രചന: ശ്രീനന്ദൻ
“ശിവപുരം ശിവപുരം…… ആളിറങ്ങാനുണ്ടോ” കണ്ടക്ടറുടെ നീട്ടിയുള്ള വിളികേട്ടാണ് ഞാൻ ഉറക്കമുണർന്നത്. “ദൈവമേ ശിവപുരം എത്തിയോ, ആളിറങ്ങാനുണ്ട് ചേട്ടാ വണ്ടിവിടല്ലേ ” “അഹ് വേഗം വേഗം ഇറങ്ങിയാട്ടെ… ” ഞാൻ ബാഗ് തോളിലിട്ട് വേഗം ബസിൽനിന്നും ചാടിയിറങ്ങി. എന്നെ ഇറക്കിയശേഷം ബസ് വിട്ടു. നല്ല കുളിരു, അപ്പൊ ഇതാണ് അനന്തന്റെ ശിവപുരം ബസ് താമസിച്ചുകൊണ്ടു എത്തിയപ്പോഴേക്കും രാത്രി 12:30 മണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അനന്തനെ വിളിക്കാൻ ഫോൺ എടുത്തപ്പോൾ ദാ ചാർജ്‌ തീർന്നു ഫോൺ ഓഫ് ആയി. “ശേ എന്തൊരു കഷ്ടകാലം പവർ ബാങ്കും എടുത്തിട്ടില്ലല്ലോ, ഈ നാട്ടിലെന്താ കറന്റ്‌ ഒന്നുമില്ലേ ഒറ്റ ലൈറ്റ് പോലും കാണുന്നില്ലാലോ, ചിലപ്പോ മഴ പെയ്തപ്പോൾ പോയതാകും, ഇപ്പോ ആരോടാ ഒന്നു വഴി ചോദിക്കുക ഒരു മനുഷ്യ കുഞ്ഞിനെപോലും കാണുന്നില്ലല്ലോ ” ബസ് സ്റ്റോപ്പിന്റെ അടുത്തുനിന്നും ഒരു ചുമ കേട്ടു, നോക്കുമ്പോൾ പുതച്ചുമൂടി ഒരാൾ. ഭാഗ്യം ഒരാളെയേലും കണ്ടല്ലോ ഇയാളോട് വഴി ചോദിക്കാം. “ചേട്ടാ…….. ഹലോ…. ചേട്ടോ ” അയാൾ പെട്ടന്ന് എന്റെ മുഖത്തേക്കു നോക്കി, ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് നിന്നതുപോലെ തോന്നി, ഒരുമാതിരി പ്രേത സിനിമേല് കാണുന്ന മാത്രവാദികളെ പോലെ. ഒരു ഗൗരവത്തോടെ അയാൾ ചോദിച്ചു “മ്മ്മ്മ്മ് ആരാ….. എന്തുവേണം… ” “ചേട്ടാ ഈ മാടമ്പി തറവാട്ടിലേക്കുള്ള വഴി ഏതാ ” “മാടമ്പി തറവാടോ അവിടേക്കു എന്തിനു ഇപ്പൊ പോണു ” ഏഹ് ഇയാളെന്തിനാ ഇതൊക്കെ ചോദിക്കുന്നെ വഴി ചോദിച്ചാൽ അത് പറഞ്ഞാൽപോരെ. “അതേ ചേട്ടാ ഞാൻ മാടമ്പിയിലെ അനന്തന്റെ കൂട്ടുകാരനാണ് മറ്റന്നാൾ അവന്റെ വിവാഹമല്ലേ അതിനു വന്നതാ ” “ഹ്മ്മ് ദേ ആ കാണുന്ന വഴിയേ പൊക്കൊളു ” അയാൾ പറഞ്ഞു. “ശെരി ചേട്ടാ നന്ദിയുണ്ട് ” പോകാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അയാൾ ഒന്നുകൂടെ പറഞ്ഞു “അതേ അസമയത്തു ഇവിടെ അധികം കറങ്ങണ്ട അത് അത്ര നല്ലതല്ല വേഗം പൊക്കൊളു ” “ഹോ എന്തൊരു മനുഷ്യന ഇത് ഇയാളോട് വഴിയല്ലേ ചോദിച്ചോള്ളൂ അതിനു ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയണോ ” ഞാൻ മനസ്സിലോർത്തു. എന്തൊരു ഇരുട്ടാണിത് വഴിപോലും ശരിക്കു കാണാൻ പറ്റുന്നില്ല. അനന്തൻ പറഞ്ഞു പല പേടിപ്പിക്കുന്ന കഥകളും ഈ ഗ്രാമത്തെപ്പറ്റി കേട്ടിട്ടുണ്ട്. എങ്ങും വല്ലാത്ത ഒരു നിശബ്ദത. എന്റെ ദൈവമേ ഈ അറിയാത്ത നാട്ടിൽ ഞാനിപ്പോ എന്താ ചെയുക ഒരാളോട് വഴി ചോതിച്ചപ്പോൾത്തന്നെ മതിയായി. ഒരു ടോർച്ച്‌ പോലും കൈയിലില്ലല്ലോ. ഹ എവിടെയെങ്കിലുമൊക്കെ എത്തുമായിരിക്കും. ദൂരെ നിന്നും ഒരു കടവാവല് വന്നു എന്റെ ചുറ്റും പറക്കാൻ തുടങ്ങി. ഈശ്വരാ വല്ല ഡ്രാക്കുളയും ആണോ ഇനി. ഞാൻ വേഗം ഓടി…. ഓടി വന്നു നിന്നത് ഒരു കുളക്കടവിന്റെ അരികിലായിരുന്നു. മടുത്തു …… ഒരു കിതപ്പോടെ ഞാൻ അവിടെയുള്ളൊരു കല്ലിൽ ഇരുന്നു. എന്റെ ദൈവമേ എന്തെങ്കിലും ഒരു വഴികാണിച്ചു തരണേ….. പെട്ടന്ന് കുളക്കടവിൽ ഉള്ളില്നിന്നും ഒരു പാട്ട് കേട്ടു. “ചന്ദനമുകിലെ…. ചന്ദനമുകിലെ.. കണ്ണനെ നീ കണ്ടോ … ആ കുഴൽവിളി നീ കേട്ടോ…. ” ആഹാ എന്തുനല്ല ശബ്ദം നല്ല ആലാപനം ആരാണാവോ പാടുന്നെ ഒന്നു നോക്കാം, ശേ അല്ലെൽവേണ്ട ആരേലും കുളിക്കുന്നതാകും . എന്നാലും ഈ നട്ടപാതിരയ്ക്കു ആരാ കുളക്കടവില് കുളിക്കുന്നെ, അഹ് എന്തായാലും ഒന്നു നോകിയെക്കാം. ഞാൻ ഇരുന്നിരുന്ന കല്ലിൽ കയറിനിന്നു മതിലിൽ എത്തിവലിഞ്ഞു നോക്കി…… ഏതോ പെൺകുട്ടി കാലു വെള്ളത്തിലിട്ടു ഇളക്കികൊണ്ടു പാടുന്നത. കേൾക്കാൻ തന്നെ എന്ത് രസം. ഞാൻ പരിസരം മറന്നു പാട്ട് ആസ്വദിച്ചു…… പെട്ടന്ന് കാലു തെന്നി ഞാൻ നിലത്തേക്ക് വീണു. എന്റെ കൈ കല്ലിൽ ഉരഞ്ഞു പൊട്ടി. “അമ്മേ….. ” ഞാൻ നീട്ടി ഒരു വിളി വിളിച്ചു. അകത്തെ പാട്ട് നിന്നു, അടുത്ത നിമിഷം ഒരു പെൺകുട്ടി റാന്തൽ വിളക്കുമായി വെളിയിലേക്കു വന്നു. എന്റെ കൈയിൽ ചോര ഒലിക്കുന്നതു കണ്ടു അവൾ പറഞ്ഞു “അയ്യോ കൈയിൽനിന്നും രക്തം വരുന്നുണ്ടല്ലോ…. വരൂ നമുക്കു കടവിലിറങ്ങി കഴുകാം ” അവൾ എന്നെയുംകൊണ്ട് കടവിലേക്കുപോയി കൈയിലെ ചോരയൊക്കെ കഴുകിത്തന്നു. അവളുടെ ദാവണികൊണ്ടു ഒപ്പിയശേഷം ചോദിച്ചു. “ആരാ… ഇതിനുമുൻപ് ഇവിടെയൊന്നും കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ എന്താ ഈ സമയത്തു ഇവിടെ” “അത്……… ഞാൻ വെളിയിൽക്കൂടെ പോയപ്പോൾ ഇവിടുന്നു ഒരു പാട്ട് കേട്ട് അത് ആരാണെന്നു അറിയാൻ നോക്കിയത” ” ഓഹോ അപ്പൊ പെങ്കുട്യോളെ കുളക്കടവിൽ ഒളിഞ്ഞു നോക്കാൻ വന്നതാണ് ” “അയ്യോ അല്ല അല്ല, നല്ല പാട്ടായിരുന്നു അപ്പൊ ആ ശബ്ദത്തിന്റെ ഉടമയെ ഒന്നു കാണാൻ തോന്നി അതാ നോക്കിയത് അല്ലാതെ താൻ വിചാരിച്ചപോലെ ഒളിഞ്ഞുനോട്ടം ഒന്നുമല്ലട്ടോ ” “ആട്ടെ ഈ അസമയത്ത്‌ എവിടെ പോകുന്നു ഈ നാട്ടുകാരൻ അല്ലെന്നു തോന്നുന്നല്ലോ കണ്ടിട്ട് ” “ഏയ്‌ ഞാൻ ഈ നാട്ടുകാരൻ അല്ല, മാടമ്പി തറവാട്ടിലെ അനന്തന്റെ ഫ്രണ്ട് ആണ് അവിടേക്കു വന്നതാ, വഴി തെറ്റിന്ന് തോന്നുന്നു ” “ഓഹോ മാടമ്പിയിലേക്കാണോ ” “അതേ മാടമ്പിയിലേക്കാണ്, കുട്ടിക്ക് അറിയുമോ ” “പിന്നെ അറിയാല്ലോ അനന്തേട്ടനെയും ശാരദാമ്മയേയും എല്ലാം അറിയാം ” “ഹോ thank god, അപ്പോൾ ഇനി എനിക്ക് വേഗം അങ്ങോട്ടേക്ക് എത്താലോ, താൻ അവിടേക്കുള്ള വഴിയൊന്നു പറഞ്ഞു തരുമോ ” “പിന്നെന്താ, ദേ ഇവിടുന്നു നേരെപോയി വലത്തോട്ട് തിരിഞ്ഞു ഒരു 5 മിനിറ്റ് നടക്കുമ്പോൾ ഒരു ആൽമരം കാണാം അവിടുന്ന് വടക്കോട്ടു പോകുമ്പോ ഒരു കാവുണ്ട്, കാവിന്റെ വെളിയിലൂടെ കാണുന്ന വഴിയേപോയാൽ ഒരു വലിയ പറമ്പ് ആണ്, അഹ് പറമ്പ് കടന്നാൽ മാടമ്പി തറവാടിന്റെ മുറ്റം എത്തും ” അവൾ ഒറ്റ ശ്വാസത്തിൽ പറഞ്ഞു നിർത്തി. ഞാൻ കണ്ണുംതള്ളി അതെല്ലാം കേട്ടിരുന്നു. “ഈശ്വരാ ഇത്രയും ദൂരമോ എനിക്ക് ഒന്നും മനസിലായില്ല കുട്ടി ” “ഈ അസമയത്തു വന്നിട്ടല്ലേ ഇങ്ങനെ വഴി തെറ്റിയെ രാവിലെ എങ്ങാനും വന്നാൽ പോരായിരുന്നോ ” “അത് കുട്ടി, ബസ് ഈ നാട്ടിലെ ഊടുവഴികളൊക്കെ കടന്നു എത്തിയപ്പോൾ ഈ നേരമായി, തനിക്കു ബുദ്ധിമുട്ടാവില്ലെങ്കിൽ എന്റെ കൂടെ വന്നു ഒന്നു വഴികാണിക്കുമോ ” “ആഹാ ഇയാള് കൊള്ളാല്ലോ എനിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടാണ്, ഞാൻ എന്ത് വിശ്വസിച്ച നിങ്ങളുടെ കൂടെ വരുക, നിങ്ങൾ ഏതു തരക്കാരനാണെന്നു എനിക്ക് എങ്ങനെ അറിയാന, പോരാത്തതിന് കുളക്കടവിൽ ഒളിഞ്ഞു നോട്ടവും ” അവള് കുറച്ചു ഗൗരവം നടിച്ചു പറഞ്ഞു. “അയ്യോ കുട്ടി കരുതുന്ന പോലുള്ള ആളല്ല ഞാൻ, പറഞ്ഞില്ലേ വഴിതെറ്റി വന്നത plz im sorry എന്നെ തെറ്റുധരിക്കല്ല് ” അത് കേട്ട് അവളൊന്നു പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. “എന്റെ മാഷേ ഞാൻ ഒരു തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേ, എനിക്ക് മനസിലായി വഴിതെറ്റി വന്നതാണെന്ന്, മാഷിപ്പോ ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തിലെ അതിഥിയാണ്, അതിഥികളെ നന്നായി സത്കരിക്കുന്നത് ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമക്കാരുടെ പതിവാ മാഷ് വാ ” “ഹ്മ്മ് പിന്നെ അതിഥി സൽക്കാരം, ബസ് ഇറങ്ങിയപ്പോൾ ഒരു കാർന്നോരു എന്നെ നല്ലോണം സത്കരിച്ചതാ ” ഞാൻ പിറുപിറുത്തു. “വല്ലോം പറഞ്ഞോ മാഷ് ” “ഏയ്‌ ഒന്നുല്യാ വരൂ പോകാം എന്ന് പറഞ്ഞതാ ” ഞങ്ങൾ കുളക്കടവിൽനിന്നും ഇറങ്ങി നടക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൾ റാന്തൽ തെളിച്ചു മുന്നേ നടന്നു. “അല്ല കുട്ടി, ഈ നാട്ടിൽ കറന്റ്‌ ഒന്നുല്ലേ മൊത്തം ഇരുട്ടാണല്ലോ ” “വൈകിട്ട് പെയ്ത മഴയത്തു കവലയിൽ ഒരു മരം ഒടിഞ്ഞുവീണു അപ്പൊ പോയതാ, പിന്നെ ഇവിടെ മഴപെയ്‌താൽ ഇങ്ങനെയാ കറന്റ്‌ ഒന്നും കാണില്ല ” “ഹ്മ്മ് കൊള്ളാം എന്തായാലും, അല്ല ചോദിക്കാൻ മറന്നു താൻ എന്ത് ചെയ്യുകയായിരുന്നു ഈ പാതിരാത്രിയിൽ അവിടെ ” “അത് ഒളിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടില്ലേ ” അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “താൻ ഇതുവരെ അത് വിട്ടില്ലെ, ഞാൻ സോറി പറഞ്ഞതല്ലേ ” “വെറുതെ പറഞ്ഞതാ മാഷേ, സന്ധ്യക്ക്‌ കുളിക്കാൻ വന്നപ്പോൾ എന്റെ ഒരു പാദസ്വരം ആ കടവിൽവച്ചു കളഞ്ഞുപോയി അത് തപ്പി വന്നതാ, കിട്ടിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വെറുതെ ഒരു പാട്ട് പാടിയിരുന്നത” “ഓ ഒരു പാദസ്വരം പോയതിനാണോ താൻ ഈ പാതിരാത്രിയിൽ ഒറ്റക് അവിടെ വന്നത് ” “അത് വെറും പാദസ്വരം അല്ല എന്റെ അമ്മ മരിക്കുന്നതിനുമുന്പ് എനിക്ക് തന്നതാ, അതില്ലാണ്ടു കിടന്നിട്ടു ഉറക്കം വന്നില്ല ” “ഹ്മ്മ്…. iam sorry, എനിക്ക് മനസിലായി തനിക്കു അതിനോടുള്ള feelings അത്രക് ഇഷ്ടായിരുന്നു അല്ലെ അമ്മയെ ” “കൊള്ളാം അമ്മയെ ഇഷ്ടപെടാത്ത മക്കൾ ഉണ്ടാകുമോ മാഷേ ” അത് പറഞ്ഞു അവൾ നടപ്പ് വേഗത്തിലാക്കി….. അപ്പോഴാണ് ഞാൻ അവളെ ശെരിക്കും കണ്ടത് മുട്ടറ്റം മുടിയും നല്ല ഉണ്ടക്കണ്ണുകളും വട്ട പൊട്ടുമൊക്കെയായിട്ടു ഒരു നാടൻ സുന്ദരി, അല്ലേലും നാട്ടിൻപുറത്തെ പെങ്കുട്യോൾക് ഒരു പ്രത്യേക സൗന്ദര്യമാണ്. “മാഷ് എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാതെ, എന്ത് ആലോചിക്കുകയാ, ഇങ്ങനെ പതിയെ നടന്നു അവിടെയെത്തുമ്പോൾ നാളെയാകും ” “അല്ല ഞാൻ തന്റെ മുടി നോക്കുകയായിരുന്നു എന്തുനല്ല ഉള്ളുള്ള മുടിയാ, മുടിമാത്രമല്ല തന്റെ ഉണ്ടക്കണ്ണും മുത്തു പൊഴിയുന്ന ചിരിയും അകമൊത്തം ഒരു പ്രേത്യേക ഭംഗി. നമ്മുടെ പഴയ film ചോറ്റാനിക്കരഅമ്മ ഇല്ലേ അതിൽ ശ്രീവിദ്യയെ ഒക്കെ പോലെ ഒരു ശാലീന സുന്ദരി. “ആഹാ മാഷ് കൊള്ളാല്ലോ ഇത്ര സമയംകൊണ്ട് എന്തെല്ലാമാ ശ്രദ്ധിച്ചേ, ശ്രീവിദ്യ പോലും….. ആരും കേൾക്കണ്ടാട്ടൊ, അല്ല അപ്പൊ മാഷിന്റെ നാട്ടിലെ പെങ്കുട്യോൾക് മുടി ഒന്നുല്ലേ ” “മുടി ഒക്കെ ഒണ്ടു പക്ഷെ അതു colour ഒക്കെ ചെയ്തു തോളുവരെ വെട്ടി കുറിച്ചിട്ട മിക്കവരും നടക്കുന്നെ, തന്റെ പോലെ ഇത്രയും ഭംഗിയുള്ള മുടിയൊന്നും അവർക്കില്ല ” അവൾ ചെറുതായിട്ടു ഒന്നു ചിരിച്ചു. “തന്റെ മുഖത്തിനു ഈ ചിരി നന്നായിട്ടു ചേരുന്നുണ്ട് ” “പക്ഷെ മാഷിന്റെ മുഖത്ത് ഇപ്പളും ഒരു പേടി ഒളിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ടല്ലോ ” “ഓഹോ താൻ മുഖം നോക്കി ഇതൊക്കെ പറയുമോ ” അവൾ ഒന്നു നിന്നിട്ടു എന്നെനോക്കി പറഞ്ഞു. “ഇത് മാത്രമല്ല പല കാര്യങ്ങളും ഞാൻ മുഖം നോക്കി പറയും എന്താ കാണണോ ” “എങ്കിൽ ഒന്നു കാണട്ടെ എന്തൊക്കെ പറയുമെന്ന് ” അവൾ എന്റെ മുഖത്തേക്കു സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയിട്ടു പറഞ്ഞു. “മാഷിന്റെ പേര് സഞ്ജീവൻ, അച്ഛനും അമ്മക്കും മൂന്ന് ആണ്മക്കളിൽ ഇളയ സന്തതി, ചിങ്ങമാസത്തിലെ കാർത്തിക നക്ഷത്രത്തിൽ ജനനം, എന്താ ശരിയല്ലേ ” “ഏഹ്ഹ്……. ഇതെങ്ങനെ അത്ഭുതം ആണല്ലോ, എന്നെ മുൻപ് പരിചയം ഇല്ലാത്ത താൻ എങ്ങനെ ഇതൊക്കെ, അനന്തൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലേ ” “പിന്നെ എനിക്ക് അറിയാത്ത ഒരാളെപ്പറ്റി അനന്തേട്ടൻ എന്തിനാ എന്നോട് പറയുന്നേ, ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ മാഷേ മുഖം കള്ളം പറയില്ല ” “എന്തായാലും സമ്മതിച്ചു അപാര കഴിവുതന്നെ, എന്നെകൂടി പഠിപ്പിക്കുമോ ഇത് ” “അയ്യടാ ഇതങ്ങനെ എല്ലാർക്കും പഠിക്കാൻ ഒന്നും പറ്റില്ല നല്ല ഏകാഗ്രതായും മനഃശുദ്ധിയും ഒക്കെ വേണം ” “എന്തായാലും താൻ ആള് കൊള്ളാം….. പിന്നെ തനിക്കു ഈ രാത്രി ഇങ്ങനെ നടക്കാൻ പേടിയൊന്നുമില്ലേ, ഞാനും കെട്ടത ഈ ഗ്രാമത്തെപ്പറ്റി കുറച്ചു കഥകളൊക്കെ ” “ഞാൻ എന്തിനാ മാഷേ പേടിക്കുന്നെ, പേടിയൊക്കെ നിങ്ങൾ മനുഷ്യർക്കല്ലേ ” അത് പറഞ്ഞു അവൾ പൊട്ടി ചിരിച്ചു അവളുടെ ചിരി അവിടമാകെ മുഴങ്ങി. ഞാൻ ഒന്നു ഭയന്നു പിന്നോട്ടാഞ്ഞു ചോദിച്ചു, “അപ്പൊ നീ ……. സത്യം പറ നീ ആരാ……. ” “ഈ മാഷ് ഒരു ശുദ്ധൻ തന്നെ, എന്റെ ദേവി ഒരു തമാശ പറയാനും പാടില്ലേ…. ” അവൾ വീണ്ടും ചിരിച്ചു. “ഇങ്ങനെ തമാശ ഒന്നും പറയല്ലേ കുട്ടി അല്ലെത്തന്നെ ആകെ പേടിച്ചിരിക്കുകയാ ” “അപ്പൊ പേടിയുണ്ടല്ലേ….. ” “ഏയ്‌….. അത്രക് ഒന്നുമില്ല എന്നാലും ചെറുതായിട്ടൊക്കെ ” ഞാൻ ഒന്നു പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു. പെട്ടന്ന് ഒരു മഴ ആർത്തുലച്ചു വന്നു പെയ്യ്തു. “ആയോ മാഷേ മഴ…..

വാ നമുക്കു ആ ആലിന്റെ ചോട്ടിൽ നിൽകാം ” ഞങ്ങൾ ഓടി ആലിന്റെ ചോട്ടിൽപോയി നിന്നു. “ഹോ എന്തൊരു മഴയാടോ……. ” “മഴയൊന്നു വേഗം കുറഞ്ഞാമതിയായിരുന്നു, അസമയത്തു ഇവിടെ ഒന്നും നിൽക്കാൻ പാടില്ല എന്ന മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞേക്കുന്നെ ” “അതെന്താ…… ” “യക്ഷി, അവളെ പേടിച്ചിട്ടു തന്നെ……. അതല്ലേ വഴിയിലെങ്ങും മാഷ് ആരെയും കാണാതെ ഇരുന്നത് ” “ഏഹ്ഹ്……. അപ്പൊ ഈ യക്ഷി ഇവിടെ ശരിക്കും ഉള്ളതാണോ ” എനിക്ക് വീണ്ടും പേടിയായി. “അഹ്…. ആർക്കറിയാം ഉണ്ടെന്നും ഇല്ലെന്നും ഒക്കെ പറയുന്നുണ്ട് പഴങ്കഥയല്ലേ ആർക്കറിയാം സത്യം ” “എന്ത് കഥ, തനിക്കു ബുദ്ധിമുട്ടാവില്ലെങ്കിൽ ഒന്നും പറയാമോ ” “ഒരു 120 കൊല്ലം മുൻപ് നടന്ന കഥയാണ്, മാഷ് ഇങ്ങോട്ടു വന്നപ്പോൾ കുളക്കടവിനു മുൻപ് ഒരു വലിയ പൊട്ടിപൊളിഞ്ഞ തറവാട് കണ്ടിരുന്നോ ” “അഹ്……. കണ്ടു ഹോ എന്തൊരു ഭീകരത ആയിരുന്നു ” “പണ്ട് അത് പേരുകേട്ട ഒരു തറവാട് ആയിരുന്നു, കുഞ്ഞിരാമൻ തമ്പുരാൻ ആയിരുന്നു അപ്പോളത്തെ കാരണവർ, സകല ദുഷിച്ച സ്വഭാവവും അയാളുടെ കൈയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിസുന്ദരിയായ ഒരു ഭാര്യ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും പരസ്ത്രീകളോട് തമ്പുരാന് ഒരുതരം ആസക്തി ആയിരുന്നു. അങ്ങനെയിരിക്കെയാണ് നളിനി എന്ന ഒരു ദാസിപെണ്ണ് അവിടെ പുറംപണിക് വന്നത്. കണ്ട മാത്രയിൽത്തന്നെ തമ്പുരാൻ നളിനിയുടെ സൗന്ദര്യത്തിൽ മയങ്ങി. തന്റെ ഇഷ്ടത്തിന് വഴങ്ങാതിരുന്ന നളിനിയെ അയാൾ ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെ കീഴ്‌പ്പെടുത്തി, ആവശ്യം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അയാൾ നളിനിയെ ആ കുളക്കടവിൽ മുക്കിക്കൊന്നു. അതിൽപിന്നെ നളിനിയുടെ ആത്മാവ് ഇവിടെയൊക്കെ അലഞ്ഞു നടക്കുന്നുണ്ടന്ന കേൾവി. ഇതെല്ലാം അറിഞ്ഞപ്പോൾ തമ്പുരാന്റെ ഭാര്യ മക്കളെയും കൂട്ടി തറവാട് വിട്ടുപോയി, അത് സഹിക്കണ്ടായപ്പോൾ തമ്പുരാൻ വിഷം കഴിച്ചു ആത്മഹത്യ ചെയ്തു. നളിനിയുടെ പ്രേതം വന്നു തമ്പുരാനെ കൊന്നതാണ് എന്നൊരു കഥയുമുണ്ട്, എല്ലാം പഴം കഥകള തലമുറ തലമുറയായി കൈമാറി വന്നത് സത്യം ഏതാ കള്ളം ഏതാന്ന് ആർക്കറിയാം ” എല്ലാം കേട്ടപ്പോൾ എന്റെ ഉള്ളിൽ പേടി വീണ്ടും കൂടിവന്നു. “അപ്പൊ ആ പ്രേതം ഉള്ള കടവിലാണോ താൻ ഇത്രയും നേരം ഇരുന്നത് തനിക്കു പേടിയൊന്നുമില്ലേ ” “ഈ പറഞ്ഞ നളിനിയെ ഞാൻ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല പിന്നെ എന്തിനാ പേടിക്കുന്നെ, നളിനി യൗവനം തുളുമ്പുന്ന പുരുഷന്മാരെ വശീകരിച്ചു കൊന്നു ആ യക്ഷിപ്പറമ്പിൽ കൊണ്ടിടാറുണ്ടായിരുന്നെന്നും കേൾവിയുണ്ട് അതുകൊണ്ട് മാഷോന്നു സൂക്ഷിച്ചോ ” “ദേ കുട്ടി വെറുതെ പേടിപ്പിക്കല്ലേ എന്റെ കല്യാണംപോലും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല ഈശ്വര……….” “ഹ…. ഹ…. മാഷെന്തിനാ പേടിക്കുന്നെ ഞാനില്ലേ കൂടെ ” “ഇപ്പൊ പ്രേതത്തെക്കാളും ഇതൊക്കെ പറഞ്ഞു നീയാണ് എന്നെ പേടിപിക്കുന്നെ ” “ആഹാ…… ഇപ്പോ എനിക്കായോ കുറ്റം കഥ കേൾക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടല്ലേ ഞാൻ പറഞ്ഞെ ” മഴ പതിയെ കുറഞ്ഞു…… ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി വീണ്ടും നടക്കാൻ തുടങ്ങി. “അപ്പൊ ഈ നളിനി ശരിക്കും രാത്രിയിൽ വന്നു ആൾക്കാരെ കൊല്ലുവോ ” “ഇതൊക്കെ വെറും കഷ്‍കളല്ലേ മാഷേ, പിന്നെ ഈ കഥയൊക്കെ കേട്ട് വളർന്നവരാ ഈ ഗ്രാമത്തിലെ മുഴുവൻ ആളുകളും അതുകൊണ്ട് ഇരുട്ടത്തു ഒരു ഇല അനങ്ങിയാലും അവർക്കു അത് നളിനിയാ…… മനസിന്റെ ഓരോ തോന്നൽ ” “തന്നെ എന്തായാലും സമ്മതിച്ചു എത്ര ധൈര്യത്തോടെയാ ഈ രാത്രിയിൽ നടക്കുന്നെ ” “മാഷേ മനസിന്റെ ധൈര്യമല്ലേ എല്ലാം ” നടന്നു ഒരു കാവിന്റെ പരിസരത്ത് എത്തി… “മാഷേ ഇതാണ് ചെമ്പൻകോട്ട്‌ കാവ്, നളിനിയെ ആവാഹിച്ചു കുടിയിരുത്തിയേക്കുന്നെ ഈ കാവിലാണ് എന്ന പറയുന്നേ, പേടിയുണ്ടെങ്കിൽ ഒന്നു തൊഴുതോ ” “എന്റെ അമ്മോ… ദേ പിന്നേം……. ഒന്നു വേഗം വന്നേ, അല്ലങ്കിൽ തന്നെ നളിനി എപ്പോ പിടിക്കും എന്ന് പേടിച്ചു നടക്കുകയാ അപ്പളാ ” അവള് വീണ്ടും ഒന്നു ചിരിച്ചു. വീണ്ടും കുറച്ചു നടന്നശേഷം അവൾ ഒന്നു നിന്നു. “മാഷേ…… എന്ത് നല്ല ഗന്ധമാണല്ലേ ഇവിടെ ” ഞാനും ശ്രദ്ധിച്ചു ഒരു മദിപ്പിക്കുന്ന ഗന്ധം. “മാഷിന് മനസ്സിലായോ ഇത് ഏതു പൂവാണെന്നു, പാലപ്പൂവിന്റെ ഗന്ധമാണ് ” “ഈ പ്രേതം വരുമ്പോൾ പൂക്കുന്ന പൂവല്ലേ ” ഞാൻ ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു. “ഹോ എന്റെ മാഷേ ഇത് പാലാ പൂക്കുന്ന സമയമാണ് പിന്നെ ദേ ആ പറമ്പ് മുഴുവനും ഏഴിലം പാലായാണ്, അല്ലാതെ പ്രേതം വരുന്നത് കൊണ്ടൊന്നുമല്ല” അപ്പോഴാണ് ഞാൻ ആ പറമ്പിലേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചത് നിറയെ പാലമരങ്ങൾ പൂത്തുനിൽക്കുന്നു. “അഹ്…… ഒരു കാര്യം പറയാൻ മറന്നു, ഇതാണ് ഞാൻ നേരത്തെ പറഞ്ഞ യക്ഷി പറമ്പ്, പഴംകഥയിൽ നളിനി ആളുകളെ കൊന്നു കൊണ്ട് ഇടും എന്ന് പറയപ്പെട്ടിരുന്ന പറമ്പ് ” അതുംകൂടി കേട്ടപ്പോൾ എന്റെ സകല ധൈര്യവും പോയി. “എന്റെ പൊന്നോ…. എങ്കിൽ എന്തിനാ നമ്മളിങ്ങോട്ടു വന്നേ വേഗം നമുക്കു തറവാട്ടിലേക്ക് പോകാം വാ ” “ഇതിലെയാണ് തറവാട്ടിലേക്കുള്ള വഴി…… ” ഭൂമി പിളർന്നു താഴോട്ടു പോണപോലെ തോന്നി എനിക്ക്. “ഇതോ ….. എന്റെ ദേവി ഇന്ന് എന്നെ യക്ഷി പിടിച്ചതുതന്നെ ” പേടിമൂലം ഞാൻ പുലമ്പി. “നമുക്കു വേറെ വഴിപോകാം കുട്ടി ഈ വഴിയല്ലാത്ത വേറെ വഴിയില്ലേ ” “വേറെ വഴിയൊക്കെയുണ്ട് പക്ഷെ അവിടെ ഇപ്പൊ മഴവെള്ളം നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും പിന്നെ ഈ സമയത്തു നിറയെ ഇഴജന്തുക്കളും കാണും, അതിലെ പോയി വെറുതെ പാമ്പുകടി കൊണ്ട് മരിക്കണോ ” “ഓഹോ അപ്പോ എന്തായാലും മരണം ഉറപ്പാ അല്ലെ, അവിടെ പാമ്പ് ആണെങ്കിൽ ഇവിടെ യക്ഷി, ആ ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ എങ്ങാനും കിടന്നാമതിയായിരുന്നു ” “നിന്നു പരാതി പറയാതെ വാ മാഷേ ഞാനില്ലേ കൂടെ ” അവൾ എന്നെയും വലിച്ചുകൊണ്ടു പറമ്പിനുള്ളിലേക്കു കയറി. ഒരു ഭീകരത അവിടെ തിങ്ങി നില്പുണ്ടായിരുന്നു. എവിടെയെങ്കിലും അനക്കം കേൾക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു ഞാൻ അവൾക്കു പിന്നാലെ നടന്നു. പറമ്പിന്റെ ഒത്ത നടുക്കെത്തിയപ്പോൾ അവളൊന്നു നിന്നു. ഞാൻ തിരക്കി “എന്താ എന്തുപറ്റി… ” “മാഷേ ഈ പാലപ്പൂവിന് എന്തുനല്ല മണമാണല്ലേ എന്നിട്ടും ആളുകൾ എന്തിനാണോ ഇതിനെ പേടിക്കുന്നെ ” “എന്റെ കുട്ടി നീ എന്നെ കൊലക്കു കൊടുത്തേ അടങ്ങു അല്ലേ, നമുക്ക് വേഗം പോകാം ” വീണ്ടും കുറച്ചു ദൂരം നടന്നിട്ട് അവൾ പിന്നെയും നിന്നു എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു. “ഇനി എന്താ………… ” “ദേ അതാണ് മാഷിന് പോകേണ്ട മാടമ്പി തറവാട് ” അവൾ കൈചൂണ്ടിയിടത്തേക്കു ഞാൻ നോക്കി. വല്യ കൊട്ടാരം പോലെയുള്ള ഒരു വീട്. “ഹോ….. Beautiful ” ഞാൻ നടന്നു തറവാടിന്റെ മുറ്റത്തേക്കു കയറി, അവളെ കാണാഞ്ഞപ്പോ തിരിഞ്ഞു നോക്കി അവൾ അവിടെത്തന്നെ നിൽകുന്നു. “താൻ എന്താ വരുന്നില്ലേ ” “ഏയ്‌ ഇല്ല മാഷേ എനിക്ക് സമയം വൈകി പോണം ” “എങ്കിൽ താൻ നിൽക്ക് ഞാൻ അകത്തു ബാഗ് വച്ചിട്ടുവരാം എന്നിട്ട് തന്നെ കൊണ്ടുവിടാം ” “എന്തിനാ…….

എന്നിട്ടു മാഷിനെ പിന്നെ തിരിച്ചു ഞാൻ ഇവിടെ കൊണ്ടാക്കാനാണോ, എന്റെ മാഷേ എനിക്ക് ഈ നാട്ടിലെ വഴികളൊക്കെ ഏതു പാതിരാത്രിക്കും കൃത്യായിട്ടു അറിയാം, ഞാൻ ഈ നാട്ടിലെ കുട്യാ മാഷ് ചെല്ല് ” അവൾ ഒന്നു ചിരിച്ചു കാണിച്ചിട്ട് തിരിഞ്ഞു നടന്നു. ഞാൻ നടന്നു തറവാട്ടിലേക്ക് കയറി അപ്പോളാണ് ഞാൻ ഓർത്തത്‌, “അയ്യോ ഇത്രയും എന്നെ help ചെയ്തിട്ട് അവളുടെ പേരുപോലും ഞാൻ ചോദിച്ചില്ലല്ലോ ” ഞാൻ ഉമ്മറത്തുനിന്നു ഉറക്കെ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു, “എടൊ……….. തന്റെ പേര് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ ” അവൾ തിരിഞ്ഞുനിന്നു എന്നെനോക്കി മനോഹരമായി ഒന്നു ചിരിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു, “മാഷിന് ഇതുവരെ എന്നെ മനസിലായില്ലേ, ഞാൻ നളിനിയാ മാഷേ ഈ നാടിന്റെ സ്വന്തം യക്ഷി……… ” അവളുടെ ചിരി അവിടമാകെ മുഴങ്ങി കാറ്റു ശക്തിയായി വീശി. ഞാൻ ഭയന്നു ഉമ്മററിന്റെ ഒരു മൂലയിലേക്ക് പോയി. റാന്തൽ വിളക്കുമായി നിന്ന അവൾ ആയിരം മിന്നാമിനുങ്ങുകളായി മാറി അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് അലിഞ്ഞു ഇല്ലാണ്ടായി. ഈ കാഴ്ച്ച കണ്ടതും പേടിച്ചു എന്റെ ബോധം പോയി, ഞാൻ നിലത്തേക്ക് വീണു. **************** കണ്ണുതുറക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഒരു മുറിയിലാണ്, കട്ടിലിന്റെ അറ്റത്തു അനന്തൻ ഇരുപ്പുണ്ട് ഞാൻ അവനെ വിളിച്ചു… “അനന്ത………..” വിളികേട്ടപ്പോൾ അവൻ വേഗം എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു, “സഞ്ജു നീ ഇന്നലെ വന്നിട്ടെന്താ വിളിക്കാതിരുന്നെ ആ തണുപ്പത്തു ഉമ്മറത്തുതന്നെ ഉറങ്ങി അല്ലേ, കാലത്ത് വാതിൽ തുറന്നപ്പോൾ വല്യമ്മാമയാ നിന്നെ കണ്ടത് വിളിച്ചിട്ടൊന്നും നീ എഴുന്നേറ്റില്ല പിന്നെ നിന്നെ താങ്ങി ഈ മുറിയിൽകൊണ്ടു കിടത്തി, ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ വന്നപ്പോൾ നിനക്ക് എന്നെ ഒന്നു വിളിച്ചൂടായിരുന്നോ, അല്ല നിനക്ക് എങ്ങനെ എന്റെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴി മനസിലായി ” “അത്……… അത്…… എന്നെ ഇന്നലെ നളിനിയാ ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്നേ ” ഞാൻ ഒരു പേടിയോടെ പറഞ്ഞു. ആ പേര് കേട്ടപ്പോൾ അനന്തൻ ഒന്നു ഞെട്ടി. “എന്ത്………… നീ എന്താ പറഞ്ഞെ നളിനി നിന്നെ ഇവിടെ കൊണ്ടുവിട്ടന്നോ എന്ത് ഭ്രാന്താണ് സഞ്ജു നീ ഈ പറയുന്നേ ” “സത്യമാണ് ഞാൻ കണ്ടു ആ കുളക്കടവുമുതൽ നിന്റെ വീടിന്റെ മുൻപിൽവരെ അവളെനോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു, താൻ ആരാണെന്നു വെളിപ്പെടുത്തിയശേഷം അവൾ അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് മറഞ്ഞു ” “എന്റെ ദൈവമേ എന്നിട്ടു നിനക്ക് ആപത്തു ഒന്നും വന്നില്ലല്ലോ ഭാഗ്യം, ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ ഈ നാട്ടിലെ ചില കഥകളൊക്കെ അതിലെ നായികയാണ് ഈ നളിനി, അവളെ ആവാഹിച്ചു കാവിൽ കുടിയിരുത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഇപ്പോളും ഇതുപോലെ അവളെ കണ്ടവരുണ്ട്, രക്തരക്ഷസ്സാ……… അവളെ പേടിച്ചു രാത്രിയിൽ അധികം ആരും പുറത്തിറങ്ങാറില്ല, എന്തായാലും നീ സേഫ് ആയിട്ടു വന്നല്ലോ ഈശ്വരാധീനം, നീ കിടന്നോ ഞാൻ ചായ കൊടുത്തയക്കാം ” അനന്തൻ പോയി………….. എന്തൊക്കയാ ഇത് ഇതൊക്കെ സത്യമാണോ അതോ എന്റെ തോന്നൽ ആയിരുന്നോ. ഓരോന്ന് അലോചിച്ചു ഇരുന്നപ്പോൾ മുറിക്കു വെളിയിൽനിന്നും ഒരു ചോദ്യം. “അകത്തേക്കു വരാമോ കുഞ്ഞേ…. ” “അഹ് കേറി വന്നോളൂ…. ” ചായയുമായി ഒരു സ്ത്രീ അകത്തേക്കുവന്നു അവർ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു, അവിടുത്തെ വേലക്കാരിയായിരുന്നു.. ഞാൻ ഒന്നു ചിരിച്ചു കാട്ടിയിട്ടു ചായ വാങ്ങി കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ചായ കപ്പ്‌ തിരിച്ചു വാങ്ങിയപ്പോൾ അവർ പറഞ്ഞു. “മോൻ നളിനിയെ കണ്ടു അല്ലേ ” ഞാൻ ഒന്നു മൂളി. “ഭാഗ്യം ചെയ്തവർക്കേ നളിനിയെ നേരിൽ കാണാൻ കഴിയു, മോൻ ഭാഗ്യം ചെയ്ത കുട്ടിയ അതല്ലേ ഇന്നലെ നളിനി ഇവിടെവരെ ഒരു കുഴപ്പവും കൂടാതെ കൊണ്ടെത്തിച്ചേ ” അവർ എന്താണ് പറയുന്നത് എന്ന് മനസിലാകാതെ ഞാൻ അവരെ നോക്കി. “ഈ നാട്ടിൽ എല്ലാവർക്കും നളിനി ഒരു രക്തരക്ഷസാകും പക്ഷെ എനിക്ക് അവൾ ദേവിയ എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ ജീവൻ രക്ഷിച്ച ദേവി….., കഴിഞ്ഞകൊല്ലം സ്കൂൾ വിട്ടു വരുമ്പോ കാലിലെ ചെളി കഴുകി കളയാൻ കടവിലേക്ക് ഇറങ്ങിയ എന്റെ കുട്ടി കാലുതെറ്റി കുളത്തിൽവീണു, അവനു നീന്തൽ അറിയില്ലായിരുന്നു. കുട്ടിയെ കാണാതെ തിരഞ്ഞു ചെന്നപ്പോൾ കുളക്കടവിൽ പടയിൽ ബോധം ഇല്ലത്തെ കിടക്കുകയായിരുന്നു അവൻ. വേഗം ആസ്പത്രിയിൽ എത്തിച്ചു, ബോധം വന്നപ്പോൾ അവൻ പറഞ്ഞു നളിനിയാണ് അവനെ രക്ഷിച്ചതെന്നും അവൾ ഒരുപാട്‌ കഥകൾ പറഞ്ഞു അവനെ ഉറക്കിയെന്നും. അന്ന് അവിടെ നളിനി ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ എന്റെ കുഞ്ഞിനെ എനിക്ക് നഷ്ടമായേനെ, അതുകൊണ്ട് എനിക്ക് കൺകണ്ട ദൈവം തന്നെയാ നളിനി ” പറഞ്ഞു തീർത്തപ്പോൾ അവരുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരുന്നു. അവർ മുറിവിട്ടു പോയി. എന്റെ ഭഗവാനെ ഞാനിപ്പോ എന്താ വിശ്വസിക്കണ്ടേ നളിനി ശെരിക്കും ആരാ…… ചിലരുടെ കഥയിൽ അവൾ രക്തരക്ഷസാണ്…. ഞാനടക്കം മറ്റുചിലരുടെ കഥയിൽ അവൾ രക്ഷകയാണ്. എന്തായാലും ഇന്നലെ അവൾ എനിക്ക് വഴി കാട്ടിയിലായിരുനെങ്കിൽ ഞാൻ എവിടെയോ ചെന്നു എത്തിയേനേം…… ഒരു ദീർഘനിശ്വാസത്തോടെ കണ്ണുകളടച്ചു നളിനിയുടെ ആ സുന്ദര രൂപം എന്റെ മനസ്സിൽ മായാതെ തെളിഞ്ഞു നിന്നു. ദൂരെനിന്നും ഒരു പാലപ്പൂ ഗന്ധം മുറിയിലേക്ക് ഒഴുകിയെത്തി. * യക്ഷിപ്പറമ്പിലെ ഏഴിലം പാലകൾ അപ്പോഴും പൂക്കൾ പൊഴിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു *