ബന്ധങ്ങൾ
മരപ്പാവ
രചന: പ്രവീൺ. എം
രാവിലെത്തന്നെ ഉറക്കം കെടുത്തിയത് അവളുടെ കർകൂന്തലിൽനിന്നും ഇറ്റു വീണ വെള്ളത്തുള്ളികൾ ആയിരുന്നു… കുറേ പ്രാവശ്യം അവളോട്‌ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ഇങ്ങനെ എന്റെ ഉറക്കം കളയരുതെന്ന്…. ദേഷ്യത്തോടെയുള്ള എന്റെ നോട്ടം അവഗണിച്ചു പോയ അവളെ കൈവലിച്ചു എന്റെ നെഞ്ചിലേക്കിട്ടപ്പോൾ എന്റെ ദേഷ്യവും അതിനൊപ്പം അടങ്ങി തീർന്നു.. പതുക്കെ ആ നനഞ്ഞ മുടിയിഴകൾ പുറകോട്ടു മാറ്റി ഒന്ന് അമർത്തിചുംബിക്കാൻ ഒരുങ്ങിയപ്പോൾ എന്നെ തള്ളിമാറ്റി “നാറുന്നു മനുഷ്യാ… പോയി പല്ലെന്ക്കിലും തേക്ക്….” ഇതുകേട്ടപ്പൊത്തന്നെ വീണ്ടും പിടിച്ചു കൊടുത്തു ഒരു കുതിരപ്പവൻ… എനിക്കിതു അവൾക്കു കൊടുക്കാതിരിക്കാൻ കഴിയില്ല…. 2വർഷം മുൻപ് എന്റെ കയ്യും പിടിച്ച് ഈ വീട്ടിലേക്കു കയറുമ്പോ ഒരുപാട് ത്യാഗം സാഹിച്ചതാണ് പാവം… അച്ഛൻ… അമ്മ.. ബന്ധുക്കൾ… അങ്ങനെ പ്രിയപെട്ടതെല്ലാം…. എന്റെ കൂടെ വന്ന 3നാൾ എന്നെകൊണ്ട് മോഷണം നടത്തിച്ചതും അവള് തന്നെയാ…. അവളുടെ സ്വന്തം വീട്ടിൽത്തനെയാ… പണമോ പൊന്നോ അല്ല അതിനേക്കാൾ അവൾക്കിഷ്ട്ടപെട്ട ഒരു നിധിയുണ്ട് അവിടെ.. ഒരു മരപ്പാവ.. കുട്ടിക്കാലത്തു ആരോ കൊടുത്തതാണത്രേ…. കുട്ടിക്കാലത്തു എന്തോ കച്ചറ ഉണ്ടാക്കിയതിന് അച്ഛൻ പാവഎടുത്ത് ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചപ്പോ കല്ലെറിഞ്ഞു അച്ഛന്റെ തലപൊട്ടിചതാണ് അവൾ ഇതു കേട്ടതും പിന്നെ ഒന്നും നോക്കിയില്ല.. പ്ലാനിംഗും റൂട്ടും എല്ലാം അവൾതന്നെ ഉണ്ടാക്കി.. എന്തായാലും അതിവിടെ അവളുടെ അലമാരയിൽ ഇരിപ്പുണ്ട്……. ഇന്ന് അവൾ എനിക്കൊരു സമ്മാനവുമായാണ് നിൽക്കുന്നത്… ആ മരപ്പാവ എടുത്ത് കളിക്കാൻ ഒരാള് വരാൻ പോകുന്നു… ഞാനൊരു അച്ഛനാകാൻ പോകുന്നു…. ഞങളുടെ ആ പുതിയ അഥിതിക്ക് വേണ്ടി ഞങൾ തയ്യാറെടുക്കുകയാണ്.. 2മാസ്സങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു ചെക്കപ്പിന് പോയപ്പോ പതിവില്ലാത്ത ഒരു ചുളിവ് ഡോക്ടറുടെ നെറ്റിയിൽ കണ്ടു…. എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പിനെ ഇരട്ടിച്ചുകൊണ്ടു ഡോക്ടർ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി “നിങ്ങടെ ഭാര്യക്ക് ഒരു കുഞ്ഞിന് ജന്മം കൊടുക്കാനുള്ള ആരോഗ്യസ്ഥിതി ഇല്ല… ഈ ഡെലിവറി വളരെ റിസ്‌ക്കാണ്…. നിങ്ങൾക്കു വിഷമമുണ്ടാകും എന്നറിയാം എന്നാലും ഇപ്പൊ ഈ കുഞ്ഞ് വേണ്ടാ എന്നൊരു തീരുമാനമാകും എടുക്കുന്നതാകും നല്ലത്…. ” ഇത് പറഞ്ഞു തീർന്നപ്പോഴേക്കും എന്റെ കണ്ണിൽ ഇരുട്ട് കയറിത്തുടങ്ങി… ആകെ ഒരു മരവിപ്പ്… എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോ ഒരു ഭാവവ്യത്യാസവും കൂടാതെ ഭയത്തിന്റ ഒരു കണികപോലും അവശേഷിക്കാതെ ചെറിയ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർത്തി അവൾ എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു “ഏട്ടാ നമുക്ക് പോകാം… “അവൾ പതുക്കെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി… “ഡോക്ടറെ എന്തെങ്കിലും…. ” ഞാൻ പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുന്നേ ഡോക്ടർ മറുപടിയായി പറഞ്ഞു… “നിങ്ങൾക്കു കുറച്ചു വിദ്യാഭ്യാസം ഇല്ലേ… ഞാൻ പറയുന്നത് ഒന്ന് മനസ്സിലാക്കു… നിങ്ങൾ രണ്ട് പേരും പ്രണയിച്ചു ജീവിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ടല്ലേ ഉള്ളൂ… ഇത് ഒരു റിസ്കാണ് ഒന്നുകിൽ അമ്മ അല്ലെൻകിൽ കുഞ്ഞ്…. “അത് മുഴുവനാക്കാൻ കാത്തുനിൽക്കാത്ത ഞാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി… അവളുടെ അരികിലേക്ക് ചെന്നപ്പോഴേക്കും താഴ്ന്ന സ്വരത്തിൽ അവൾ പറഞ്ഞു “ഏട്ടാ… വാ ഇവിടെ നിക്കേണ്ട പോവാം… ” ഒന്നും കേൾക്കാൻ അവൾക്കു സമ്മതമില്ലെന്നു എനിക്ക് തോന്നി…. അന്ന് രാത്രി റൂമിൽ ആകെ ഒരു വിങ്ങിപൊട്ടലാണ് നിലനിന്നത്… അവൾക്കു ഉറക്കെ കരയണമെന്നുണ്ട്… എനിക്കും…. എന്റെ ഷോൾഡറിൽ തലചായ്ച്ചു അവൾ പറഞ്ഞു “ഞാനിതുവരെ ഏട്ടനോട് ഒന്നും ആവശ്യപെട്ടിട്ടില്ല പക്ഷെ ഈ കുഞ്ഞിനെ ഇതിനെ നമുക്ക് വേണം ഏട്ടാ… കുഞ്ഞിനെ ഒഴിവാക്കി എനിക്കെന്റെ ജീവൻ പോലും വേണ്ടാ… “” അവളുടെ മുടിയിൽ തലോടികൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു “എനിക്ക് ഈ ജന്മത്തില് നീ അല്ലാതെ വേറെ ആരും ഇല്ല…അതുകൊണ്ട് തന്നെ നിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഒരു റിസ്‌ക്കെടുക്കാൻ ഞാൻ…. ” പറഞ്ഞു തീരും മുന്നേ അവൾ കൈകൊണ്ടു എന്റെ വായ മൂടി… “ഏട്ടനൊന്നും പറയേണ്ട ഇതുവരെ നമ്മുടെ കാര്യത്തിൽ ഏട്ടന്റെ ഇഷ്ടംപോലെ ഞാൻ ജീവിച്ചിട്ടുള്ളൂ… പക്ഷെ നമ്മുടെ കുഞ്ഞ് ജീവിക്കേണ്ടത് നമ്മുടെ രണ്ടാളുടെയും ഇഷ്ട്ടം പോലെ ആകണം… എനിക്കത്രേ ഉള്ളൂ ഏട്ടാ… “പറഞ്ഞു തീർന്നപ്പോഴേക്കും കവിളിൽ ഒലിച്ചിറങ്ങിയ കണ്ണീര് തുടച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു “എല്ലാത്തിനും സമയമുണ്ട് നീ ഇപ്പൊ കിടന്നുറങ്ങിക്കെ അല്ലേൽ എന്റെ കുഞ്ഞിനും ഉറക്കം കിട്ടാതെ ആകും… “”” എന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പിന്റെ താളവും ഈ പറഞ്ഞതും കൂടെ കേട്ടതുകൊണ്ടാകും കവിളിലൊരു കുതിർപ്പവൻ തന്ന് അവൾ എന്റെ മടിയിൽ കിടന്നു….. പണ്ട് ഇതുപോലെ എന്റെ മടിയിൽ കിടന്നു ഞങ്ങൾക്കുണ്ടാകുന്ന കുഞ്ഞിനെ പറ്റി എന്തൊക്കെയാ പറഞ്ഞു പിണങ്ങിയിട്ട് 3 മാസം കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് മിണ്ടിയത്……. അങ്ങനെ ദിവസങൾ മാസ്സങ്ങളായി… കൂടെ കൂടെ അസുഖങ്ങൾ അവളെ വേട്ടയാടി കൊണ്ടിരിന്നു….
ഇതിനിടയിൽ ഡോക്ടർ കാര്യത്തിന്റെ ഗൗരവത്തെ പറ്റി കൂടുതൽ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കാൻ പലതവണ ശ്രമിച്ചു… പക്ഷെ.. ഫലമുണ്ടായില്ല… ടെൻഷനും സങ്കടവും കൊണ്ട് ഞാൻ തളരുമ്പോഴും അവൾ കുഞ്ഞിനിടാനുള്ള പേരിനെപ്പറ്റിയും ഞങ്ങൾ 3 പേരും കൂടെ പോകേണ്ട സ്ഥലങ്ങളെ പറ്റിയും പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു… രോഗം അതിന്റെ അവസാന ഘട്ടത്തിലേക്ക് മാറിയപ്പോഴേക്കും അവൾ ഹോസ്പിറ്റലിലെ പച്ചവിരിച്ച ബെഡുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടിരുന്നു…. അവളുടെ തളരാത്ത മനസ്സും തളർന്ന ശരീരവുമായി ഡോക്ടറുടെ തീരുമാനത്തെ ചെറുത്തുതോൽപ്പിച്ചു…. മനസ്സില്ല മനസ്സോടെ ഞാനും അവളുടെ തീരുമാനത്തെ സ്വാഗതം ചെയ്തു… കറുത്തിരുണ്ട അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ എന്റെ നെറുകയിൽ കുതിരപ്പവനായി മാറിയപ്പോൾ സന്തോഷത്തിന്റെയും സങ്കടത്തിന്റെയും കണ്ണുനീർ തുള്ളികൾ അവളിലേക്ക്‌ പെയ്തിറങ്ങി.. ചെറിയപുഞ്ചിരിയുമായി അവൾ പതിയെ കണ്ണുകളടച്ചു… ലേബർറൂമിന്റെ അടുത്ത് നിന്നും അവൾ അകത്തേക്കുപോകുന്നതിനുമുന്പ് നിറകണ്ണുകളുമായി പതിഞ്ഞസ്വരത്തിൽ എന്നോട് പറഞ്ഞു “ഏട്ടാ ഞാൻ തിരിച്ചുവരുമെന്ന് ഒരുറപ്പുമില്ല… പക്ഷെ നമ്മുടെ കുഞ്ഞ് ഏട്ടന്റെ ഈ കൈകളിലേക്ക് വരും… ” തികഞ്ഞ ഉറപ്പോടുകൂടെയുള്ള അവളുടെ ആ വാക്കുകൾ എന്നിലേക്ക്‌ ആഴ്ന്നിറങ്ങി അവൾ തുടർന്നു.. “ജീവിച്ചു കൊതിതീർന്നിട്ടില്ല.. എന്നാലും എന്റേട്ടന് മരണം വരെ കൂട്ടിരിക്കാൻ ഒരു കൂട്ട് തന്നിട്ടാണ് ഞാൻ പോവുക… പൊന്നുപോലെ നോക്കണം കേട്ടോ….. ” പറഞ്ഞുതീർക്കാൻ അവൾക്കും… കേട്ടിരിക്കാൻ എന്നെയും മനസ്സ് അനുവദിച്ചില്ല… ഒലിച്ചിറങ്ങിയ അവളുടെ കണ്ണുനീർ തുടച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു “പോയി വാ…ഏട്ടനിവിടെ ഉണ്ടാകും… ” എന്തൊക്കെയോ പറയണമെന്നുമുണ്ടായിരുന്നു ഒന്നും പറയാൻ തോന്നിയില്ല….. ഡോർ തുറന്ന് അവളെ അകത്തേക്കുകൊണ്ടുപോകുമ്പോൾ നിറഞ്ഞകണ്ണുകളുമായി ഒരു പുഞ്ചിരി ചുണ്ടിൽ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടുപെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു അവൾ…. വിളിക്കാത്ത ദൈവങ്ങളില്ല നേരാത്ത നേർച്ചകളില്ല….. കാത്തിരുന്നു നല്ലൊരു വർത്തക്കുവേണ്ടി… വിധി തകർത്താടിയ നിമിഷമായിരുന്നു പിന്നീട്….ഓരോ സെക്കന്റും കടന്നു പോകുമ്പോൾ എന്റെ ആയുസ് കുറയുന്നപോലെ തോന്നി…. മണിക്കൂറുകൾ കടന്നുപോയി….. ഒരു വിവരവും കിട്ടാതായി…… അവസാനം ലേബർ ലേബർ റൂമിന്റെ വാതിൽ തുറന്ന് ഡോക്ടർ പുറത്തേക്കുവന്നു നൂറു സംശയങ്ങൾ മനസ്സിൽ ഓടിമറഞ്ഞു… ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടി കൂടി നിലക്കുന്നപോലെ തോന്നി പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഡോക്ടറുടെ അടുത്ത് എങ്ങനെയോ എത്തി… കലങ്ങിയ കണ്ണുകളും വിയർത്ത നെറ്റിത്തടവുമായി ഡോക്ടർ എന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് പരുങ്ങുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ എന്റെ ടെൻഷൻ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്ത വിധം കൂടി… എന്റെ ചുമലിൽ കൈവച്ചുകൊണ്ടു ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു “ചിലപ്പോൾ വിധി അങ്ങനെയാടോ… നമ്മളെകയ്യിൽ നിന്നും തട്ടിപ്പറിച്ചു കൊണ്ടുപോകും……. സോറി.. അവൾ….. ” പറഞ്ഞു തീരും മുന്നേ എന്റെ കണ്ണിൽ ഇരുട്ടുകയറി…. ശരീരം തളർന്നു……. വീഴാൻപോയ എന്നെ പിടിച്ച് കസേരയിൽ ഇരുത്തി……… അപ്പോഴേക്കും സിസ്റ്റർ കുഞ്ഞുമായി പുറത്തേക്കു വന്നു…. ഡോക്ടർ എന്നെ എഴുന്നേറ്റുനിർത്തികൊണ്ട് പറഞ്ഞു “അവളുടെ ആഗ്രഹം പോലെ നിനക്കൊരു പെൺകുഞ്ഞിനെ തന്നിട്ടാണ് അവൾ പോയത്… കുഞ്ഞിനെ വാങ്ങിക്കു…. ” സിസ്റ്റർ കുഞ്ഞിനെ എനിക്കുനേരെ നീട്ടി… വിറക്കുന്ന കൈകൾകൊണ്ട് അവളെ ഞാൻ ഏറ്റുവാങ്ങി……… അമ്മ പോയതറിയാതെ ശാന്തമായി ഉറങ്ങുകയാണ് അവൾ… അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ഒരു കുതിരപ്പൻനൽകി കൊണ്ട് ഞാൻ ഒതുക്കിപിടിച്ചു ഒരുപാട് കരഞ്ഞു…. പിറ്റേന്നു എന്റെ പ്രാണനെ ചിതയിലേക്ക് എടുക്കുമ്പോൾ പെറ്റമ്മയുടെ ഒരു ചുംബനം പോലും കിട്ടാതെ ഒരുതുള്ളിപോലും അമ്മയുടെ മുലപ്പാൽ കിട്ടാതെ അച്ഛന്റെ കൈകളിൽ കിടന്നുറങ്ങുകയാണ് അവൾ….. മാറത്തു ചേർത്ത എന്റെ മോളെയും കൂട്ടി ഞാൻ അവൾക്കൊരു കുതിരപ്പവൻ സമ്മാനിച്ചു…… 4 വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം അമ്മയെപ്പറ്റിയുള്ള വിവരണം കേട്ട്… അമ്മയുടെ ഇഷ്ട്ടപെട്ട ആ മരപ്പാവയും കയ്യിൽ പിടിച്ച് എന്റെ നെഞ്ചിലെ ചൂടേറ്റു അവൾ ഉറങ്ങി…. നാളെ വീണ്ടും അമ്മയെപ്പറ്റി കേൾക്കാൻ വേണ്ടി അവൾ ഉറങ്ങി……….. ഒരു പെണ്ണ് അമ്മയാകാൻ കാണിക്കുന്ന ചങ്കൂറ്റമൊന്നും മറ്റാർക്കും കാണിക്കാൻ പറ്റില്ല……. വാക്കുകൾകൊണ്ട് വർണിക്കാൻപറ്റാത്ത വികാരമാണ് ഈ രണ്ടക്ഷരം “അമ്മ”
രചന: ഉണ്ണി കെ പാർത്ഥൻ
“ഇവള് ഇത് എവിടെ പോയി കിടക്കുവാ.. വിളിച്ചിട്ട് എടുക്കുന്നില്ല ലോ..” പലവട്ടം ഫോൺ വിളിച്ചിട്ടും കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്യാതിരുന്ന ഭാര്യയെ മനസ്സിൽ ആവോളം തെറി വിളിച്ചു കൊണ്ട് സുധി ബസിന്റെ സീറ്റിലേക്ക് ഒന്നുടെ ചാരിയിരുന്നു.. “വാട്സാപ്പ് ചെയ്തു നോക്കാം..” മൊബൈൽ ഒന്നുടെ എടുത്തു നെറ്റ് ഓൺ ചെയ്തു.. “ആഹാ.. ഇവൾ ഓൺലൈനിൽ ഉണ്ടല്ലോ… ഡീ..” സുധി ഒരു മെസ്സേജ് വാട്സാപ്പ് ചെയ്തു.. ഒരു മിനിറ്റ്.. രണ്ട് മിനിറ്റ്.. നിമിഷങ്ങൾ അങ്ങനെ കടന്നു പോയി.. അപ്പുറത്ത് ഓൺലൈൻ തെളിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ട്… “ഡീ..” സുധി ഒന്നുടെ മെസ്സേജ് ചെയ്തു… നോ രെക്ഷ.. “എങ്കിൽ ഒന്നുടെ വിളിച്ചു നോക്കാം..” വാട്സാപ്പ് കാൾ ചെയ്തു… അനക്കമില്ല..
“ഇവള് ഈ മൊബൈലും കു ത്തി ഇരുന്നു ഉറങ്ങിപോയോ…” മനസ്സിൽ ഒന്നുടെ പറഞ്ഞിട്ട് സുധി നോട്ടം തൊട്ടടുത്ത സീറ്റിൽ ഇരിക്കുന്ന ചെറുപ്പകാരന്റെ മൊബൈലിലേക്ക് ഒരു നിമിഷം പാളി നോക്കി.. “ങ്ങേ… ഇത് ദേവി അല്ലേ.. എന്റെ ഭാര്യ.. ഇവളെ എങ്ങനെ ഇയ്യാൾക്ക് അറിയാം..” ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ ഇടതടവില്ലാതെ വാട്സാപ്പ് മെസ്സേജ് ദേവിക്ക് അയച്ചു കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. അപ്പുറത്ത് നിന്നും ഉരുളക്ക് ഉപ്പേരി പോലേ റിപ്ലൈയും.. “ചേട്ടാ.. ഒരു മിനിറ്റ്.. ആ ഫോൺ ഒന്ന് തരോ.. എന്റെ ഭാര്യക്ക് ഒരു മെസ്സേജ് ഇടാൻ ആണ്..” ആ ചെറുപ്പക്കാരനെ നോക്കി സുധി പതിയേ ചോദിച്ചു… “പിന്നെന്താ.. ദാ ചേട്ടാ ഫോൺ..” വിനീത പുളകിതനായി അയ്യാൾ ഫോൺ സുധിക്ക് നേരെ നീട്ടി.. “ഡീ.. ഞാൻ നിന്നെ കൊറേ നേരമായി വിളിക്കുന്നു… മെസ്സേജ് ഇടുന്നു..
നീ എന്റെ മെസ്സേജ് തുറന്നു നോക്കിയില്ല ലോ.. ഇത് ആരാ നിന്റെ ഫ്രണ്ട് ആണോ.. എന്റെ തൊട്ടടുത്ത സീറ്റിൽ ഇരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് ഞാൻ ഈ ചേട്ടന്റെ ഫോൺ വാങ്ങി മെസ്സേജ് ഇടുവാ.. അതേ.. ഞാൻ ഇന്ന് വീട്ടിലേക്ക് വരുന്നുണ്ട്…വൈകുന്നേരം ആവുമ്പോളേക്കും എത്തും ട്ടോ..” മെസ്സേജ് സെന്റ്… “ങ്ങേ..” അപ്പുറത്തു നിന്നു മറുപടി വിത്ത് സ്മൈലി.. “ഓൾക്ക് മനസിലായില്ല ന്ന് തോന്നുന്നു… ചേട്ടാ മ്മക്ക് ഒരു സെൽഫി എടുത്താലോ..” ആ ചെറുപ്പക്കാരനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു സുധി ഒരു സെൽഫി എടുത്തു പിക്ക് ദേവിക്ക് സെന്റ് ചെയ്തു… അപ്പുറം മെസ്സേജ് ഓപ്പൺ ചെയ്തു… അപ്പുറത്ത് നിന്നു ഒരു റിപ്ലൈയും ഇല്ല… “ഓൾടെ നെറ്റ് കഴിഞ്ഞു കാണും.. അതാണ് റിപ്ലൈ ഇല്ലാത്തത്.. സർപ്രൈസ് കൊടുക്കാന്നു കരുതിയതാ.. ഇനി ഇപ്പൊ അത് വേണ്ടാ ലോ…” മൊബൈൽ തിരിച്ചു നൽകി കൊണ്ട് നിഷ്കളങ്കമായി സുധി ആ ചെറുപ്പക്കാരനെ നോക്കി.. “ചേട്ടാ ആളിറങ്ങാൻ ണ്ട്..” ചെറുപ്പക്കാരൻ സീറ്റിൽ നിന്നും ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് കണ്ടക്ടറേ നോക്കി ഉറക്കേ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു… “ഇനി അടുത്ത സ്റ്റോപ്പ്‌ കൊല്ലത്തു ആണ്..”
കണ്ടക്ടർ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു… “അതൊന്നും പറ്റില്ല.. എനിക്ക് ഇവിടെ ഇപ്പൊ ഇറങ്ങണം…” ചെറുപ്പക്കാരൻ ബെൽ അടിച്ചു.. ഡ്രൈവർ വണ്ടി നിർത്തി.. ചെറുപ്പക്കാരൻ ഇറങ്ങി.. തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ ഓടി… സുധി മൊബൈൽ എടുത്തു ഒന്നുടെ ഭാര്യയെ വിളിച്ചു… “നിങ്ങൾ വിളിക്കുന്ന നമ്പർ മറ്റൊരു കോളിൽ ആണ്… ദയവായി അൽപ്പനേരം കഴിഞ്ഞു വിളിക്കുക..” സുധി ഒന്നുടെ വിളിച്ചു… “നിങ്ങൾ വിളിക്കുന്ന നമ്പർ ഇപ്പൊ സ്വിച് ഓഫ് ആണ്.. ദയവായി അൽപ്പ നേരം കഴിഞ്ഞു വിളിക്കുക…” “ഇന്നലെ നല്ല മഴ അല്ലായിരുന്നോ.. ഫോൺ ചാർജ് പോയി കാണും..” അതും പറഞ്ഞു സുധി സീറ്റിലേക്ക് ചാരി കണ്ണുകൾ അടച്ചു… ശുഭം.. ഉണ്ണി കെ പാർത്ഥന്റെ സ്റ്റോറി എന്തേ ഇങ്ങനെ എന്ന് ചോദിക്കുന്നവരോട് മാത്രമായി രണ്ട് വരി.. വിഡ്ഢിത്തത്തോടെ ചില ആശയങ്ങളേ കൂടെ കൂട്ടി നോക്കും.. അത് പണ്ട് മുതലേ ഉള്ള ശീലമാണ്.. സാമാന്യ യുക്തിക്ക് നിരക്കാത്തത് എന്ന് വേണേൽ പറയാം.. എഴുതി നോക്കും.. വായിക്കുന്നവരുടെ അഭിരുചിക്ക് വിടും.. അവരേ കേൾക്കും അതാണ് പതിവ്.. ജീവനുള്ള കഥയുമായി വീണ്ടും കാണാം..
രചന: സജി തൈപ്പറമ്പ്
“ചേട്ടാ.. ഈ സാരിയുടെ ഞൊറിയൊന്ന് പിടിച്ചേ” “പിന്നേ.. എനിക്കതല്ലേ ജോലി ?,ചുരിദാറിട്ടിരുന്നേൽ ഈ പാടുണ്ടായിരുന്നോ? ഈ നേരമില്ലാത്ത നേരത്ത്,സാരിയുടുക്കാൻ നിന്നോടാരെങ്കിലും പറഞ്ഞോ?” “എന്താ ജയേട്ടാ.. ഈ പറയുന്നത്? ഇതൊരു സാധാരണ കല്യാണമല്ലല്ലോ? എൻ്റെ വല്യച്ഛൻ്റെ മകൾടെ കല്യാണമല്ലേ? അവിടെയുള്ളവർക്കൊക്കെ സാരിയെടുത്ത കൂട്ടത്തിൽ എനിക്കും വല്യച്ഛൻ,സാരിയെടുത്ത് തന്നത്, കല്യാണത്തിന് ഉടുക്കാൻ വേണ്ടിയല്ലേ?” ഓഹ് പിന്നേ, സാരിയുടുക്കാൻ പറ്റിയൊരു കോലം, നീയൊന്ന് വേഗമിറങ്ങാൻ നോക്ക് , പുശ്ചത്തോടെ പറഞ്ഞിട്ട് ജയേട്ടൻ പുറത്തേയ്ക്ക് പോയപ്പോൾ ,എനിക്ക് കടുത്ത നിരാശ തോന്നി. രാവിലെ മുതല് തുടങ്ങിയ കഷ്ടപ്പാടാണ് ,നന്നായൊന്ന് ഒരുങ്ങിയിട്ട് എത്ര നാളായി, രണ്ട് കൊല്ലം മുൻപ് അനുജത്തിയുടെ കല്യാണത്തിനാണ് ഇതിന് മുമ്പ് സമയമെടുത്തൊന്ന് ഒരുങ്ങിയത് ,അല്ലാതെയുള്ള എന്ത് ചടങ്ങിന് പോയാലും ജയേട്ടൻ്റെ ധൃതി കാരണം ഏതെങ്കിലുമൊരു ചുരിദാറുമെടുത്തിട്ട് വെളിച്ചെണ്ണ തേച്ച മുടിയൊന്ന് കോതിയൊതുക്കി കണ്ണാടിയിലൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു പൊട്ടുമെടുത്ത് നെറ്റിയിലൊട്ടിച്ചിട്ട് വേഗം ഇറങ്ങാറാണ് പതിവ്, ഇതിപ്പോൾ പുറം നാട്ടിലൊക്കെ പോയിട്ട് വന്ന കസിൻസെല്ലാം കെട്ടിയൊരുങ്ങി വരുമെന്നറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് ,അവരുടെ മുന്നിൽ ചെറുതാവണ്ടന്ന് കരുതിയാണ്, ഇന്നലെ രാത്രി മുതൽ പോയസൗന്ദര്യമൊന്ന് തിരിച്ച് പിടിക്കാനുള്ള ശ്രമം തുടങ്ങിയത് രാത്രി തന്നെ പറമ്പിൽ നിന്ന് കറ്റാർവാഴയുടെ തണ്ട് മുറിച്ചെടുത്ത്, തൊലി കളഞ്ഞ്, അതിൻ്റെ മുകളിൽ അരിപ്പൊടി വിതറി മുഖത്ത് തേച്ച് വച്ചു, ഏറെ നേരം കഴിഞ്ഞു് അത് കഴുകിയതിന് ശേഷമാണ്, ഇന്നലെ ഉറങ്ങാൻ കിടന്നത് തന്നെ എന്നിട്ട് അതിരാവിലെയെഴുന്നേറ്റ് ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്ന കറ്റാർവാഴയുടെ ജെല്ലെടുത്ത് ജ്യൂസാക്കി, തലയിൽ തേച്ച് പിടിപ്പിച്ചു ,മുടിക്ക് തിളക്കം കിട്ടുമെന്നാരോ മുമ്പ് പറഞ്ഞത് കൊണ്ടാണങ്ങനെ ചെയ്തത് അങ്ങേതിലെ ശോഭേച്ചി മിക്കപ്പോഴും ബ്യൂട്ടി പാർലറിൽ പോകുമ്പോൾ ചോദിക്കാറുണ്ട്, ഗീതയ്ക്ക് ബ്യൂട്ടി പാർലറിലൊന്നും പോകാൻ താല്പര്യമില്ലേന്ന്?
തൻ്റെ നല്ല തിക്നസ്സുള്ള മുടിയല്ലേ? ഒന്ന് സ്ട്രെയ്റ്റ് ചെയ്തിട്ടിരുന്നേൽ നല്ല വെറ്റായി കിടന്നേനെയെന്ന് അത് കേട്ടപ്പോഴെനിക്ക് ആത്മനിന്ദയാണ് തോന്നി . ഏത് പെണ്ണുങ്ങൾക്കാണ്, ബ്യൂട്ടി പാർലറിൽ പോകാനും, ഫേഷ്യല് ചെയ്യാനും ,മുടിയൊന്ന് സ്ട്രെയ്റ്റ് ചെയ്യാനുമൊക്കെ ആഗ്രഹമില്ലാത്തത്? ,പക്ഷേ അതിനൊക്കെ സപ്പോർട്ട് ചെയ്യുന്നൊരു ഹസ്ബൻ്റ് കൂടിയുണ്ടാവണ്ടെ? വെറും മുപ്പത് രൂപാ മുടക്കി പുരികമൊന്ന് ത്രെഡ് ചെയ്യാൻ പോലും, പുള്ളിക്കാരൻ പൈസ തരില്ല, പഠിക്കാൻ പോയ സമയത്ത്, അമ്മ ഒരുപാട് പറഞ്ഞതാണ്, മോളേ.. നീയെങ്കിലും പഠിച്ച് ഒരു ജോലി വാങ്ങാൻ നോക്ക്, ഇല്ലെങ്കിൽ കല്യാണം കഴിയുമ്പോൾ ,അമ്മയെ പോലെ സ്വന്തം ആവശ്യങ്ങൾക്കെല്ലാം ഭർത്താവിൻ്റെ മുന്നിൽ കൈ നീട്ടി നില്ക്കേണ്ടി വരുമെന്ന് , ആര് കേൾക്കാൻ ? അതിൻ്റെയാണീ അനുഭവിക്കുന്നത്, ഞാനൊരുവിധം സാരി അരക്കെട്ടിലുറപ്പിച്ചു. അമ്പലത്തിൽ വച്ചായിരുന്നു വിവാഹം അവിടെ ചെന്നയുടനെ എന്നെയും മക്കളെയും മണ്ഡപത്തിലേക്ക് പറഞ്ഞ് വിട്ടിട്ട് ജയേട്ടൻ കൂട്ടുകാരുടെയടുത്തേയ്ക്ക് പോയി. ഹായ് നാത്തൂനെ, ഇതെന്തായീ കാണുന്നത്? കാവിലെ ഭഗവതി നേരിട്ടിറങ്ങി വന്നതോ ? ചുവന്ന പട്ട് സാരി, നാത്തൂന് നന്നായി ചേരുന്നുണ്ട് കെട്ടോ? വല്യച്ഛൻ്റെ ഇളയ മരുമകള് വന്നെന്നോടങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ മനസ്സിനൊരു കുളിർമ്മ തോന്നി ,അവളങ്ങനെ ആരെയും പുകഴ്ത്തിപ്പറയുന്നൊരാളല്ല ങ്ഹാ ഗീതേച്ചി… പൊളിച്ചല്ലോ ? നിങ്ങൾക്കൊരു പത്ത് വയസ്സ് കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, ഗീതേച്ചി വെളുത്തതായത് കൊണ്ടാവാം ചുവപ്പ് നിറം നന്നായി മാച്ച് ചെയ്യുന്നുണ്ട്, അത് മാത്രമല്ല രശ്മി ,ഗീതേച്ചിക്ക് നല്ല ബോഡി ഷെയ്പുള്ളത് കൊണ്ട് സാരി നന്നായി ചേരുന്നുമുണ്ട് എൻ്റെ കൃഷ്ണാ … എനിക്കിനി മരിച്ചാലും വേണ്ടില്ല ബാംഗ്ളൂരിൽ മോഡലിങ്ങ് ചെയ്യുന്ന അമ്മാവൻ്റെ മക്കളാണത് പറഞ്ഞത് ഇതിൽപരം ഈയുള്ളവർക്ക് മറ്റൊന്നും വേണ്ട അതോടെ എൻ്റെ മൂഡ് ഔട്ടെല്ലാം മാറി. താലികെട്ടും, സദ്യയുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തിരിച്ച് പോകാൻ ജയേട്ടൻ ധൃതിവച്ചു. കുറച്ച് കൂടി നില്ക്ക് ജയേട്ടാ… ഇത്രവേഗം തിരിച്ച് പോകാൻ നമ്മള് അന്യരൊന്നുമല്ലല്ലോ? മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെയാണെങ്കിലും പുള്ളിക്കാരൻ കുറച്ച് നേരം കൂടി നിന്നു.
നാല് മണിയായപ്പോൾ ജയേട്ടന് പോയിട്ട് തിരക്കുണ്ടെന്ന് വല്യച്ഛനോട് കളവ് പറഞ്ഞിട്ട് ഞങ്ങളവിടുന്നിറങ്ങി. ഗീതേ .. നീ മുന്നിലോട്ടിരിക്ക് മക്കള് രണ്ട് പേരും കൂടി പിന്നിലിരുന്നോളും കാറിൻ്റെ പിൻഡോറ് തുറക്കാനൊരുങ്ങിയ എന്നോടത് പറഞ്ഞത്, ജയേട്ടൻ തന്നെയാണോ,? എന്ന് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ ആ മുഖത്തേയ്ക്ക് ഞാൻ പകച്ച് നോക്കി . കുറച്ച് നാളുകളായി പത്താം ക്ളാസ്സിൽ പഠിക്കുന്ന മൂത്ത മകനാണ്, എന്നും ഇടത് വശത്തെ ഫ്രണ്ട് സീറ്റിലിരിക്കുന്നത്, ഒരു ദിവസം അവനോട് ഞാൻ ബാക്ക് സീറ്റിലേക്കിരിക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ ജയേട്ടൻ സമ്മതിച്ചില്ല നിനക്ക് മുന്നിൽ തന്നെയിരിക്കണമെന്ന് ഇത്ര നിർബന്ധമെന്താണ്? ആ ചോദ്യം അന്നെന്നെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിച്ചിരുന്നു. വേണ്ട, ഞാനിവിടെ തന്നെയിരുന്ന് കൊള്ളാം ഉള്ളിലെ സന്തോഷം മറച്ച് പിടിച്ച്, ഞാൻ വെറുതെയൊരു നമ്പരിറക്കി. ഹാ, പറയുന്നത് കേൾക്ക് ഗീതേ .. എനിക്കത് മതിയായിരുന്നു, എൻ്റെ ഭർത്താവ് എന്നെ നിർബന്ധിച്ചാലേ, ഞാനിനി മുൻ സീറ്റിലിരിക്കു, എന്നൊരു പിടിവാശി എനിക്കന്നുണ്ടായിരുന്നു. അല്ല, നമ്മളിതെങ്ങോട്ടാ പോകുന്നത് ? വീട്ടിലേക്കുള്ള റോഡിലേക്ക് തിരിയാതെ, കാറ് ഹൈവേയിലൂടെ തന്നെ സഞ്ചരിക്കുന്നത് കണ്ട് ,ഞാൻ ജിജ്ഞാസയോടെ ചോദിച്ചു. നീയെപ്പോഴും പറയാറില്ലേ ? ഞാൻ വർക്ക് ചെയ്യുന്ന കമ്പനിയിൽ, ഒരിക്കലൊന്ന് പോകണമെന്നും, അവിടുള്ളവരെയൊക്കെ ഒന്ന് പരിചയപ്പെടണമെന്നുമൊക്കെ അയ്യോ അങ്ങോട്ടാണോ പോകുന്നത്? ,ജയേട്ടാ .. ഞാനീ പട്ട് സാരിയൊക്കെയുടുത്ത് വന്നാൽ ,അവരെന്ത് വിചാരിക്കും? നമുക്ക് വേറൊരു ദിവസം പോകാം ഹേയ് അതൊന്നും സാരമില്ല, ഇന്നാണ് അതിന് പറ്റിയ ദിവസം ഈ മനുഷ്യനിതെന്ത് പറ്റി? ആകെയൊരു മാറ്റം ?
എൻ്റെ ജിജ്ഞാസ വർദ്ധിച്ചു. അങ്ങനെ കുറെ നാള് കൊണ്ടുള്ള ആഗ്രഹം സാധിച്ചു. കമ്പനിയിലുള്ള ജയേട്ടൻ്റെ സബ്ഓർഡിനേറ്റ്സൊക്കെ എന്നെ ,മാഡം എന്ന് വിളിച്ച് സംബോധന ചെയ്തപ്പോൾ, ഞാനങ്ങ് വല്ലാതായി. അവിടുന്നിറങ്ങിയിട്ടും, വീട്ടിലേക്ക് പോകാതെ, ജയേട്ടൻ ഞങ്ങളെയും കൊണ്ട് നേരെ ബീച്ചിലേക്കാണ് പോയത്, ൻ്റെ കൃഷ്ണാ… ഇന്ന് മൊത്തം സർപ്രൈസുകളാണല്ലോ? എല്ലാ ദിവസവും, ഈ മനുഷ്യന് ഇങ്ങനെ തോന്നിയിരുന്നെങ്കിയെന്ന്, ഞാൻ വല്ലാതെ കൊതിച്ച് പോയി. ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചാൽ, സത്യം പറയുമോ ? രാത്രിയിൽ ജയേട്ടനൊപ്പം കട്ടിലിൽ കിടക്കുമ്പോൾ, ഞാനദ്ദേഹത്തോട് ചോദിച്ചു ഉം ചോദിക്ക്, ഇന്നെന്താ ജയേട്ടന് പറ്റിയത്? ഇപ്പഴും എനിക്ക്, ഒന്നുമങ്ങട്ട് വിശ്വസിക്കാനാവുന്നില്ല, ചില തിരിച്ചറിവുകളുണ്ടാകുന്നത് മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്നാണ് ,കല്യാണ പന്തലിൽ വച്ച് ,എനിക്കങ്ങനെയൊരു തിരിച്ചറിവ് കിട്ടി ,ഇപ്പോൾ നീ അത്രയും മനസ്സിലാക്കിയാൽ മതി. ################### അതാരാ ചേട്ടാ… ആ ചുവന്ന സാരിയുടുത്ത് നില്ക്കുന്നത്, എന്തൊരു ലുക്കാണ് ആ ചേച്ചിക്ക്? അറിയില്ലെടാ, പക്ഷേ ഒരു കാര്യം ഉറപ്പാണ്, ഏതോ ഭാഗ്യം ചെയ്തവൻ്റെ ഭാര്യയാണ് , ഈശ്വരാ … നമുക്കൊന്നും നീ ഇത് പോലൊരു ഭാര്യയെ തന്നില്ലല്ലോ? ശരിയാ ചേട്ടാ… ഇതിനെയൊക്കെ കാണുമ്പോഴാണ് ,സുരാജേട്ടൻ പറഞ്ഞത് പോലെ വീട്ടിലിരിക്കുന്നതിനെയെടുത്ത് കിണറ്റിലെറിയാൻ തോന്നുന്നത് #################### കല്യാണ പന്തലിൽ വച്ച് ,ഗീതയെ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച്, ക്യാമറാമാൻ്റെ സഹായിയായ പയ്യൻ ചോദിച്ച സംശയവും, അതിനയാൾ കൊടുത്ത മറുപടിയുമാണ്, തന്നിലുണ്ടായ മാറ്റത്തിന് കാരണമെന്ന് അയാൾ ഗീതയോട് പറഞ്ഞില്ല. NB :- ശരീരത്തിൽ കസ്തൂരിയുണ്ടെന്നറിയാതെ അതിൻ്റെ സുഗന്ധമന്വേഷിച്ച് നടക്കുന്ന മാനുകളെ പോലെയാണ് ചില പുരുഷൻമാർ, എന്ന് പറയാതെ വയ്യ ലൈക്ക് കമന്റ് ചെയ്യണേ…
രചന: Anu Swaroop
വീട്ടിലെ രണ്ടുപെണ്മക്കളിൽ ഇളയത് ആണെങ്കിലും വീട്ടുകാർക്ക് എന്നും ഒരു ഭാരം ആയിരുന്നു ഞാൻ,, ഞാൻ ജനിച്ചു പിറ്റേദിവസം ഒരു ആക്സിഡന്റ് പറ്റി അച്ഛൻ മരിച്ചു എന്ന കാരണം പറഞ്ഞു ആയിരുന്നു എന്നെ വീട്ടിലെ ഭാഗ്യദോഷി ആക്കിയത്, അമ്മക്ക് എന്നും പ്രിയപെട്ടവൾ ചേച്ചി തന്നെ ആയിരുന്നു, അമ്മയുടെ ഓരോ വാക്കിലും, പ്രവർത്തിയിലും അത് പ്രകടമായിരുന്നു എന്നേക്കാൾ രണ്ടു വയസ്സിനു മൂത്ത ചേച്ചി സ്കൂൾ പഠനം കഴിഞ്ഞു പട്ടണത്തിലെ കോളേജിൽ പോയപ്പോൾ ഞാനും ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചു,, പെൺകുട്ടികൾ പഠിച്ചിട്ട് എന്ത് കിട്ടാനാ എന്നുള്ള ചോദ്യം ആയിരുന്നു മറുപടി,.. അമ്മയെ വിധവയാക്കിയവൾ എന്ന പട്ടം നേരത്തെ ചാർത്തി കിട്ടിയതിനാൽ ബാല്യത്തിന്റെ നിറവും സ്വപ്നങ്ങളും ഒക്കെ എന്നേ പൊഴിഞ്ഞു പോയിരുന്നു,.. അമ്മയും ചേച്ചിയും ഉണ്ടായിട്ടും ഒരിറ്റ് സ്നേഹം തരാൻ ആരും ഇല്ലാതെ ഒറ്റപെട്ട ജീവിതം ആയിരുന്നു എന്നും,,.. കുത്തുവാക്കുകളും, ശാപവാക്കുകളും കേട്ടു കണ്ണുനീര് തുടക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം ഒരു ജന്മം,, എന്റെ ജന്മത്തെ ഞാൻ തന്നെ വെറുത്ത ദിനങ്ങൾ,,
ഗ്രാമത്തിലെ തയ്യൽ യൂണിറ്റിലെ തയ്യൽ പഠിത്തവും, വീട്ടിലെ അടുക്കളജോലിയും ആയിരുന്നു അമ്മ എനിക്ക് വേണ്ടി കരുതി വെച്ചിരുന്നത്… ഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞു ഇറങ്ങിയ ചേച്ചിക്ക് വേണ്ടി വിവാഹആലോചന തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആണ് അമ്മക്ക് ഞാൻ വീണ്ടും ഒരു ബാധ്യത ആവുന്നത്..,, കടമ തീർക്കാൻ എന്ന പേരിൽ ഇരുപത്തിരണ്ടുകാരിയായ തന്നെക്കാൾ ഇരട്ടി പ്രായം ഉള്ള ഒരാളെ ആയിരുന്നു അമ്മ കണ്ടെത്തിയത്,, മറ്റ് ആരുടെയോ നിർബന്ധത്തിൽ ആണ് അയാൾ ഈ വിവാഹത്തിന് സമ്മതിച്ചതെന്ന് ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ തന്നെ തോന്നിക്കും വിധം ആയിരുന്നു അയാളുടെ പെരുമാറ്റം, അത് അമ്മയോട് സൂചിപ്പിച്ച എന്നെ ചേച്ചിയുടെ മുന്നിൽ വെച്ചു തന്നെ പരിഹസിച്ചു വിട്ടു..,, “പിറന്നു വീണതെ എന്റെ താലിചരടും നെറ്റിയിലെ സിന്ദൂരവും മായിച്ചു, ഇനി കഴുത്തിൽ താലി ചാർത്തുന്നവന് എന്തൊക്കെയാണാവോ വരാൻ പോകുന്നത്” അമ്മയുടെ ആക്രോശത്തിനു മുന്നിൽ ഒന്നും പറയാൻ ഇല്ലാതെ തലയും താഴ്ത്തി മിണ്ടാതെ പോരേണ്ടി വന്നു എനിക്ക്,,, രണ്ടുമാസത്തിനപ്പുറം ചേച്ചിയോടൊപ്പം അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി മനസ്സിൽ നിറയെ ഭയശങ്കകളോടെ മുഹൂർത്തം പ്രതീക്ഷിച്ചു കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ ആണ് വീടിനുള്ളിൽ അടക്കിപിടിച്ച സംസാരവും, കുശുകുശുക്കലും കേട്ടത്… എന്തോ പ്രശ്നം ഉണ്ടെന്നു കൂടെ ഉണ്ടാരുന്നവരുടെ മുഖത്ത് നിന്നും മനസ്സിൽ ആക്കാൻ കഴിഞ്ഞു, ചോദിച്ചിട്ട് ആരും ഒന്നും പറയുന്നില്ല,,
മുറിക്കുള്ളിൽ കൂടി നിന്നവർ ഓരോരുത്തരായി പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി പൊയ്‌കൊണ്ടിരുന്നു എന്താ സംഭവിച്ചേ എന്നു അറിയാൻ ഉള്ള ആകാംഷ കൊണ്ടു ഇരുന്നിടത്തുനിന്നും എഴുന്നേറ്റു വാതിലിനു നേർക്കു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആണ് അമ്മ കൊടുംകാറ്റ് പോലെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി വന്നത്,,… “എന്നോട് എല്ലാവരും പറഞ്ഞതാ ഈ അശ്രീകരത്തെ എന്റെ മോളുടെ കൂടെ പന്തലിൽ ഇറക്കണ്ട എന്നു.., അന്ന് ഞാൻ അത് കേട്ടില്ല,അത് എന്റെ തെറ്റ്‌..,,നിന്നെ താലികെട്ടാൻ വരാം എന്നു സമ്മതിച്ചവൻ വേറെ ഒരു പെണ്ണിനേയും കൊണ്ടു ഓടി പോയെടി… പെൺകുട്ടികൾ ആയാൽ കുറച്ചു ഒക്കെ ഭാഗ്യം വേണം,.. നിനക്കിപ്പോൾ മതിയായല്ലോ എല്ലാം, എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ ജീവിതം കൂടി നീ കാരണം നശിക്കുമല്ലോ എന്റെ ദേവിയെ….” അമ്മേ ഞാൻ….പറയാൻ വന്നത് മുഴുവൻ ആക്കാൻ കഴിയാതെ നിന്നു പോയി താൻ..,, അമ്മ അലമുറ ഇട്ടു കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു,,
“ലീലേടത്തി… ഇങ്ങനെ കരഞ്ഞു ബഹളം വെച്ചിട്ട് കാര്യം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ?? പ്രശ്നം പരിഹരിക്കാൻ ഉള്ള വഴി അല്ലെ നോക്കണ്ടത് നമ്മൾ… നിങ്ങൾക്ക് സമ്മതം ആണെങ്കിൽ ഒരു പയ്യൻ ഉണ്ട് ഞങ്ങളുടെ കൂടെ, മുഹൂർത്തം തെറ്റാതെ നമുക്ക് നടത്താം ഇത്,.. പയ്യന്റെ അമ്മാവന്റെ മകൻ ആണ് ഇത്, എല്ലാ കാര്യങ്ങൾക്കും അവൻ കൂടെ ഉണ്ടാരുന്നത് കൊണ്ടു ഇനി ഒരു ചർച്ചയുടെ ആവശ്യം വരുന്നില്ല” “അത് വേണോ?? എന്നുള്ള അമ്മയുടെ ചോദ്യത്തിന് അകത്തേക്ക് കയറി വന്ന എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൻ തന്നെ ആയിരുന്നു ഉത്തരം കൊടുത്തത്…. “വേണം എനിക്ക് ഇഷ്ടാ ഈ പെൺകുട്ടിയെ…
അവളെ എനിക്ക് തന്നേരെ അമ്മേ….,,,” മഞ്ഞനൂലിൽ കോർത്ത താലി കഴുത്തിൽ ചാർത്തി തന്നു, ഹാരവും അണിയിച്ചു, നെറ്റിയിൽ സിന്ദൂരവും തൊടുവിച്ചു തന്നു, കയ്യോട് കയ്യ് ചേർത്തു പിടിച്ചു മണ്ഡപം ചുറ്റുന്ന ഞങ്ങളെ എവിടെ നിന്നോ വന്ന ഒരിളം കാറ്റ് തഴുകി കടന്നു പോയി…ആ കാറ്റു എന്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു മോളെ അച്ഛന്റെ അനുഗ്രഹം എന്നും മോൾക്ക്‌ ഉണ്ടാവും എന്നു…… അത് അങ്ങനെയാണ് ആരും ഇല്ലാത്തവർക്ക് ദൈവം ഉണ്ടാകും എന്തിനും.. ഏതിനും കൂടെ..,,, ലൈക്ക് ചെയ്ത് അഭിപ്രായങ്ങൾ അറിയിക്കൂ… നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം രചനകൾ പേജിലേക്ക് അയച്ചു തരിക…