ബന്ധങ്ങൾ
ലക്ഷ്മി കുളിച്ചൊരുങ്ങി കിച്ചുവിന്റെ വീടിന് മുന്നിൽ വന്നു നിന്ന് വിളി തുടങ്ങി…
രചന: ജിഷ്ണു രമേശൻ
“വല്ല്യമ്മേ കിച്ചുവേട്ടൻ ഏണീറ്റില്ലെ..?” ഇല്ല്യാലോ ലക്ഷ്മിക്കുട്ടി, അവന്റെ സമയം പത്തു മണിയല്ലെ.. സൂര്യൻ ഉച്ചിയിൽ എത്താതെ അവൻ ഏണീക്കില്യ… ലക്ഷ്മി അവളുടെ വീടിന്റെ ഉമ്മറത്ത് നിന്ന് കിച്ചുവിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് എത്തി നോക്കി…തല വഴി പുതച്ചു മൂടി കിടന്നുറങ്ങുന്ന കിച്ചുവിനെ ജനാലയിൽ കൂടി അവൾ കണ്ടു… “ആഹാ കൊള്ളാലോ, ഇന്നെന്റെ കൂടെ അമ്പലത്തിൽ വരാന്നു പറഞ്ഞിട്ട് സുഖമയിട്ട്‌ കിടന്നുറങ്ങാലെ.. വല്ല്യമ്മേ ഞാൻ ദേ കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് ഇപ്പൊ വരും, കിച്ചുവേട്ടനോട് അപ്പോഴേക്കും ഒരുങ്ങി നിൽക്കാൻ പറ….!” എടാ കിച്ചൂ ദേ ലക്ഷ്മി നിന്നെ അമ്പലത്തിൽ പോവാൻ വിളിക്കുന്നു..പോത്ത് പോലെ കിടക്കാതെ ഒന്ന് അമ്പലത്തിലോക്കെ പോയിട്ട് വാടാ.. “ഇന്ന് എന്റെ കൂടെ വന്നില്ലെങ്കിൽ ശരിയാക്കും ആ ദുഷ്ടനെ ഞാൻ” എന്ന് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ലക്ഷ്മി കുളിക്കാൻ ഓടി… ലക്ഷ്മി കുളിച്ചൊരുങ്ങി കിച്ചുവിന്റെ വീടിന് മുന്നിൽ വന്നു നിന്ന് വിളി തുടങ്ങി..”എന്റെ കിച്ചുവേട്ടാ ഒന്ന് പെട്ടന്ന് വാ…” “ദെ വരണൂ എന്റെ ലക്ഷ്മീ..” അപ്പോഴേക്കും കിച്ചു മുടിയൊക്കെ ചീകി പെട്ടന്ന് തന്നെ ഇറങ്ങി.. “എങ്ങടാ മോനെ ഇത്രക്ക് ഒരുങ്ങിയിട്ട്, അമ്പലത്തിലേക്ക് തന്നെയല്ലേ…! ദേ കിച്ചുവേട്ടാ എന്റെ കൂടെ വന്നിട്ട് അവിടെ വായ്‌നോട്ടം നടക്കില്ല്യാട്ടാ…” എന്റെ പൊന്നു ലക്ഷ്മി, ഞാൻ ആരേം വായ് നോക്കില്ല്യ… “അമ്മേ ഞാൻ പോയിട്ട് വരാം..” എന്നും പറഞ്ഞ് രണ്ടാളും കൂടി അമ്പലത്തിലേക്ക് നടന്നു… തൊഴലും പുഷ്പാഞ്ജലി കഴിക്കലും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് കിച്ചുവും ലക്ഷ്മിയും പുറത്തിറങ്ങി.. കിച്ചുവേട്ടാ വാടാ, ശിവരാമേട്ടന്റെ ചായക്കടയിൽ ചൂട് പരിപ്പുവട ഉണ്ടാവും, നമുക്ക് വാങ്ങാം.. “അയ്യടി ഒരു പരിപ്പുവട, നീ പോയിട്ട് വാ ഞാൻ ദേ ആലിന്റെ അവിടെ ഉണ്ടാവും..” ആഹാ കൊള്ളാലോ മോൻ..അങ്ങനെ ഇപ്പൊ അവിടെ പോയിരുന്ന് ബസ് കേറാൻ വരണ കുട്ട്യോളെ വായ നോക്കണ്ട.. “എന്റെ ലക്ഷ്മീ നിന്റെ കൂടെ നടന്ന് നടന്ന് ഇപ്പൊ നാട്ടുകാരൊക്കെ നമ്മള് തമ്മില് ഇഷ്ടത്തിലാ പ്രേമത്തിലാ എന്നൊക്കെയാണ് പറയുന്നത്…ഇതിപ്പോ ഇൗ കാര്യം അറിയാത്തത് നമ്മള് രണ്ടാളും മാത്രേ ഉള്ളൂ.. മ്മ്ടെ മുത്തശ്ശിയുടെ ബന്ധു ഒരു പഴയ വെളിച്ചപ്പാടില്ലെ, അങ്ങേരുടെ കൊച്ചു മോനാ ഇതൊക്കെ എന്നോട് പറഞ്ഞത്..” പറയണോരു പറയട്ടെ ഏട്ടാ, നമുക്ക് അറിയാലോ മ്മ്ടെ കാര്യം.. ഒന്നുല്ലെങ്കിലും ന്റെ വല്ല്യമ്മേടെ മോനല്ലെ കിച്ചുവേട്ടൻ.. “ആം അതും ശരിയാ…ഇത് അച്ഛന്റെ ചെവിയിലെത്തിയാ പിന്നെ അവിടെ പുകിലാവും ലക്ഷ്മീ.. എന്റെ അമ്മാവൻ അറിഞ്ഞാ പിന്നെ അറിയാലോ…!” ഏയ് അച്ഛൻ ഒന്നും പറയില്യ ഏട്ടാ..നമ്മള് നല്ല ചങ്കാണെന്ന് മ്മക് അറിയാലോ..; നീ വാടി, പരിപ്പുവടയും വാങ്ങി പെട്ടന്ന് പോവാം..എനിക്കിനി ബ്ലോക്ക് ഓഫീസിൽ പോവണം… അതിനു ശേഷം ഞങ്ങളെ രണ്ടു പേരെയും ഒരുമിച്ച് കണ്ടാൽ ആളുകൾ അടക്കം പറയുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു.. പതിയെ പതിയെ ഇൗ കാര്യം അച്ഛന്റെ കാതിലെത്തി.. പക്ഷെ ഒരിക്കൽ പോലും എന്നോടോ അവളോടോ ഇതൊന്നും ചോദിച്ചിരുന്നില്ല… “കിച്ചുവേട്ടാ എങ്ങടാ പോണത്…?” ഞാൻ കുളത്തിലേക്കാണ്..മീൻ കിട്ടോ എന്ന് നോക്കട്ടെ…! ചൂണ്ടയുണ്ട്..; “എന്നാ ഞാനൂണ്ട്, നിൽക്ക്‌… അമ്മാ ഞാനിപ്പോ വരാട്ടാ, കിച്ചുവേട്ടന്റെ കൂടെ മീൻ പിടിക്കാൻ പോവാ..” ഇതൊക്കെ കണ്ടു നിന്ന കിച്ചുവിന്റെ അച്ഛൻ പറഞ്ഞു, “ഡാ കിച്ചൂ രണ്ടാളും കൂടി പോയിട്ട് ഇരുട്ടാൻ നിൽക്കണ്ട,പെട്ടന്ന് വരണം…വരുമ്പോ രണ്ടും കൂടി ലക്ഷ്മിയുടെ വീട്ടിൽക്ക്‌ വന്നാ മതി, ഒരു പ്രധാന കാര്യം പറയാനുണ്ട്…” ആ അങ്ങട് വരാം.. വാടി പെട്ടന്ന് പോയിട്ട് വരാം…” എന്നും പറഞ്ഞ് രണ്ടാളും കൂടി കുളത്തിലേക്ക് ഓടി..” “അല്ല ഏട്ടാ അച്ഛനെന്താ പ്രധാന കാര്യം പറയാനുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞത്…?” ആവോ, എനിക്കറിയില്യ ചിലപ്പോ നിന്നെ പിടിച്ച് കെട്ടിക്കാനാവും…! “അയ്യടാ മോനെ, നിക്ക്‌ ഇപ്പൊ കല്യാണം വേണ്ട.. ഡിഗ്രീ കഴിഞ്ഞ് പി ജി പഠിക്കാൻ വിട്ടാ മതിയായിരുന്നു അച്ഛൻ..” അതൊക്കെ വല്യച്ഛൻ വിടും..
കൊറേ ഇല്ല്യെ പറമ്പൊക്കേ, അതൊക്കെ വിൽക്കാൻ പറയാട്ടാ… “അയ്യോ അതൊന്നും വേണ്ട, ചിലപ്പോ നല്ല മാർക്ക് കിട്ടിയാ സ്കോളർഷിപ് കിട്ടിയാലോ..!” ആ അതും ശരിയാ… മീൻ പിടിക്കലൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് രണ്ടാളും സന്ധ്യക്ക് മുമ്പേ ലക്ഷ്മിയുടെ വീട്ടിലെത്തി… അവിടെ കിച്ചുവിന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും ഉണ്ടായിരുന്നു..ലക്ഷ്മിയുടെ അച്ഛൻ ഉമ്മറത്ത് കിച്ചുവിന്റെ അച്ഛനുമായി സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.. അമ്മമാർ രണ്ടും കോലായിൽ പരദൂഷണവും പറഞ്ഞോണ്ട് ഇരിക്കുന്നുണ്ട്… മുത്തശ്ശി പതിവു പോലെ വിളക്കും വൃത്തിയാക്കി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.. “ആ രണ്ടും വന്നോ…!” കിച്ചുവിന്റെ അമ്മയായിരുന്നു അത്.. കിച്ചു കിണ്ടിയിൽ നിന്നും വെള്ളം എടുത്ത് കാലും കഴുകി അകത്തേക്ക് കയറി..ലക്ഷ്മി ആവട്ടെ നേരെ കയറി ചെന്നു.. “എന്താ ലക്ഷ്മിക്കുട്ടി ഇൗ കാണിക്കുന്നത്..? കാല് കഴുകാതെ നേരെ വന്നോളും ഇൗ കുട്ടി.. സരസ്വതീ ഇവള് അവിടെ കിച്ചൂന്‍റെ കൈയ്യും പിടിച്ച് വന്നു കേറിയാലും ഇതേ പോലെയേ കാണിക്കൂ, നല്ല വഴക്ക് കൊടുക്കണം ..!” ഇത് കേട്ട് കിച്ചു ചോദിച്ചു, “അമ്മായി ആരുടെ കാര്യാ ഇൗ പറഞ്ഞത്..? ലക്ഷ്മി എവിടെ ചെന്നു കയറുന്ന കാര്യാ…!” ലക്ഷ്മിയുടെ അച്ഛൻ അവരുടെ ഇടയിലേക്ക് കയറി വന്നു, “ആഹാ കൊള്ളാലോ,ഇപ്പൊ അങ്ങനെ ആയോ..! എന്റെ കിച്ചൂ നിന്റെ കയ്യും പിടിച്ച് കേറുന്ന കാര്യാ അമ്മായി പറഞ്ഞത്…” ഇത് കേട്ടതും കിച്ചുവും ലക്ഷ്മിയും മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി നിന്നു.. ” നാട്ടുകാര് ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു തുടങ്ങി, ലക്ഷ്മിയുടെ കഴുത്തിൽ ഒരു താലി ഉണ്ടെങ്കിൽ പിന്നെ കുഴപ്പമില്ല.. അല്ല, എന്നായാലും അത് വേണമല്ലോ, ഞങ്ങൾ നിങ്ങള് പോലും അറിയാതെ മുമ്പേ പറഞ്ഞുറപ്പിച്ചതാ…ലക്ഷ്മി മോള് കിച്ചൂന് ഉള്ളതാ…” അച്ഛൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ലക്ഷ്മി പൊട്ടി ചിരിച്ചു, കൂടെ കിച്ചുവും..എന്നിട്ട് കിച്ചു പറഞ്ഞു, “എന്റെ അച്ഛനും അമ്മായിയും എല്ലാരും കേൾക്കാൻ ഞാനൊരു കാര്യം പറയാം.. ഞാൻ അഹങ്കാരം പറയുന്നതാണെന്ന് തോന്നരുത്, അമ്മാവൻ പറഞ്ഞത് പോലെ, ഇവൾക്ക് ഞാൻ ഒരു താലി കെട്ടി കൊടുത്താൽ മാത്രമേ ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു ജീവിതമുള്ളു എന്നാണോ വിചാരിക്കുന്നത്… ഇതിനെക്കുറിച്ച് ഞാനും ലക്ഷ്മിയും മുന്നേ സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ട്… അന്ന് ഞങ്ങൾ ഒരു തീരുമാനം എടുത്തിട്ടുണ്ട്…ഒരു താലിയുടെ ബലത്തിൽ ഞങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള നല്ലൊരു അടുപ്പത്തെ നശിപ്പിക്കണ്ട എന്ന് തന്നെയാണ് ആ തീരുമാനം.. ഇപ്പൊ എനിക്കും ലക്ഷ്മിക്കും ഇടയിൽ ഒരു വിവാഹം നടന്നാൽ ശാരീരിക ബന്ധത്തിന് ഒരു ലൈസൻസ് മാത്രമാകും…എന്നാൽ ഒരു വിവാഹം എന്നത് അങ്ങനെയല്ല, രണ്ടു മനസ്സുകൾ തമ്മിലുള്ള ദൃഢമായ ഒരു ബന്ധമാണ്… ഞാൻ നേരത്തെ പറഞ്ഞത് പോലെ ശാരീരിക ബന്ധത്തിന് ഇന്നത്തെ കാലത്ത് വിവാഹം വേണമെന്നൊന്നും ഇല്ല.. ഞാൻ അച്ഛനോട് ഉള്ളത് പറയാലോ ഒരു താലിയുടെ ബലത്തിൽ ഞങ്ങളുടെ നല്ലൊരു ചങ്ങാത്തം ഇല്ലാതാവുന്നത് ഞങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമല്ല… ഇപ്പൊ ഞങ്ങൾ രണ്ടും വഴക്ക് കൂടുന്നതും പിണങ്ങുന്നതും നിങ്ങളെല്ലാം രസകരമായൊരു കണ്ണിലൂടെ ആണ് നോക്കി കാണുന്നത്.. എന്നാല് ഞങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള കല്യാണം കഴിഞ്ഞുള്ള വഴക്കിനും പിണക്കത്തിനും ഇത്രക്ക് രസമുണ്ടാവില്ല.. അത് അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും എന്തിന് മുത്തശ്ശിക്ക് വരെ സഹിക്കാൻ കഴിയില്ല..
ഇതൊക്കെ കേട്ട് ലക്ഷ്മി പറഞ്ഞു, “എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് തന്നെയാണ് കിച്ചുവേട്ടനും പറഞ്ഞത്…ഞങ്ങൾ എന്നും ഇങ്ങനെ ചങ്കുകളായി നടന്നോളാം, അല്ലേ കിച്ചുവേട്ടാ…! മുറച്ചെക്കനെ കെട്ടണമെന്ന് നിയമമൊന്നും ഇല്ലാലോ…; എന്തിനാ അമ്മേ ഇൗ നല്ലൊരു സ്നേഹം ഇല്ലാതാക്കുന്നത്…! വിവാഹം എന്നത് താലി കെട്ടുന്നത് മാത്രമല്ല, പവിത്രമായൊരു ബന്ധം കൂടിയാണ്… ഞങ്ങൾ രണ്ടു വഴക്കാളികൾക്ക്‌ പറഞ്ഞിട്ടില്ല കല്യണമൊന്നും…” ഇത്രയും കേട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോ ഒരു ദീർഘനിശ്വാസത്തോടെ ലക്ഷ്മിയുടെ അമ്മ പറഞ്ഞു, “അപ്പോ പിന്നെ രണ്ടും കൂടി ഒരു ജീവിതമില്ലാതെ നടക്കാനാണോ …?” അങ്ങനെയൊന്നും ഇല്ല അമ്മായി, ദേ ഇവൾക്ക് പഠിക്കണം എന്നാ പറഞ്ഞത്…പഠിത്തം കഴിയുമ്പോ നല്ലൊരു ചെക്കന്റെ കൂടെ ഇൗ കുരുത്തം കെട്ടവളെ പറഞ്ഞു വിടാം.. “അയ്യടാ കിച്ചുവേട്ടാ നിനക്കും കിട്ടും ഒരു കാന്താരി പെണ്ണിനെ…” “ആ നന്നായി; വെറുതെ സമയം കളഞ്ഞു രണ്ടും കൂടി, വാടാ സുധാകരാ..” എന്നും പറഞ്ഞ് കിച്ചുവിന്റെ അച്ഛൻ പുറത്തേക്ക് നടന്നു… അല്ല കിച്ചു, ഇനി എന്നെങ്കിലും നിങ്ങൾക്ക് തോന്നിയാലോ ഒരുമിച്ച് ജീവിക്കണം എന്ന്…? ഏയ് അതൊരിക്കലും ഉണ്ടാവില്ല, അല്ലേ ലക്ഷ്മി..;; “പിന്നല്ലാതെ, മ്മ്ടെ ഇൗ സ്നേഹം നമ്മള് ഒന്നിച്ചാ ചിലപ്പോ ഉണ്ടാവില്യ” എന്നും പറഞ്ഞ് ലക്ഷ്മി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറി പോയി… ഇതൊക്കെ കണ്ട് അവരുടെ മുത്തശ്ശി കിച്ചുവിനെ നോക്കി തലയാട്ടി ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… ആ ചിരിയിൽ എല്ലാമുണ്ടായിരുന്നു… “കാരണം, ഇതു പോലൊരു കട്ട ചങ്ക്‌ മുറച്ചെക്കൻ മുത്തശ്ശിക്കും ഉണ്ടായിരുന്നു… വേറാരുമല്ല ആ പഴയ വെളിച്ചപ്പാട് തന്നെ….” (ഞാൻ ഇങ്ങനെ ഒരു കഥ എഴുതിയത് വേറൊന്നും കൊണ്ടല്ല, “നല്ല കട്ട ചങ്കുകളായി കഴിയുന്ന ഇവരേപോലുള്ളവരെ എനിക്കറിയാം, അതാട്ടോ….”)
രചന: ഉണ്ണി കെ പാർത്ഥൻ
“ഇവള് ഇത് എവിടെ പോയി കിടക്കുവാ.. വിളിച്ചിട്ട് എടുക്കുന്നില്ല ലോ..” പലവട്ടം ഫോൺ വിളിച്ചിട്ടും കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്യാതിരുന്ന ഭാര്യയെ മനസ്സിൽ ആവോളം തെറി വിളിച്ചു കൊണ്ട് സുധി ബസിന്റെ സീറ്റിലേക്ക് ഒന്നുടെ ചാരിയിരുന്നു.. “വാട്സാപ്പ് ചെയ്തു നോക്കാം..” മൊബൈൽ ഒന്നുടെ എടുത്തു നെറ്റ് ഓൺ ചെയ്തു.. “ആഹാ.. ഇവൾ ഓൺലൈനിൽ ഉണ്ടല്ലോ… ഡീ..” സുധി ഒരു മെസ്സേജ് വാട്സാപ്പ് ചെയ്തു.. ഒരു മിനിറ്റ്.. രണ്ട് മിനിറ്റ്.. നിമിഷങ്ങൾ അങ്ങനെ കടന്നു പോയി.. അപ്പുറത്ത് ഓൺലൈൻ തെളിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ട്… “ഡീ..” സുധി ഒന്നുടെ മെസ്സേജ് ചെയ്തു… നോ രെക്ഷ.. “എങ്കിൽ ഒന്നുടെ വിളിച്ചു നോക്കാം..” വാട്സാപ്പ് കാൾ ചെയ്തു… അനക്കമില്ല..
“ഇവള് ഈ മൊബൈലും കു ത്തി ഇരുന്നു ഉറങ്ങിപോയോ…” മനസ്സിൽ ഒന്നുടെ പറഞ്ഞിട്ട് സുധി നോട്ടം തൊട്ടടുത്ത സീറ്റിൽ ഇരിക്കുന്ന ചെറുപ്പകാരന്റെ മൊബൈലിലേക്ക് ഒരു നിമിഷം പാളി നോക്കി.. “ങ്ങേ… ഇത് ദേവി അല്ലേ.. എന്റെ ഭാര്യ.. ഇവളെ എങ്ങനെ ഇയ്യാൾക്ക് അറിയാം..” ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ ഇടതടവില്ലാതെ വാട്സാപ്പ് മെസ്സേജ് ദേവിക്ക് അയച്ചു കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. അപ്പുറത്ത് നിന്നും ഉരുളക്ക് ഉപ്പേരി പോലേ റിപ്ലൈയും.. “ചേട്ടാ.. ഒരു മിനിറ്റ്.. ആ ഫോൺ ഒന്ന് തരോ.. എന്റെ ഭാര്യക്ക് ഒരു മെസ്സേജ് ഇടാൻ ആണ്..” ആ ചെറുപ്പക്കാരനെ നോക്കി സുധി പതിയേ ചോദിച്ചു… “പിന്നെന്താ.. ദാ ചേട്ടാ ഫോൺ..” വിനീത പുളകിതനായി അയ്യാൾ ഫോൺ സുധിക്ക് നേരെ നീട്ടി.. “ഡീ.. ഞാൻ നിന്നെ കൊറേ നേരമായി വിളിക്കുന്നു… മെസ്സേജ് ഇടുന്നു..
നീ എന്റെ മെസ്സേജ് തുറന്നു നോക്കിയില്ല ലോ.. ഇത് ആരാ നിന്റെ ഫ്രണ്ട് ആണോ.. എന്റെ തൊട്ടടുത്ത സീറ്റിൽ ഇരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് ഞാൻ ഈ ചേട്ടന്റെ ഫോൺ വാങ്ങി മെസ്സേജ് ഇടുവാ.. അതേ.. ഞാൻ ഇന്ന് വീട്ടിലേക്ക് വരുന്നുണ്ട്…വൈകുന്നേരം ആവുമ്പോളേക്കും എത്തും ട്ടോ..” മെസ്സേജ് സെന്റ്… “ങ്ങേ..” അപ്പുറത്തു നിന്നു മറുപടി വിത്ത് സ്മൈലി.. “ഓൾക്ക് മനസിലായില്ല ന്ന് തോന്നുന്നു… ചേട്ടാ മ്മക്ക് ഒരു സെൽഫി എടുത്താലോ..” ആ ചെറുപ്പക്കാരനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു സുധി ഒരു സെൽഫി എടുത്തു പിക്ക് ദേവിക്ക് സെന്റ് ചെയ്തു… അപ്പുറം മെസ്സേജ് ഓപ്പൺ ചെയ്തു… അപ്പുറത്ത് നിന്നു ഒരു റിപ്ലൈയും ഇല്ല… “ഓൾടെ നെറ്റ് കഴിഞ്ഞു കാണും.. അതാണ് റിപ്ലൈ ഇല്ലാത്തത്.. സർപ്രൈസ് കൊടുക്കാന്നു കരുതിയതാ.. ഇനി ഇപ്പൊ അത് വേണ്ടാ ലോ…” മൊബൈൽ തിരിച്ചു നൽകി കൊണ്ട് നിഷ്കളങ്കമായി സുധി ആ ചെറുപ്പക്കാരനെ നോക്കി.. “ചേട്ടാ ആളിറങ്ങാൻ ണ്ട്..” ചെറുപ്പക്കാരൻ സീറ്റിൽ നിന്നും ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് കണ്ടക്ടറേ നോക്കി ഉറക്കേ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു… “ഇനി അടുത്ത സ്റ്റോപ്പ്‌ കൊല്ലത്തു ആണ്..”
കണ്ടക്ടർ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു… “അതൊന്നും പറ്റില്ല.. എനിക്ക് ഇവിടെ ഇപ്പൊ ഇറങ്ങണം…” ചെറുപ്പക്കാരൻ ബെൽ അടിച്ചു.. ഡ്രൈവർ വണ്ടി നിർത്തി.. ചെറുപ്പക്കാരൻ ഇറങ്ങി.. തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ ഓടി… സുധി മൊബൈൽ എടുത്തു ഒന്നുടെ ഭാര്യയെ വിളിച്ചു… “നിങ്ങൾ വിളിക്കുന്ന നമ്പർ മറ്റൊരു കോളിൽ ആണ്… ദയവായി അൽപ്പനേരം കഴിഞ്ഞു വിളിക്കുക..” സുധി ഒന്നുടെ വിളിച്ചു… “നിങ്ങൾ വിളിക്കുന്ന നമ്പർ ഇപ്പൊ സ്വിച് ഓഫ് ആണ്.. ദയവായി അൽപ്പ നേരം കഴിഞ്ഞു വിളിക്കുക…” “ഇന്നലെ നല്ല മഴ അല്ലായിരുന്നോ.. ഫോൺ ചാർജ് പോയി കാണും..” അതും പറഞ്ഞു സുധി സീറ്റിലേക്ക് ചാരി കണ്ണുകൾ അടച്ചു… ശുഭം.. ഉണ്ണി കെ പാർത്ഥന്റെ സ്റ്റോറി എന്തേ ഇങ്ങനെ എന്ന് ചോദിക്കുന്നവരോട് മാത്രമായി രണ്ട് വരി.. വിഡ്ഢിത്തത്തോടെ ചില ആശയങ്ങളേ കൂടെ കൂട്ടി നോക്കും.. അത് പണ്ട് മുതലേ ഉള്ള ശീലമാണ്.. സാമാന്യ യുക്തിക്ക് നിരക്കാത്തത് എന്ന് വേണേൽ പറയാം.. എഴുതി നോക്കും.. വായിക്കുന്നവരുടെ അഭിരുചിക്ക് വിടും.. അവരേ കേൾക്കും അതാണ് പതിവ്.. ജീവനുള്ള കഥയുമായി വീണ്ടും കാണാം..
രചന: സജി തൈപ്പറമ്പ്
“ചേട്ടാ.. ഈ സാരിയുടെ ഞൊറിയൊന്ന് പിടിച്ചേ” “പിന്നേ.. എനിക്കതല്ലേ ജോലി ?,ചുരിദാറിട്ടിരുന്നേൽ ഈ പാടുണ്ടായിരുന്നോ? ഈ നേരമില്ലാത്ത നേരത്ത്,സാരിയുടുക്കാൻ നിന്നോടാരെങ്കിലും പറഞ്ഞോ?” “എന്താ ജയേട്ടാ.. ഈ പറയുന്നത്? ഇതൊരു സാധാരണ കല്യാണമല്ലല്ലോ? എൻ്റെ വല്യച്ഛൻ്റെ മകൾടെ കല്യാണമല്ലേ? അവിടെയുള്ളവർക്കൊക്കെ സാരിയെടുത്ത കൂട്ടത്തിൽ എനിക്കും വല്യച്ഛൻ,സാരിയെടുത്ത് തന്നത്, കല്യാണത്തിന് ഉടുക്കാൻ വേണ്ടിയല്ലേ?” ഓഹ് പിന്നേ, സാരിയുടുക്കാൻ പറ്റിയൊരു കോലം, നീയൊന്ന് വേഗമിറങ്ങാൻ നോക്ക് , പുശ്ചത്തോടെ പറഞ്ഞിട്ട് ജയേട്ടൻ പുറത്തേയ്ക്ക് പോയപ്പോൾ ,എനിക്ക് കടുത്ത നിരാശ തോന്നി. രാവിലെ മുതല് തുടങ്ങിയ കഷ്ടപ്പാടാണ് ,നന്നായൊന്ന് ഒരുങ്ങിയിട്ട് എത്ര നാളായി, രണ്ട് കൊല്ലം മുൻപ് അനുജത്തിയുടെ കല്യാണത്തിനാണ് ഇതിന് മുമ്പ് സമയമെടുത്തൊന്ന് ഒരുങ്ങിയത് ,അല്ലാതെയുള്ള എന്ത് ചടങ്ങിന് പോയാലും ജയേട്ടൻ്റെ ധൃതി കാരണം ഏതെങ്കിലുമൊരു ചുരിദാറുമെടുത്തിട്ട് വെളിച്ചെണ്ണ തേച്ച മുടിയൊന്ന് കോതിയൊതുക്കി കണ്ണാടിയിലൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു പൊട്ടുമെടുത്ത് നെറ്റിയിലൊട്ടിച്ചിട്ട് വേഗം ഇറങ്ങാറാണ് പതിവ്, ഇതിപ്പോൾ പുറം നാട്ടിലൊക്കെ പോയിട്ട് വന്ന കസിൻസെല്ലാം കെട്ടിയൊരുങ്ങി വരുമെന്നറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് ,അവരുടെ മുന്നിൽ ചെറുതാവണ്ടന്ന് കരുതിയാണ്, ഇന്നലെ രാത്രി മുതൽ പോയസൗന്ദര്യമൊന്ന് തിരിച്ച് പിടിക്കാനുള്ള ശ്രമം തുടങ്ങിയത് രാത്രി തന്നെ പറമ്പിൽ നിന്ന് കറ്റാർവാഴയുടെ തണ്ട് മുറിച്ചെടുത്ത്, തൊലി കളഞ്ഞ്, അതിൻ്റെ മുകളിൽ അരിപ്പൊടി വിതറി മുഖത്ത് തേച്ച് വച്ചു, ഏറെ നേരം കഴിഞ്ഞു് അത് കഴുകിയതിന് ശേഷമാണ്, ഇന്നലെ ഉറങ്ങാൻ കിടന്നത് തന്നെ എന്നിട്ട് അതിരാവിലെയെഴുന്നേറ്റ് ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്ന കറ്റാർവാഴയുടെ ജെല്ലെടുത്ത് ജ്യൂസാക്കി, തലയിൽ തേച്ച് പിടിപ്പിച്ചു ,മുടിക്ക് തിളക്കം കിട്ടുമെന്നാരോ മുമ്പ് പറഞ്ഞത് കൊണ്ടാണങ്ങനെ ചെയ്തത് അങ്ങേതിലെ ശോഭേച്ചി മിക്കപ്പോഴും ബ്യൂട്ടി പാർലറിൽ പോകുമ്പോൾ ചോദിക്കാറുണ്ട്, ഗീതയ്ക്ക് ബ്യൂട്ടി പാർലറിലൊന്നും പോകാൻ താല്പര്യമില്ലേന്ന്?
തൻ്റെ നല്ല തിക്നസ്സുള്ള മുടിയല്ലേ? ഒന്ന് സ്ട്രെയ്റ്റ് ചെയ്തിട്ടിരുന്നേൽ നല്ല വെറ്റായി കിടന്നേനെയെന്ന് അത് കേട്ടപ്പോഴെനിക്ക് ആത്മനിന്ദയാണ് തോന്നി . ഏത് പെണ്ണുങ്ങൾക്കാണ്, ബ്യൂട്ടി പാർലറിൽ പോകാനും, ഫേഷ്യല് ചെയ്യാനും ,മുടിയൊന്ന് സ്ട്രെയ്റ്റ് ചെയ്യാനുമൊക്കെ ആഗ്രഹമില്ലാത്തത്? ,പക്ഷേ അതിനൊക്കെ സപ്പോർട്ട് ചെയ്യുന്നൊരു ഹസ്ബൻ്റ് കൂടിയുണ്ടാവണ്ടെ? വെറും മുപ്പത് രൂപാ മുടക്കി പുരികമൊന്ന് ത്രെഡ് ചെയ്യാൻ പോലും, പുള്ളിക്കാരൻ പൈസ തരില്ല, പഠിക്കാൻ പോയ സമയത്ത്, അമ്മ ഒരുപാട് പറഞ്ഞതാണ്, മോളേ.. നീയെങ്കിലും പഠിച്ച് ഒരു ജോലി വാങ്ങാൻ നോക്ക്, ഇല്ലെങ്കിൽ കല്യാണം കഴിയുമ്പോൾ ,അമ്മയെ പോലെ സ്വന്തം ആവശ്യങ്ങൾക്കെല്ലാം ഭർത്താവിൻ്റെ മുന്നിൽ കൈ നീട്ടി നില്ക്കേണ്ടി വരുമെന്ന് , ആര് കേൾക്കാൻ ? അതിൻ്റെയാണീ അനുഭവിക്കുന്നത്, ഞാനൊരുവിധം സാരി അരക്കെട്ടിലുറപ്പിച്ചു. അമ്പലത്തിൽ വച്ചായിരുന്നു വിവാഹം അവിടെ ചെന്നയുടനെ എന്നെയും മക്കളെയും മണ്ഡപത്തിലേക്ക് പറഞ്ഞ് വിട്ടിട്ട് ജയേട്ടൻ കൂട്ടുകാരുടെയടുത്തേയ്ക്ക് പോയി. ഹായ് നാത്തൂനെ, ഇതെന്തായീ കാണുന്നത്? കാവിലെ ഭഗവതി നേരിട്ടിറങ്ങി വന്നതോ ? ചുവന്ന പട്ട് സാരി, നാത്തൂന് നന്നായി ചേരുന്നുണ്ട് കെട്ടോ? വല്യച്ഛൻ്റെ ഇളയ മരുമകള് വന്നെന്നോടങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ മനസ്സിനൊരു കുളിർമ്മ തോന്നി ,അവളങ്ങനെ ആരെയും പുകഴ്ത്തിപ്പറയുന്നൊരാളല്ല ങ്ഹാ ഗീതേച്ചി… പൊളിച്ചല്ലോ ? നിങ്ങൾക്കൊരു പത്ത് വയസ്സ് കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, ഗീതേച്ചി വെളുത്തതായത് കൊണ്ടാവാം ചുവപ്പ് നിറം നന്നായി മാച്ച് ചെയ്യുന്നുണ്ട്, അത് മാത്രമല്ല രശ്മി ,ഗീതേച്ചിക്ക് നല്ല ബോഡി ഷെയ്പുള്ളത് കൊണ്ട് സാരി നന്നായി ചേരുന്നുമുണ്ട് എൻ്റെ കൃഷ്ണാ … എനിക്കിനി മരിച്ചാലും വേണ്ടില്ല ബാംഗ്ളൂരിൽ മോഡലിങ്ങ് ചെയ്യുന്ന അമ്മാവൻ്റെ മക്കളാണത് പറഞ്ഞത് ഇതിൽപരം ഈയുള്ളവർക്ക് മറ്റൊന്നും വേണ്ട അതോടെ എൻ്റെ മൂഡ് ഔട്ടെല്ലാം മാറി. താലികെട്ടും, സദ്യയുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തിരിച്ച് പോകാൻ ജയേട്ടൻ ധൃതിവച്ചു. കുറച്ച് കൂടി നില്ക്ക് ജയേട്ടാ… ഇത്രവേഗം തിരിച്ച് പോകാൻ നമ്മള് അന്യരൊന്നുമല്ലല്ലോ? മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെയാണെങ്കിലും പുള്ളിക്കാരൻ കുറച്ച് നേരം കൂടി നിന്നു.
നാല് മണിയായപ്പോൾ ജയേട്ടന് പോയിട്ട് തിരക്കുണ്ടെന്ന് വല്യച്ഛനോട് കളവ് പറഞ്ഞിട്ട് ഞങ്ങളവിടുന്നിറങ്ങി. ഗീതേ .. നീ മുന്നിലോട്ടിരിക്ക് മക്കള് രണ്ട് പേരും കൂടി പിന്നിലിരുന്നോളും കാറിൻ്റെ പിൻഡോറ് തുറക്കാനൊരുങ്ങിയ എന്നോടത് പറഞ്ഞത്, ജയേട്ടൻ തന്നെയാണോ,? എന്ന് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ ആ മുഖത്തേയ്ക്ക് ഞാൻ പകച്ച് നോക്കി . കുറച്ച് നാളുകളായി പത്താം ക്ളാസ്സിൽ പഠിക്കുന്ന മൂത്ത മകനാണ്, എന്നും ഇടത് വശത്തെ ഫ്രണ്ട് സീറ്റിലിരിക്കുന്നത്, ഒരു ദിവസം അവനോട് ഞാൻ ബാക്ക് സീറ്റിലേക്കിരിക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ ജയേട്ടൻ സമ്മതിച്ചില്ല നിനക്ക് മുന്നിൽ തന്നെയിരിക്കണമെന്ന് ഇത്ര നിർബന്ധമെന്താണ്? ആ ചോദ്യം അന്നെന്നെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിച്ചിരുന്നു. വേണ്ട, ഞാനിവിടെ തന്നെയിരുന്ന് കൊള്ളാം ഉള്ളിലെ സന്തോഷം മറച്ച് പിടിച്ച്, ഞാൻ വെറുതെയൊരു നമ്പരിറക്കി. ഹാ, പറയുന്നത് കേൾക്ക് ഗീതേ .. എനിക്കത് മതിയായിരുന്നു, എൻ്റെ ഭർത്താവ് എന്നെ നിർബന്ധിച്ചാലേ, ഞാനിനി മുൻ സീറ്റിലിരിക്കു, എന്നൊരു പിടിവാശി എനിക്കന്നുണ്ടായിരുന്നു. അല്ല, നമ്മളിതെങ്ങോട്ടാ പോകുന്നത് ? വീട്ടിലേക്കുള്ള റോഡിലേക്ക് തിരിയാതെ, കാറ് ഹൈവേയിലൂടെ തന്നെ സഞ്ചരിക്കുന്നത് കണ്ട് ,ഞാൻ ജിജ്ഞാസയോടെ ചോദിച്ചു. നീയെപ്പോഴും പറയാറില്ലേ ? ഞാൻ വർക്ക് ചെയ്യുന്ന കമ്പനിയിൽ, ഒരിക്കലൊന്ന് പോകണമെന്നും, അവിടുള്ളവരെയൊക്കെ ഒന്ന് പരിചയപ്പെടണമെന്നുമൊക്കെ അയ്യോ അങ്ങോട്ടാണോ പോകുന്നത്? ,ജയേട്ടാ .. ഞാനീ പട്ട് സാരിയൊക്കെയുടുത്ത് വന്നാൽ ,അവരെന്ത് വിചാരിക്കും? നമുക്ക് വേറൊരു ദിവസം പോകാം ഹേയ് അതൊന്നും സാരമില്ല, ഇന്നാണ് അതിന് പറ്റിയ ദിവസം ഈ മനുഷ്യനിതെന്ത് പറ്റി? ആകെയൊരു മാറ്റം ?
എൻ്റെ ജിജ്ഞാസ വർദ്ധിച്ചു. അങ്ങനെ കുറെ നാള് കൊണ്ടുള്ള ആഗ്രഹം സാധിച്ചു. കമ്പനിയിലുള്ള ജയേട്ടൻ്റെ സബ്ഓർഡിനേറ്റ്സൊക്കെ എന്നെ ,മാഡം എന്ന് വിളിച്ച് സംബോധന ചെയ്തപ്പോൾ, ഞാനങ്ങ് വല്ലാതായി. അവിടുന്നിറങ്ങിയിട്ടും, വീട്ടിലേക്ക് പോകാതെ, ജയേട്ടൻ ഞങ്ങളെയും കൊണ്ട് നേരെ ബീച്ചിലേക്കാണ് പോയത്, ൻ്റെ കൃഷ്ണാ… ഇന്ന് മൊത്തം സർപ്രൈസുകളാണല്ലോ? എല്ലാ ദിവസവും, ഈ മനുഷ്യന് ഇങ്ങനെ തോന്നിയിരുന്നെങ്കിയെന്ന്, ഞാൻ വല്ലാതെ കൊതിച്ച് പോയി. ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചാൽ, സത്യം പറയുമോ ? രാത്രിയിൽ ജയേട്ടനൊപ്പം കട്ടിലിൽ കിടക്കുമ്പോൾ, ഞാനദ്ദേഹത്തോട് ചോദിച്ചു ഉം ചോദിക്ക്, ഇന്നെന്താ ജയേട്ടന് പറ്റിയത്? ഇപ്പഴും എനിക്ക്, ഒന്നുമങ്ങട്ട് വിശ്വസിക്കാനാവുന്നില്ല, ചില തിരിച്ചറിവുകളുണ്ടാകുന്നത് മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്നാണ് ,കല്യാണ പന്തലിൽ വച്ച് ,എനിക്കങ്ങനെയൊരു തിരിച്ചറിവ് കിട്ടി ,ഇപ്പോൾ നീ അത്രയും മനസ്സിലാക്കിയാൽ മതി. ################### അതാരാ ചേട്ടാ… ആ ചുവന്ന സാരിയുടുത്ത് നില്ക്കുന്നത്, എന്തൊരു ലുക്കാണ് ആ ചേച്ചിക്ക്? അറിയില്ലെടാ, പക്ഷേ ഒരു കാര്യം ഉറപ്പാണ്, ഏതോ ഭാഗ്യം ചെയ്തവൻ്റെ ഭാര്യയാണ് , ഈശ്വരാ … നമുക്കൊന്നും നീ ഇത് പോലൊരു ഭാര്യയെ തന്നില്ലല്ലോ? ശരിയാ ചേട്ടാ… ഇതിനെയൊക്കെ കാണുമ്പോഴാണ് ,സുരാജേട്ടൻ പറഞ്ഞത് പോലെ വീട്ടിലിരിക്കുന്നതിനെയെടുത്ത് കിണറ്റിലെറിയാൻ തോന്നുന്നത് #################### കല്യാണ പന്തലിൽ വച്ച് ,ഗീതയെ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച്, ക്യാമറാമാൻ്റെ സഹായിയായ പയ്യൻ ചോദിച്ച സംശയവും, അതിനയാൾ കൊടുത്ത മറുപടിയുമാണ്, തന്നിലുണ്ടായ മാറ്റത്തിന് കാരണമെന്ന് അയാൾ ഗീതയോട് പറഞ്ഞില്ല. NB :- ശരീരത്തിൽ കസ്തൂരിയുണ്ടെന്നറിയാതെ അതിൻ്റെ സുഗന്ധമന്വേഷിച്ച് നടക്കുന്ന മാനുകളെ പോലെയാണ് ചില പുരുഷൻമാർ, എന്ന് പറയാതെ വയ്യ ലൈക്ക് കമന്റ് ചെയ്യണേ…
രചന: Anu Swaroop
വീട്ടിലെ രണ്ടുപെണ്മക്കളിൽ ഇളയത് ആണെങ്കിലും വീട്ടുകാർക്ക് എന്നും ഒരു ഭാരം ആയിരുന്നു ഞാൻ,, ഞാൻ ജനിച്ചു പിറ്റേദിവസം ഒരു ആക്സിഡന്റ് പറ്റി അച്ഛൻ മരിച്ചു എന്ന കാരണം പറഞ്ഞു ആയിരുന്നു എന്നെ വീട്ടിലെ ഭാഗ്യദോഷി ആക്കിയത്, അമ്മക്ക് എന്നും പ്രിയപെട്ടവൾ ചേച്ചി തന്നെ ആയിരുന്നു, അമ്മയുടെ ഓരോ വാക്കിലും, പ്രവർത്തിയിലും അത് പ്രകടമായിരുന്നു എന്നേക്കാൾ രണ്ടു വയസ്സിനു മൂത്ത ചേച്ചി സ്കൂൾ പഠനം കഴിഞ്ഞു പട്ടണത്തിലെ കോളേജിൽ പോയപ്പോൾ ഞാനും ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചു,, പെൺകുട്ടികൾ പഠിച്ചിട്ട് എന്ത് കിട്ടാനാ എന്നുള്ള ചോദ്യം ആയിരുന്നു മറുപടി,.. അമ്മയെ വിധവയാക്കിയവൾ എന്ന പട്ടം നേരത്തെ ചാർത്തി കിട്ടിയതിനാൽ ബാല്യത്തിന്റെ നിറവും സ്വപ്നങ്ങളും ഒക്കെ എന്നേ പൊഴിഞ്ഞു പോയിരുന്നു,.. അമ്മയും ചേച്ചിയും ഉണ്ടായിട്ടും ഒരിറ്റ് സ്നേഹം തരാൻ ആരും ഇല്ലാതെ ഒറ്റപെട്ട ജീവിതം ആയിരുന്നു എന്നും,,.. കുത്തുവാക്കുകളും, ശാപവാക്കുകളും കേട്ടു കണ്ണുനീര് തുടക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം ഒരു ജന്മം,, എന്റെ ജന്മത്തെ ഞാൻ തന്നെ വെറുത്ത ദിനങ്ങൾ,,
ഗ്രാമത്തിലെ തയ്യൽ യൂണിറ്റിലെ തയ്യൽ പഠിത്തവും, വീട്ടിലെ അടുക്കളജോലിയും ആയിരുന്നു അമ്മ എനിക്ക് വേണ്ടി കരുതി വെച്ചിരുന്നത്… ഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞു ഇറങ്ങിയ ചേച്ചിക്ക് വേണ്ടി വിവാഹആലോചന തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആണ് അമ്മക്ക് ഞാൻ വീണ്ടും ഒരു ബാധ്യത ആവുന്നത്..,, കടമ തീർക്കാൻ എന്ന പേരിൽ ഇരുപത്തിരണ്ടുകാരിയായ തന്നെക്കാൾ ഇരട്ടി പ്രായം ഉള്ള ഒരാളെ ആയിരുന്നു അമ്മ കണ്ടെത്തിയത്,, മറ്റ് ആരുടെയോ നിർബന്ധത്തിൽ ആണ് അയാൾ ഈ വിവാഹത്തിന് സമ്മതിച്ചതെന്ന് ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ തന്നെ തോന്നിക്കും വിധം ആയിരുന്നു അയാളുടെ പെരുമാറ്റം, അത് അമ്മയോട് സൂചിപ്പിച്ച എന്നെ ചേച്ചിയുടെ മുന്നിൽ വെച്ചു തന്നെ പരിഹസിച്ചു വിട്ടു..,, “പിറന്നു വീണതെ എന്റെ താലിചരടും നെറ്റിയിലെ സിന്ദൂരവും മായിച്ചു, ഇനി കഴുത്തിൽ താലി ചാർത്തുന്നവന് എന്തൊക്കെയാണാവോ വരാൻ പോകുന്നത്” അമ്മയുടെ ആക്രോശത്തിനു മുന്നിൽ ഒന്നും പറയാൻ ഇല്ലാതെ തലയും താഴ്ത്തി മിണ്ടാതെ പോരേണ്ടി വന്നു എനിക്ക്,,, രണ്ടുമാസത്തിനപ്പുറം ചേച്ചിയോടൊപ്പം അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി മനസ്സിൽ നിറയെ ഭയശങ്കകളോടെ മുഹൂർത്തം പ്രതീക്ഷിച്ചു കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ ആണ് വീടിനുള്ളിൽ അടക്കിപിടിച്ച സംസാരവും, കുശുകുശുക്കലും കേട്ടത്… എന്തോ പ്രശ്നം ഉണ്ടെന്നു കൂടെ ഉണ്ടാരുന്നവരുടെ മുഖത്ത് നിന്നും മനസ്സിൽ ആക്കാൻ കഴിഞ്ഞു, ചോദിച്ചിട്ട് ആരും ഒന്നും പറയുന്നില്ല,,
മുറിക്കുള്ളിൽ കൂടി നിന്നവർ ഓരോരുത്തരായി പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി പൊയ്‌കൊണ്ടിരുന്നു എന്താ സംഭവിച്ചേ എന്നു അറിയാൻ ഉള്ള ആകാംഷ കൊണ്ടു ഇരുന്നിടത്തുനിന്നും എഴുന്നേറ്റു വാതിലിനു നേർക്കു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആണ് അമ്മ കൊടുംകാറ്റ് പോലെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി വന്നത്,,… “എന്നോട് എല്ലാവരും പറഞ്ഞതാ ഈ അശ്രീകരത്തെ എന്റെ മോളുടെ കൂടെ പന്തലിൽ ഇറക്കണ്ട എന്നു.., അന്ന് ഞാൻ അത് കേട്ടില്ല,അത് എന്റെ തെറ്റ്‌..,,നിന്നെ താലികെട്ടാൻ വരാം എന്നു സമ്മതിച്ചവൻ വേറെ ഒരു പെണ്ണിനേയും കൊണ്ടു ഓടി പോയെടി… പെൺകുട്ടികൾ ആയാൽ കുറച്ചു ഒക്കെ ഭാഗ്യം വേണം,.. നിനക്കിപ്പോൾ മതിയായല്ലോ എല്ലാം, എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ ജീവിതം കൂടി നീ കാരണം നശിക്കുമല്ലോ എന്റെ ദേവിയെ….” അമ്മേ ഞാൻ….പറയാൻ വന്നത് മുഴുവൻ ആക്കാൻ കഴിയാതെ നിന്നു പോയി താൻ..,, അമ്മ അലമുറ ഇട്ടു കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു,,
“ലീലേടത്തി… ഇങ്ങനെ കരഞ്ഞു ബഹളം വെച്ചിട്ട് കാര്യം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ?? പ്രശ്നം പരിഹരിക്കാൻ ഉള്ള വഴി അല്ലെ നോക്കണ്ടത് നമ്മൾ… നിങ്ങൾക്ക് സമ്മതം ആണെങ്കിൽ ഒരു പയ്യൻ ഉണ്ട് ഞങ്ങളുടെ കൂടെ, മുഹൂർത്തം തെറ്റാതെ നമുക്ക് നടത്താം ഇത്,.. പയ്യന്റെ അമ്മാവന്റെ മകൻ ആണ് ഇത്, എല്ലാ കാര്യങ്ങൾക്കും അവൻ കൂടെ ഉണ്ടാരുന്നത് കൊണ്ടു ഇനി ഒരു ചർച്ചയുടെ ആവശ്യം വരുന്നില്ല” “അത് വേണോ?? എന്നുള്ള അമ്മയുടെ ചോദ്യത്തിന് അകത്തേക്ക് കയറി വന്ന എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൻ തന്നെ ആയിരുന്നു ഉത്തരം കൊടുത്തത്…. “വേണം എനിക്ക് ഇഷ്ടാ ഈ പെൺകുട്ടിയെ…
അവളെ എനിക്ക് തന്നേരെ അമ്മേ….,,,” മഞ്ഞനൂലിൽ കോർത്ത താലി കഴുത്തിൽ ചാർത്തി തന്നു, ഹാരവും അണിയിച്ചു, നെറ്റിയിൽ സിന്ദൂരവും തൊടുവിച്ചു തന്നു, കയ്യോട് കയ്യ് ചേർത്തു പിടിച്ചു മണ്ഡപം ചുറ്റുന്ന ഞങ്ങളെ എവിടെ നിന്നോ വന്ന ഒരിളം കാറ്റ് തഴുകി കടന്നു പോയി…ആ കാറ്റു എന്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു മോളെ അച്ഛന്റെ അനുഗ്രഹം എന്നും മോൾക്ക്‌ ഉണ്ടാവും എന്നു…… അത് അങ്ങനെയാണ് ആരും ഇല്ലാത്തവർക്ക് ദൈവം ഉണ്ടാകും എന്തിനും.. ഏതിനും കൂടെ..,,, ലൈക്ക് ചെയ്ത് അഭിപ്രായങ്ങൾ അറിയിക്കൂ… നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം രചനകൾ പേജിലേക്ക് അയച്ചു തരിക…