട്ടുകാരോട് പറഞ്ഞോളൂ…ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞേക്കാം…”.. ഇത്രയും പറഞ്ഞ് അദ്ദേഹം തിരികെ നടന്നു.. പക്ഷെ വീണ്ടും ഒന്ന് തിരിഞ്ഞിട്ട് എന്നോടായി പറഞ്ഞു… “എന്നെ ഇഷ്ടമാകുകയാണെങ്കിൽ ഒരൊറ്റ നിർബന്ധം മാത്രമേ എനിക്കുള്ളൂ…ഇനി ഈ മുടി മുറിക്കരുത്…മുടി വളർത്തണം…”.. അത് പറഞ്ഞ ശേഷം അദ്ദേഹം കടന്നുപോയി… ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു..”മുരടൻ”.. പക്ഷെ എന്തുകൊണ്ടോ ആ ആലോചന വേണ്ട എന്ന് വയ്ക്കാൻ എനിക്ക് തോന്നിയില്ല…അദ്ദേഹത്തോട് എന്തോ ഒരു അടുപ്പം തോന്നിയതുകൊണ്ട് അന്ന് രാത്രി തന്നെ എൻറെ സമ്മതം വീട്ടിൽ പറഞ്ഞു..പിറ്റേന്ന് രാവിലെ തന്നെ പൂനെയ്ക്ക് കടന്നുപോയി.. അവിടെച്ചെന്ന് കൂട്ടുകാരോട് വിശേഷങ്ങൾ എല്ലാം പറയുമ്പോഴാണ് ചെറുക്കൻ കാണാൻ എങ്ങനെയുണ്ടെന്നൊരു ചോദ്യം മുഴങ്ങിക്കേട്ടത്… രണ്ട് ദിവസം മുന്നേ രാത്രി വന്ന് കണ്ട ചെറുക്കന്റെ മുഖം ഞാൻ വാസ്തവമായും മറന്നുപോയിരുന്നു… അവസാനം നാണക്കേടാണെങ്കിൽ കൂടിയും ഞാൻ എന്റെ ചേട്ടനോട് ഏട്ടന്റെ ഫോട്ടോ അയച്ചുതരാമോ എന്ന് ചോദിച്ച് ഫോൺ വിളിക്കേണ്ടി വന്നു…ചേട്ടൻ എന്നെ ഒത്തിരി കളിയാക്കി….പിന്നെയും ഒരു മാസക്കാലത്തോളം കാത്തിരിക്കേണ്ടി വന്നു ഫോട്ടോ കിട്ടുവാൻ…കാരണം ചേട്ടൻ എൻജിനീറിങ് ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് ജോലി കിട്ടിയത് അൽപ്പം ദൂരെയായതിനാൽ അവധിക്ക് മാത്രമേ വീട്ടിൽ വരികയുള്ളൂ.. അങ്ങനെ ഏട്ടന്റെ ഫോട്ടോ കയ്യിൽ കിട്ടി…ഫോട്ടോയിൽ കാണാൻ നല്ല ഭംഗിയുണ്ടായിരുന്നു..ക്ളീൻ ഷേവ് ഒക്കെ ചെയ്ത് സുന്ദരനായൊരു ഫോട്ടോ..പക്ഷെ ഇച്ചിരി കാർക്കശ്യമുള്ള ആളാണോ എന്നൊരു സംശയം ഉള്ളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു… വീണ്ടും ഒരു മാസം കടന്നുപോയി…ഈ മാസമാണ് വിവാഹം.. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ എന്റെ ജോലി രാജിവച്ചു…നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു… നാട്ടിൽ എത്തി ഒരാഴ്ച്ച കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും നിശ്ചയവും അത് കഴിഞ്ഞ് ഒരാഴ്ച്ച കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും കല്യാണവും ആയി… നിശ്ചയത്തിന്റെ ഇടയ്ക്ക് ചില പിള്ളേർ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും പറയുന്ന കേട്ടിരുന്നു.. “എന്നാലും ഈ മോഹനേട്ടനെ എങ്ങനെ ഈ ചേച്ചിക്ക് ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു…ഹോ..പുള്ളിയുടെ ക്ലാസ്സിൽ പേടിച്ചല്ലേ നമ്മൾ ഇരിക്കുന്നെ…” അത് കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ എനിക്കൊരു വിറയലായിരുന്നു.. അത് മാത്രമല്ല..മോഹനേട്ടന് അമ്മയില്ല എന്ന് നേരത്തെ പറഞ്ഞിരുന്നു..അമ്മയില്ലാത്തൊരു വീട്ടിലേക്ക് എങ്ങനെ കയറിച്ചെല്ലുമെന്ന ആശങ്കയുമുണ്ടായിരുന്നു..പ്രധാന കാരണം പാചകം തന്നെ… ഒരു ചായ ഉണ്ടാക്കുവാനോ പപ്പടം വറുക്കുവാനോ പറഞ്ഞാൽ പോലും അറിയില്ലാത്ത സമയം….വീട്ടിൽ എല്ലാം ചെയ്യാൻ അമ്മയും വിവാഹം കഴിക്കാത്ത അപ്പച്ചിയും ഉണ്ടായിരുന്നു..പുറത്തു പോയപ്പോഴും ഹോസ്റ്റലിൽ ആയിരുന്നു..അതുകൊണ്ട് അടുക്കളയിൽ കയറേണ്ടി വന്നിട്ടേയില്ല… അങ്ങനെ ഓരോ ചിന്തകളും വിചാരങ്ങളുമായി മല്ലിട്ട് അവസാനം എന്റെ വിവാഹദിനം വന്നെത്തി…എന്റെ കഴുത്തിൽ ആലില താലി ചാർത്തി സീമന്ത രേഖയിൽ സിന്ദൂരവും ചാർത്തി ഏട്ടൻ എന്നെ ഏട്ടന്റെ നല്ല പാതിയാക്കി… ഏട്ടന്റെ പെങ്ങളാണ് എന്നെ വീട്ടിലേക്ക് നിലവിളക്ക് തന്ന് സ്വീകരിച്ചത്..അവരുടെ വിവാഹം നേരത്തെ കഴിഞ്ഞിരുന്നു…ഒരു വയസ്സുള്ള ഒരു മോളുമുണ്ടായിരുന്നു… ആദ്യ ദിവസം പെങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് അധികം കുഴപ്പം ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…പിറ്റേ ദിവസം അവര് തിരികെ പോയി… അവർ പോയപ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു ശൂന്യത അനുഭവപ്പെട്ടെങ്കിലും ഏട്ടൻ എന്റെ കൂടെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു… ഏട്ടനും അച്ഛനും ഞാൻ വിചാരിച്ചതുപോലെയെ അല്ലായിരുന്നു..രണ്ടുപേരും പാവമാണ്..ഏട്ടൻ എന്നെപോലെ നന്നായി സംസാരിക്കും… ഏട്ടൻ ഒഴിവ് സമയം കിട്ടുമ്പോൾ ട്യൂഷൻ എടുക്കാറുണ്ട്…ക്ലാസ്സിൽ ഏട്ടൻ കുറച്ച് കർക്കശക്കാരനാണ്…അതായിരിക്കും അന്ന് ആ കുട്ടികൾ പറഞ്ഞത്… അങ്ങനെ രണ്ടാം ദിവസം രാത്രിയായി…പകൽ കല്യാണത്തിന് ബാക്കി വന്ന ഭക്ഷണം എങ്ങെനെയൊ ചൂടാക്കി കഴിച്ചു… രാത്രിലേക്ക് ചോറ് തിളപ്പിച്ചിരുന്നു..

പിന്നെ ആകെ ഉണ്ടായിരുന്നത് അച്ചാറും തോരനും മാത്രം… “എഡോ…അടുക്കളയിൽ പപ്പടം ഇരുപ്പുണ്ട്..അതൊന്ന് വറുക്കാമോ…” ഏട്ടൻ ചോദിച്ചു… ഏട്ടൻ ആദ്യമായി ചോദിച്ച കാര്യമല്ലേ..എന്ത് പറയും എന്നറിയാതെ ഞാൻ അവിടെ നിന്നു…പിന്നെ രണ്ടും കൽപ്പിച്ച് അടുക്കളയിൽ ചെന്നു..പിന്നെ എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതെ നിന്നപ്പോഴാണ് പുറകിൽ ആരോ നിൽക്കുന്നതുപോലെ തോന്നിയത്..നോക്കിയപ്പോൾ എട്ടനായിരുന്നു.. “എന്താടോ…പപ്പടം വറുക്കാൻ അറിയില്ലാലെ…” ഞാൻ ഇല്ലാ എന്നുള്ള രീതിയിൽ എന്റെ ചുമൽ കൂച്ചി കാണിച്ചു… അങ്ങനെ അന്ന് രാത്രി ഏട്ടനെന്നെ പപ്പടം വറുക്കാൻ പഠിപ്പിച്ചു…. ആ രാത്രിയും കടന്നുപോയി…പിറ്റേന്ന് രാവിലെ എഴുന്നേറ്റു… ചായയിടാൻ അറിയില്ലാത്തത്കൊണ്ട് തന്നെ ഒരു ഗ്ലാസ് വെള്ളം തിളപ്പിച്ച് അത് ഏട്ടന് കൊണ്ടുപോയി കൊടുത്തു…അപ്പോൾ തന്നെ ഏട്ടൻ എന്നെ ചായ ഉണ്ടാക്കാൻ പഠിപ്പിച്ചു… ഏട്ടന് അത്യാവശ്യം നന്നായി തന്നെ പാചകം ചെയ്യുവാൻ അറിയാമായിരുന്നു..എന്തായാലും ഏട്ടൻ കൂടെയുണ്ടെല്ലോ എന്ന് ചിന്തിക്കുമ്പോഴാണ് അവിടുത്തെ അച്ഛമ്മ വീട്ടിലേക്ക് വരുന്നത്.. ആളെ കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ കുറച്ച് ഭയന്നെങ്കിലും ആള് പാവമാണെന്ന് പതിയെ മനസ്സിലായി..സംസാരപ്രിയയും പാചകത്തിൽ അതി വിദഗ്ധയുമായിരുന്നു.. അച്ഛന്റെ അനിയന്റെ കൂടെയാണ് അച്ഛമ്മ താമസിക്കുന്നത്…ഇതിപ്പോൾ എനിക്ക് വേണ്ടി ഒരു മാസത്തേയ്ക്ക് വന്ന് നിൽക്കുന്നതാണ് അച്ഛമ്മ… അങ്ങനെ ആ നീണ്ട ഒരു മാസം കൊണ്ട് ഒരു വീടിനെ എങ്ങനെ ഭരിക്കണം എന്ന് ഞാൻ പഠിച്ചിരുന്നു…ഇടയ്ക്ക് ഒരു ദിവസം എന്നെയും ഏട്ടനെയും കാണാൻ വീട്ടിൽ വന്ന അച്ചയും അമ്മയും ചേട്ടനും അനിയത്തിയും എന്റെ മാറ്റം കണ്ട് മൂക്കിൽ വിരൽ വയ്ക്കുന്നതാണ് ഞാൻ കണ്ടത്.. എന്നെ ഇത്രത്തോളം മാറ്റിയത് ഏട്ടനും അച്ഛനും അച്ഛമ്മയുമാണ്…ആർക്കും ഒരു കാര്യത്തിലും ഒരു നിർബന്ധവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…ഭക്ഷണത്തിന് എരിവ് കൂടിയാലോ കുറഞ്ഞാലോ ഉപ്പ് കൂടിയാലോ കുറഞ്ഞാലോ അതൊന്നും ഒരു വിഷയം ആയിരുന്നില്ല…എല്ലാത്തിനും കൂടെ നിൽക്കുന്ന ഒരു കുടുംബമായിരുന്നു എന്റേത്… കുറച്ചു മാസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിലേക്ക് പുതിയ ഒരു അതിഥി വരുന്നു എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ ഉണ്ടായ സന്തോഷത്തിന് അതിരില്ലായിരുന്നു…. വീട്ടിൽ ആരും ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് തന്നെ അച്ഛമ്മ കൂടെ വന്ന് നിന്നു…..ഏട്ടൻ ആണെങ്കിൽ ഒരാഴ്ചത്തെ ജോലി രണ്ടോ മൂന്നോ ദിവസങ്ങൾകൊണ്ട് തീർത്തിട്ട് ബാക്കി ദിവസങ്ങളിൽ എന്റെ കൂടെയിരുന്നു….അച്ഛൻ അപ്പോഴും ജോലിയ്ക്ക് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു.. ഓരോ ദിവസവും ഓഫീസിലും ചുറ്റുവട്ടത്തും നടക്കുന്ന ഓരോ കാര്യങ്ങളും എന്റെ മടിയിൽ കിടന്ന് പങ്കുവയ്ക്കുമായിരുന്നു…കൂടെക്കൂടെ വീർത്തുവരുന്ന വയറിൽ ചുംബനങ്ങളും… അച്ഛമ്മയുടെ സാമീപ്യം വളരെ ആശ്വാസകരമായിരുന്നു..ഒത്തിരി തമാശ പറയുന്ന ഒരു അച്ഛമ്മ…അച്ഛൻ ജോലി കഴിഞ്ഞു വരുമ്പോൾ എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ കൊണ്ടുവരുമായിരുന്നു.. ഏട്ടൻ വീട്ടിലെത്തിയാൽ പറയുകയെ വേണ്ട…താഴത്തും തലയിലും വയ്ക്കാതെ എന്റെ കൂടെത്തന്നെ ആയിരിക്കും എപ്പോഴും… സുഖ സുന്ദരമായ ഗർഭകാലത്തിൽ എനിക്ക് ഒരിക്കൽ പോലും ശർദ്ധിൽ ഉണ്ടായില്ല എന്നുള്ളത് ഒരു അത്ഭുതം..അവസാനം ഏട്ടൻ കെഞ്ചിയിട്ടുണ്ട് ഒന്ന് ശർദ്ധിച്ചു കാണിക്കാമോ എന്ന് ചോദിച്ചുകൊണ്ട്.. അങ്ങനെ ഏഴാം മാസം അടുത്തു…കൂട്ടികൊണ്ട് പോകുവാനുള്ള ചടങ്ങുകൾ ആയി…പോകുവാൻ മടിയായിരുന്നു…ഏറെ കരഞ്ഞു… പക്ഷെ പോകാതെ നിവർത്തിയില്ലായിരുന്നു.. വീട്ടിൽ ആകെ അച്ഛമ്മ മാത്രമേ ഉള്ളു എന്നത് കാരണം അച്ചയ്ക്കും അമ്മയ്ക്കും ആധിയായിരുന്നു എന്നെ നോക്കുവാൻ ആരും ഉണ്ടായില്ലെങ്കിലോ എന്നോർത്ത്.. അവസാനം അവരുടെ വാശി ജയിച്ചു..എനിക്ക് അവരുടെ കൂടെ എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങേണ്ടി വന്നു… എന്നാലും ഏട്ടൻ എന്നെ കാണുവാൻ എപ്പോഴും വീട്ടിൽ വരുമായിരുന്നു…ഏട്ടൻ ശെരിക്കും അവർക്ക് നല്ലൊരു മകനായിരുന്നു…എന്റെ അനിയത്തിക്ക് നല്ലൊരു ചേട്ടൻ ആയിരുന്നു…സ്വന്തം ചേട്ടനെക്കാളും അല്ലെങ്കിൽ സ്വന്തം മകനേക്കാളും അടുപ്പം എന്റെ വീട്ടുകാർക്ക് എന്റെ ഏട്ടനോടായിരുന്നു…കാരണം എന്റെ വിവാഹശേഷം ജോലിയായി എന്റെ സ്വന്തം ചേട്ടൻ പുറത്തേയ്ക്ക് പോയിരുന്നു…അതിനാൽ എല്ലാ കാര്യങ്ങൾക്കും താങ്ങായും തണലായും എട്ടനായിരുന്നു നിന്നിരുന്നത്.. അങ്ങനെ അവസാനം ഞങ്ങളുടെ മൂത്ത മകൾ ഭൂമിയിലേക്ക് വന്നു..പ്രസവം കഴിഞ്ഞ് രണ്ടാഴ്ച ആയപ്പോഴേക്കും ഞാൻ ഏട്ടന്റെ അടുക്കലേക്ക് വന്നു… ആദ്യം ഏട്ടൻ എതിർത്തെങ്കിലും പിന്നീട് സമ്മതിച്ചു..എനിക്കറിയാമായിരുന്നു ഏട്ടന് എന്നെ പിരിഞ്ഞിരിക്കാൻ കഴിയില്ല എന്ന്…കാരണം ഞങ്ങൾ അത്രമേൽ …ആഴമായ് പ്രണയിച്ചിരുന്നു…ഒരു ദിവസം പോലും തമ്മിൽ കാണാതെ കഴിച്ചു കൂട്ടുവാൻ ആകില്ലായിരുന്നു… ഏട്ടൻ സ്വതവേ ദേഷ്യക്കാരനാണ്…ആരായാലും എന്തായാലും മുഖം നോക്കാതെ തുറന്ന് പറയുന്ന വ്യക്തി..

പക്ഷെ എല്ലാവരെയും ഇഷ്ടപ്പെടുത്തുന്ന സ്വഭാവം…മറ്റുള്ളവർ..അത് ആരും ആയിക്കൊള്ളട്ടെ…ശത്രുവായാലും മിത്രമായാലും പാതിരാത്രിയിൽ സഹായമഭ്യര്ഥിച്ചാൽ പോലും ഒരു മടിയും കൂടാതെ ചെയ്തു കൊടുക്കുന്ന ഒരാൾ…എന്റെ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ പരോപകാരൻ പരമു…ഇങ്ങനെയൊരാളെ ആരാ സ്നേഹിക്കാതിരിക്കുക… അങ്ങനെ ഞങ്ങളുടെ പൊന്നോമന വളർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു….അവളുടെ ഏറ്റവും അടുത്ത കൂട്ടുകാരൻ അച്ചായി ആയിരുന്നു..അച്ചായി ആയിട്ട് കൂട്ടുമാണ്.. എന്നാലും അച്ചായിയുടെ ഒരു നോട്ടം മാത്രം മതിയായിരുന്നു അവൾ അടങ്ങുവാൻ.. ഓരോ ദിവസവും ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടുതൽ അടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു..എന്റെ ഇഷ്ടങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇഷ്ടങ്ങളാക്കിയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇഷ്ടങ്ങൾ എന്റെ ഇഷ്ടങ്ങളാക്കിയും ഞങ്ങൾ മത്സരിച്ചു സ്നേഹിച്ചു.. ഇങ്ങനെയും പ്രണയിക്കുവാൻ കഴിയുമോ എന്ന് വരെ ഞങ്ങൾ ചിന്തിച്ചു.. എന്നെയും മോളേയും പിരിഞ്ഞിരിക്കുവാൻ വയ്യാത്തതിനാലാവണം പുറത്തേയ്ക്ക് വന്ന നല്ലൊരു ജോലിയുടെ ഓഫർ ലെറ്റർ വേണ്ടാ എന്ന് വച്ച് നാട്ടിൽ പുതിയൊരു ബിസിനസ്സ് തുടങ്ങിയത്…അതും സ്വന്തമായി അധ്വാനിച്ച് സ്വരുക്കൂട്ടിയ പണം കൊണ്ട്… ബിസിനസ്സ് നല്ല രീതിയിൽ തന്നെ പോകുന്നതിനോടൊപ്പം തിരക്കുകളും വർധിച്ചെങ്കിലും ഞങ്ങൾക്ക് തമ്മിൽ ഉള്ള പ്രണയം കൂടുകയാണ് ചെയ്തത്…വീട്ടിൽ എത്തിയാൽ ബിസിനസ്സ് കാര്യങ്ങൾ ഒന്നും പറയുകയില്ലായിരുന്നു…അച്ചയും മോളും കൂടെ കളിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും…എത്ര തിരക്കയാലും ആഴ്ചയിൽ ഒരിക്കൽ എങ്കിലും ഞങ്ങളെ പുറത്ത് കൊണ്ടുപോകും… അങ്ങനെ പ്രണയിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് വീണ്ടും ഞങ്ങളുടെ പ്രണയത്തിന്റെ അടയാളം എന്റെ ഉദരത്തിൽ മോട്ടിട്ടത്…മൂത്ത മകൾ സ്‌കൂളിൽ പോയി തുടങ്ങിയിരുന്നു ആ സമയം ആയപ്പോഴേക്കും… പിന്നെ അപ്പനും മകളും കൂടെയായിരുന്നു കിന്നാരം പറച്ചിൽ…മൂത്ത മകൾ ശ്രീലക്ഷ്മി എന്ന ശ്രീക്കുട്ടി എന്നോടും ഏട്ടനോടും അവളുടെ അനിയത്തിക്കുട്ടിയോടും വിശേഷം പറഞ്ഞിട്ട് മാത്രമേ കിടക്കുകയുള്ളൂ… അങ്ങനെ വീണ്ടും ഒരു ഗർഭ കാലം..ഇത്തവണ അച്ഛമ്മ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…അച്ഛമ്മ രണ്ടു വർഷം മുന്നേ മരിച്ചിരുന്നു…പെട്ടന്നുള്ള മരണം ആയതിനാൽ വിശ്വസിക്കാൻ അൽപ്പം പ്രയാസമായിരുന്നു.. ഈ വർഷങ്ങൾക്കിടയിൽ ഏട്ടന്റെ പെങ്ങൾക്ക് രണ്ട് കുട്ടികൾ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.. എന്റെ കൂടപ്പിറപ്പുകളുടെയും വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു…. അങ്ങനെ ഏഴാം മാസം വന്നെത്തി…എനിക്ക് എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുവാനുള്ള മടി കണ്ടിട്ടാവണം ഏട്ടൻ എന്റെ അമ്മയെ വീട്ടിൽ കൊണ്ടാക്കി…അവിടെ അച്ചയുടെ കൂടെ അപ്പച്ചി ഉണ്ടായിരുന്നു… അങ്ങനെ അമ്മച്ചിയും കൂടെ വേറെ ഒരു ചേച്ചിയും എന്നെ നോക്കാനായി വീട്ടിൽ തന്നെ സ്ഥിര താമസമാക്കി…രണ്ടാമത്തെ പ്രസവ സമയത്ത് ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഞാൻ കഴിച്ചിരുന്നത് നെല്ലിക്ക ആയിരുന്നു…വീട്ടിൽ എവിടെ നോക്കിയാലും നെല്ലിക്കയുടെ കുരു കാണുമായിരുന്നു… ഏട്ടൻ ആണെങ്കിൽ എവിടെപ്പോയാലും നെല്ലിക്ക ആയിട്ടെ മടങ്ങിവരവുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ..അങ്ങനെ വീണ്ടും ഞങ്ങൾക്കൊരു ഓമന പെൺപൈതലിനെ ലഭിച്ചു… വീണ്ടും ഞങ്ങളുടെ ജീവിതം സന്തോഷകരമായി മുന്നോട്ട് പോയി…ഓരോ ദിവസവും ഞങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം പുതിയതായിരുന്നു….ഹൃദയം തൊട്ട് സ്നേഹിച്ചവരായിരുന്നു ഞങ്ങൾ… എന്റെ വീട്ടിലെയായാലും ഏട്ടന്റെ വീട്ടിലെയായാലും എന്റെ അനിയത്തിയുടെയോ ഏട്ടന്റെ പെങ്ങളുടെയോ..ആരുടെ ആവശ്യങ്ങൾക്കയാലും ഓടി നടക്കുന്ന ഏട്ടനെ കാണുമ്പോൾ ആരാധനയായിരുന്നു…. അത് കൂടാതെ ഒരൽപ്പ സമയം വെറുതെ കിട്ടിയാൽ അടുക്കളയിൽ വന്ന് എന്നെ സഹായിക്കുന്നത് കാണുമ്പോൾ സന്തോഷമായിരുന്നു..കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കൂടെ അവരിൽ ഒരാളായി അവരുടെ കൂടെ കളിക്കുന്നത് കാണുമ്പോൾ ആനന്ദമായിരുന്നു… .എന്തോ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയാത്ത വികാരമാണ് ഏട്ടനെ കാണുമ്പോൾ…. ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസത്തേയ്ക്ക് ബിസിനസ്സ് ആവശ്യങ്ങൾക്കായ്‌ പോലും പിരിഞ്ഞു നിൽക്കുവാൻ കഴിയുകയില്ല ഞങ്ങൾക്ക്..ഇന്നും എന്നും എപ്പോഴും…അത്രമേൽ അഗാധമായി ഞങ്ങൾ പ്രണയിച്ചിരുന്നു.. ഇപ്പോൾ വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് ഇരുപത്തിയഞ്ച് വർഷങ്ങൾ പിന്നിടുന്നു…ഇപ്പോഴും പഴയ സ്നേഹം കൂടിയതല്ലാതെ ഒരു തരി പോലും കുറഞ്ഞിട്ടില്ല… ശ്രീകുട്ടിയുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞു…അവൾ പറയും അച്ചായിയും അമ്മയും പ്രണയിക്കുന്നത് കാണുമ്പോഴേ കൊതിയാകുമെന്ന്… വിവാഹശേഷമുള്ള പ്രണയമാണ് പ്രണയം എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് അവൾ വീട്ടുകാരുടെ ആലോചനപ്രകാരമുള്ള വിവാഹജീവിതം തിരഞ്ഞെടുത്തത്…ഏട്ടൻ അവളുടെ കൈ ഹരിയുടെ കയ്യോട് ചേർക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഒന്നേ പ്രാര്ഥിച്ചുള്ളൂ…എന്റെ ഏട്ടനെ പോലൊരു ഇണയായി തീരണമേ എന്ന് മാത്രം… പഴകുന്തോറും വീര്യം കൂടുന്ന ഒന്നാണ് പ്രണയം…ഇന്നും ഒരു മുത്തശ്ശനും മുത്തശ്ശിയും ആകുവാൻ പോകുന്ന ഈ പ്രായത്തിലും ആ പ്രണയത്തിന്റെ ലഹരി ഞങ്ങളെ കീഴ്പ്പെടുത്തുന്നു….ഇന്നും ഞങ്ങൾ പ്രണയിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.. എന്റെ പ്രാണന്റെ പാതിയായി..എന്റെ എല്ലാമെല്ലാമായ്‌…. വെറുതെ ഇരുന്ന് കുത്തിക്കുറിച്ചതാണ്… അഭിപ്രായങ്ങൾ അറിയിക്കണേ…

വളപ്പൊട്ടുകൾ ഇൻസ്റ്റാഗ്രാം പേജിൽ ഫോളോ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക..