ബന്ധങ്ങൾ
ഒരാര്‍ത്ത നാദത്തോടെ എന്നിലേക്ക് ചാഞ്ഞ് വീണ്…ചുംബനങ്ങള്‍കൊണ്ടെന്നെ മൂടുമ്പോള്‍…അവന്റെ കണ്ണുകളിലെ തിളക്കത്തില്‍ ഞാന്‍ പ്രണയം കണ്ടിരുന്നു
രചന: ഗോവിന്ദനുണ്ണി
ഒരാര്‍ത്ത നാദത്തോടെ എന്നിലേക്ക് ചാഞ്ഞ് വീണ്…ചുംബനങ്ങള്‍കൊണ്ടെന്നെ മൂടുമ്പോള്‍…അവന്റെ കണ്ണുകളിലെ തിളക്കത്തില്‍ ഞാന്‍ പ്രണയം കണ്ടിരുന്നു…അങ്ങകലെ ഉള്ളൂര്‍ക്കാട്ടിലെ കാട്ടുജാതിക്കാരുടെ പറയടിമേളം നിലച്ചിരിക്കുന്നു…പെയ്തൊഴിഞ്ഞ മഴയെ പോലുള്ള ശാന്തത തളം കെട്ടി നിന്ന ആ നാലു ചുമരുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ ഇപ്പോള്‍…വിയര്‍പ്പിന്റെയും വാടിയ മുല്ലപൂവിന്റെ ഗന്ധമാണ്… ആദ്യമായി ഞാനൊരു പുരുഷനെ അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു…നീ മാത്രമാണ് ആദി…എന്നിലെ സ്ത്രീയുടെ മനസ്സ് തൊട്ടറിഞ്ഞത്…അത്രമേല്‍ നീയെന്നെ പ്രണയിക്കുന്നുണ്ടോ…??…അതിനുത്തരമായി നെറ്റിയിലൊരു…ദീര്‍ഘചുബനമാണനെനിക്കവന്‍ നല്‍കിയത്… “ഉത്തരം പറയ്യു ആദി അത്രമേല്‍ നീയെന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടോ…??” “അതിന്റെ ഉത്തരമാണ്…വേണി…നമ്മള് ഇന്ന് ഇവിടിങ്ങനെ…” ******ഒരുമിച്ച് ജോലി ചെയ്യുന്ന രണ്ട് സുഹൃത്തുക്കള്‍…മാത്രമായിരുന്നു…ഞാനും ആദിയും കുറച്ച് നാള് മുന്‍പ് വരെ…സൗഹൃദം…എപ്പോഴാണ്…പ്രണയത്തിന് വഴിമാറിയത് എന്നതിന് വ്യക്തമായ ഉത്തരമില്ല…ഇതുവരെ മോശമായൊരു ഒരു നോട്ടം പോലും ആദിയുടെ ഭാഗത്ത് നിന്നുണ്ടായിട്ടില്ല…അതുകൊണ്ട് തന്നെ എനിക്കവനോട് ബഹുമാനമായിരുന്നു… ഒരുപാട് വിലക്കിയതാണവനെ…ഞാനൊരു ഭാര്യയാണ്…നമ്മുടെ ബന്ധം ഒരിക്കലും ശാശ്വതമായൊന്നല്ല എന്റെ സാഹചര്യങ്ങളറിഞ്ഞുള്ള സഹതാപം കൊണ്ട് മാത്രമാണെന്നെല്ലാം പറഞ്ഞ്…പക്ഷെ പിന്‍മാറാന്‍ അവനൊരുക്കമായിരുന്നില്ല…പിന്നീടെപ്പോഴൊ…അവന്റെ സ്നേഹത്താല്‍…എനിക്കെന്നെ തന്നെ കൈമോശം വന്ന് കഴിഞ്ഞിരുന്നു…അത്രമേലവന്‍ എന്നെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു എന്ന് വേണം പറയാന്‍… ***** ജാതകവും പത്തില്‍ പത്ത് പൊരുത്തവുമെല്ലാം നോക്കി നടന്നൊരു വിവാഹം…പുറമെ നിന്ന് കാണുന്നവര്‍ക്കെല്ലാം…എന്റേതൊരു സന്തുഷ്ടജീവിതമായിരുന്നു…പക്ഷെ…ഹരിയേട്ടന്‍ എനിക്ക് നല്ലൊരു ഭര്‍ത്താവായിരുന്നോ എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍…അല്ലാ എന്നായിരിക്കും ഉത്തരം…ഉത്തരം മാത്രമല്ല അതാണ് സത്യം…ഞാനുമായുള്ള വിവാഹത്തിനന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് വഴങ്ങേണ്ടി വന്നത് ചിലരുടെയെല്ലാം ആത്മഹത്യ ഭീഷിണിയുടെ മുന്‍പിലായിരുന്നു… ബാധ്യതകളുടെ പേരില്‍ പ്രണയം നഷ്ടമായി എന്നെ വിവാഹം കഴിക്കേണ്ടി വന്നൊരു ഹതഭാഗ്യന്‍…ഒരു ഭാര്യ എന്ന രീതിയില്‍ അല്ലെങ്കില്‍…ഒരു പെണ്ണെന്ന രീതിയില്‍ പോലും ഹരിയേട്ടന്‍ എന്നെ കണ്ടിട്ടില്ല എന്നതാണ് ശരി…കിട്ടിയ സ്ത്രീധനതുക കൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബാധ്യതകളെല്ലാം തീര്‍ത്തപ്പോള്‍ ഞാനും വിചാരിച്ചിരുന്നു…എന്നെങ്കിലും അദ്ദേഹമെന്നെ തിരിച്ച് സ്നേഹിക്കുന്നൊരു…ദിവസം വരും എന്ന്… എന്നാല്‍ എന്റെ പ്രതീക്ഷകളെല്ലാം പാടെ മാറ്റി മറിച്ച് അന്ന് ഒരു ദിവസം കാമുകിയുമായി വീട്ടില്‍ വന്ന് കയറിയ ഹരിയേട്ടന്റെ പ്രവര്‍ത്തിയെ ഒരിക്കലുമെനിക്ക് അംഗീകരിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല…ഒഴിഞ്ഞ് പോകാനദ്ദേഹം പറയാതെ തന്നെ പറയുകയായിരുന്നു…ആ പ്രവര്‍ത്തിയിലൂടെ… പുരുഷവര്‍ഗ്ഗത്തോട് അപ്പാടെ വെറുപ്പ് തോന്നിയ നിമിഷങ്ങള്‍…അവിടെയും ആശ്വാസമായത് ആദിയായിരുന്നു… “നീ ബന്ധം വേര്‍പിരിയാനുള്ള കാര്യങ്ങള്‍ നോക്കു വേണി…നിനക്ക് കൂട്ടായി ഞാനുണ്ട്…ഞാനൊരു താലി പണിയിക്കുന്നുണ്ട്…നിന്റെ കഴുത്തിലണിയിക്കാന്‍…മറ്റാരുടെയും അനുവാദമോ…സമ്മതമോ എനിക്കാവശ്യമില്ലാ…ആരുമില്ലാത്തവന് എന്തിനാണ് മറ്റുള്ളവരുടെ അനുവാദം…നിന്റെ അനുവാദം മാത്രം മതിയെനിക്ക്…നിന്റെ അനുവാദം മാത്രം…” “ആദി നമ്മുടെ ബന്ധത്തെ സമൂഹം എങ്ങനെ നോക്കികാണും എന്ന് നീ ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ…കാമം എന്ന പദം കൊണ്ട് മാത്രമെ എല്ലാവരും നമ്മുടെ ബന്ധത്തെ വിലയിരുത്തു…ഇരുട്ടില്‍ വിലപേശിയും പകല്‍ അവളെ തന്നെ വേശ്യയെന്ന് വിളിക്കുന്ന…കപടസദാചാരനായകന്‍മാര്‍ ഏറെയുള്ള നാടാണ് നമ്മുടേത്…അത് കൊണ്ട് തന്നെ നമ്മളെ അവര്‍ ശരിക്കുമാഘോഷിക്കും…അതിന് നമ്മള് തന്നെ അവസരം…ഒരുക്കി കൊടുക്കണോ…” “അതിന് നമ്മള് ചെയ്യുന്ന തെറ്റെന്താണ്…നിന്റെ ശരീരത്തില്‍ ഇതുവരെ ഞാന്‍ സ്പര്‍ശിച്ചിട്ടുണ്ടോ…ഒരു നോട്ടം കൊണ്ടെങ്കിലും…നിനക്കങ്ങനെ തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ…പിന്നെ സമൂഹത്തിന്റെയും നാട്ടുക്കാരുടെയും കാര്യം…അത് അവരങ്ങനെ ശീലിച്ചു പോയത് കൊണ്ടാണ്…ഒരാണും പെണ്ണും അടുത്തിരുന്ന് സംസാരിച്ച് കഴിഞ്ഞാല്‍ അത് മറ്റെന്തിനോ…അല്ലെങ്കില്‍ മറ്റെന്തോ ആണെന്ന് ചിന്തിക്കുന്നത് അവരുടെ മനസ്സിന്റെ വൈകല്യം കൊണ്ടാണ്…അതിനെ പൂര്‍ണമായൊന്നും മാറ്റുവാന്‍ ആരാലും സാധ്യമല്ല…എങ്കിലും കാലക്രമേണ മാറ്റം വരുക തന്നെ ചെയ്യും…” “എന്നാലും ആദി നമ്മളെടുത്ത ഇൗ തീരുമാനത്തില്‍ എന്തോ ശരിക്കേടുള്ളത് പോലെന്റെ മനസ്സ് പറയുന്നു…ഞാന്‍ ഇതാണെന്റെ ജീവിതമെന്ന് കരുതി ഒതുങ്ങി ജീവിക്കാം…നഷ്ട്ടങ്ങള്‍ എനിക്ക് മാത്രമല്ലേ…” “നിനക്ക് തെറ്റി വേണി…ഇപ്പോള്‍ നീ ചെയ്യുന്നതാണ് ശരികേട് മറ്റൊരുത്തന്റെ താലി കഴുത്തില്‍ ഇട്ടിട്ട് മനസ്സില്‍ എന്നെയും പേറി നടക്കുന്നത്..അത് തിരുത്താനാണ് ഞാന്‍ പറയുന്നത്…ഹരി നല്ലവനാണ്…അവന് നിന്നെയും നിന്റെ മനസ്സിനേയും കളങ്കപെടുത്തിയില്ല…കാരണം അവന് അവളെ മറക്കാന്‍ സാധിച്ചിട്ടില്ല…ഇപ്പോഴും പ്രണയിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു…എന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ…ഇഷ്ടമുള്ളവര്‍ തമ്മിലാണ് ഒന്നിക്കേണ്ടത്…ഹരിയുടെ സാഹചര്യമായിരിക്കാം അയാളെ…കൊണ്ടിങ്ങനെ ചെയ്യിച്ചത്…” “ശരിയാണ് ആദി…ഹരിയേട്ടന്റെ അവസ്ഥ ആരെക്കാളും നന്നായി ഇപ്പോ എനിക്കറിയാം…കാരണം ഞാനുമിപ്പോള്‍ പ്രണയമെന്താണെന്ന് അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു…അല്ലെങ്കില്‍ നീ എന്നെ അറിയിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് പറയുന്നതാകും ശരി…” *** ഹരിയേട്ടനുമായി എനിക്കും ഞാനുമായി ഹരിയേട്ടനും ഒത്തുപോകാന്‍ സാധ്യമല്ല എന്നത് തീര്‍ത്ത് പറഞ്ഞത് കൊണ്ടും…രണ്ടു പേരുടേയും പരിപൂര്‍ണസമ്മതത്തോടു കൂടി ആയത് കൊണ്ട്…വക്കീലിനോ കോടതിക്കോ ഞങ്ങളുടെ ഡിവോഴ്സിന്റെ കാര്യത്തില്‍ വലിയ പ്രാധാന്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല…കൗണ്‍സിലിങ്ങ് പോലും നിര്‍ദ്ദേശിക്കാതെയാണ് വക്കീലദ്ദേഹം പെറ്റിഷന്‍ ഫയല്‍ ചെയ്തത്…ആറ് മാസത്തിന് ശേഷം… ഡിവോഴ്സ് ആയി കോടതി പരിസരത്ത് വച്ച്…ഹരിയേട്ടനോട് യാത്ര പറയുമ്പോള്‍…ഹരിയേട്ടന്റെ കണ്ണില്‍ നിന്ന് ഉതിര്‍ന്ന് വീണ കണ്ണീര്…എന്നോടുള്ള ക്ഷമയാചിക്കലിനുള്ള മുന്നൊരുക്കമാണെന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ടാണ് അത് കേള്‍ക്കാന്‍ നില്‍ക്കാതെ…ആദിയെ വിളിച്ച് വരാന്‍ പറഞ്ഞത്… രണ്ട് ദിവസത്തിന് ശേഷം…ഞങ്ങളുടെ കുറച്ച് സുഹൃത്തക്കള്‍ മാത്രമായി… രജിസ്റ്റര്‍ ഓഫീസില്‍ വെച്ച് വിവാഹം രജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്ത്…ആദിയെന്നെ കൂട്ടി കൊണ്ട് പോയത് അവന്റെ ലോകത്തേക്കാണ്…സ്നേഹവീട്ടിലേക്ക്…ആരോരുമില്ലാത്ത കുഞ്ഞുങ്ങളുടെയും…മക്കളുപേക്ഷിച്ച അച്ഛനമ്മമാരുടെയും ലോകത്തേക്ക്….അവിടെ വച്ച്…അവരെ സാക്ഷിയാക്കി ആദിയെന്റെ കഴുത്തില്‍ താലി ചാര്‍ത്തി…ചെറുതാണെങ്കിലും അവരോടൊപ്പമിരുന്ന് കഴിച്ച ആ അന്നത്തിന് സ്വാദേറെയായിരുന്നു…ഓരോരുത്തരും തലയില്‍ കൈവച്ച് അനുഗ്രഹിക്കുമ്പോള്‍ എന്നോ നഷ്ട്ടമായ ജീവിതം തിരിച്ചു കിട്ടിയ സന്തോഷമായിരുന്നെനിക്ക്…. പ്രണയിച്ചിരുന്നെങ്കിലും…ശരീരങ്ങള്‍ പങ്കിടാനുള്ള മനസ്സടുപ്പം…എനിക്കാദിയോടും ആയിട്ടുണ്ടാരുന്നില്ല…രാത്രിയില്‍ ആദിയെ കാത്ത് മുല്ലപൂക്കളാല്‍ അലങ്കരിച്ച ആനകട്ടിളില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍…വല്ലാത്തൊരു വെപ്രാളവും പരവേശവുമായിരുന്നു… വാതിലടയുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയപ്പോള്‍ ആദിയാണ്…എന്റെ മുഖത്തെ പരവേശവും വെപ്രാളവും കണ്ടിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു…മനസ്സ് വായിച്ചെടുത്ത പോലെ…ആദിയത് പറഞ്ഞത്… നീ ഉറങ്ങിയില്ലേ വേണി…നിനക്ക് ഉറങ്ങാമായിരുന്നില്ലേ…പേടിക്കണ്ട…നീ ചിന്തിക്കുന്നത് പോലെ നിന്റെ ശരീരം ഇന്ന് തന്നെ കീഴ്പെടുത്താനൊന്നും ഞാന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല…നമ്മുക്ക് സമയമുണ്ട് ഒരുപാട്…ശരീരം പങ്കിടാനുള്ള മനസ്സടുപ്പം നമ്മുക്ക് ആകുന്നത് വരെ നിന്റെ ദേഹത്ത് ഞാന്‍ തൊടില്ല…അതുവരെ…നമ്മള് നല്ല കൂട്ടുക്കാരായിരിക്കും… വീണ്ടും ആദിയെന്നെ…സ്നേഹിച്ച്…അത്ഭുതപെടുത്തികൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്…അവനോടുള്ള സ്നേഹവും ബഹുമാനവും…നാള്‍ക്ക് നാള്‍കൂടി വരുകയായിരുന്നു പിന്നീടങ്ങോട്ട്…അത്രത്തോളം കരുതലാണ് എന്റെ ചെറിയൊരു കാര്യത്തില്‍ പോലും… ****ആദിയുമായുള്ള വിവാഹത്തിന് ശേഷം ഒരിമിച്ചുള്ള…എന്റെ ആദ്യത്തെ ജന്മദിനമായിരുന്നു ഇന്ന്…പൗര്‍ണമിയും ആയില്യവും ഒരുമിച്ച് വന്ന ദിവസം…രാത്രി സ്നേഹവീട്ടിലായിരുന്നു ആഘോഷം…ആഘോഷങ്ങളെല്ലാം കഴിഞ്ഞ്…ആദിയുടെ ബുളറ്റില്‍ മടങ്ങി വരുമ്പോള്‍ പൗര്‍ണമി നിലാവ് ആകാശത്ത് ഒഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു…ചെറിയ തണുത്തകാറ്റും…പിന്നേ വഴി നീളെ ഏതൊക്കയോ പേരറിയാത്ത പൂക്കളുടെ ഗന്ധവും… “ആദി…ഇപ്പോ എവിടെയാണ് മുല്ലപൂ കിട്ടുക…എനിക്ക് മുല്ലപൂ ചുടണം ഇന്ന്…ആദിയൊന്ന് ചിരിച്ചതെ ഉള്ളൂ…കടയില്‍ നിന്ന് മുല്ലപൂമാലവാങ്ങി ചുടി തിരിച്ച് വരുമ്പോള്‍…ആദിയോട് ഒട്ടിചേര്‍ന്നിരുന്നാണ് വന്നത്…അതെ…മനസ്സ് അത്രത്തോളം അടുത്തിരിക്കുന്നു…**** വേണി…നീയുറങ്ങിയോ…,,,, ഇല്ല…ആദി…ഞാനിങ്ങനെ ഓരോന്നാലോചിച്ച് കിടന്ന് പോയി… ഭൂതകാലത്തിലെ ദുസ്വപ്നങ്ങളെ ഓര്‍ക്കാനുള്ള സമയമല്ലിത്…ഇന്ന് നമ്മുടെ ആദ്യരാത്രിയാണ്…ആദ്യരാത്രി…മനസ്സും ശരീരവും ഒന്നായുള്ള നമ്മുടെ ആദ്യരാത്രി…ഇനി നമ്മുക്ക് കളയാന്‍ സമയമില്ല വേണി…ജീവിക്കണം…ജീവന്റെ ഒാരോ തുടിപ്പിലും പ്രണയിച്ചുകൊണ്ട്…നമ്മുടെ ജീവിതമാണ് ഇത്…അത് നമ്മളല്ലാതെ വേറാരാണ് ജീവിക്കുക…ഇനി നീയും ഞാനുമില്ല…നാം മാത്രമെ ഉള്ളൂ…ആദിയുടെ കരവലയത്തില്‍ നെഞ്ചിലേക്ക് ഞാന്‍ ചേരുമ്പോള്‍…താഴെ കിടക്കയിലെ വാടിയ മുല്ലപൂക്കള്‍ ചിരിക്കുന്നണ്ടായിരുന്നു…നാണത്തിന്റെ ചിരി…അപ്പോഴെക്കും…വീണ്ടും പഴയ തീവ്രതയോടെ തന്നെ അങ്ങകലെ ഉള്ളൂര്‍ക്കാട്ടിലെ കാട്ടുജാതിക്കാരുടെ പറയടിമേളം ആരംഭിച്ച് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു…..
രചന: ഉണ്ണി കെ പാർത്ഥൻ
“ഇവള് ഇത് എവിടെ പോയി കിടക്കുവാ.. വിളിച്ചിട്ട് എടുക്കുന്നില്ല ലോ..” പലവട്ടം ഫോൺ വിളിച്ചിട്ടും കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്യാതിരുന്ന ഭാര്യയെ മനസ്സിൽ ആവോളം തെറി വിളിച്ചു കൊണ്ട് സുധി ബസിന്റെ സീറ്റിലേക്ക് ഒന്നുടെ ചാരിയിരുന്നു.. “വാട്സാപ്പ് ചെയ്തു നോക്കാം..” മൊബൈൽ ഒന്നുടെ എടുത്തു നെറ്റ് ഓൺ ചെയ്തു.. “ആഹാ.. ഇവൾ ഓൺലൈനിൽ ഉണ്ടല്ലോ… ഡീ..” സുധി ഒരു മെസ്സേജ് വാട്സാപ്പ് ചെയ്തു.. ഒരു മിനിറ്റ്.. രണ്ട് മിനിറ്റ്.. നിമിഷങ്ങൾ അങ്ങനെ കടന്നു പോയി.. അപ്പുറത്ത് ഓൺലൈൻ തെളിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ട്… “ഡീ..” സുധി ഒന്നുടെ മെസ്സേജ് ചെയ്തു… നോ രെക്ഷ.. “എങ്കിൽ ഒന്നുടെ വിളിച്ചു നോക്കാം..” വാട്സാപ്പ് കാൾ ചെയ്തു… അനക്കമില്ല..
“ഇവള് ഈ മൊബൈലും കു ത്തി ഇരുന്നു ഉറങ്ങിപോയോ…” മനസ്സിൽ ഒന്നുടെ പറഞ്ഞിട്ട് സുധി നോട്ടം തൊട്ടടുത്ത സീറ്റിൽ ഇരിക്കുന്ന ചെറുപ്പകാരന്റെ മൊബൈലിലേക്ക് ഒരു നിമിഷം പാളി നോക്കി.. “ങ്ങേ… ഇത് ദേവി അല്ലേ.. എന്റെ ഭാര്യ.. ഇവളെ എങ്ങനെ ഇയ്യാൾക്ക് അറിയാം..” ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ ഇടതടവില്ലാതെ വാട്സാപ്പ് മെസ്സേജ് ദേവിക്ക് അയച്ചു കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. അപ്പുറത്ത് നിന്നും ഉരുളക്ക് ഉപ്പേരി പോലേ റിപ്ലൈയും.. “ചേട്ടാ.. ഒരു മിനിറ്റ്.. ആ ഫോൺ ഒന്ന് തരോ.. എന്റെ ഭാര്യക്ക് ഒരു മെസ്സേജ് ഇടാൻ ആണ്..” ആ ചെറുപ്പക്കാരനെ നോക്കി സുധി പതിയേ ചോദിച്ചു… “പിന്നെന്താ.. ദാ ചേട്ടാ ഫോൺ..” വിനീത പുളകിതനായി അയ്യാൾ ഫോൺ സുധിക്ക് നേരെ നീട്ടി.. “ഡീ.. ഞാൻ നിന്നെ കൊറേ നേരമായി വിളിക്കുന്നു… മെസ്സേജ് ഇടുന്നു..
നീ എന്റെ മെസ്സേജ് തുറന്നു നോക്കിയില്ല ലോ.. ഇത് ആരാ നിന്റെ ഫ്രണ്ട് ആണോ.. എന്റെ തൊട്ടടുത്ത സീറ്റിൽ ഇരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് ഞാൻ ഈ ചേട്ടന്റെ ഫോൺ വാങ്ങി മെസ്സേജ് ഇടുവാ.. അതേ.. ഞാൻ ഇന്ന് വീട്ടിലേക്ക് വരുന്നുണ്ട്…വൈകുന്നേരം ആവുമ്പോളേക്കും എത്തും ട്ടോ..” മെസ്സേജ് സെന്റ്… “ങ്ങേ..” അപ്പുറത്തു നിന്നു മറുപടി വിത്ത് സ്മൈലി.. “ഓൾക്ക് മനസിലായില്ല ന്ന് തോന്നുന്നു… ചേട്ടാ മ്മക്ക് ഒരു സെൽഫി എടുത്താലോ..” ആ ചെറുപ്പക്കാരനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു സുധി ഒരു സെൽഫി എടുത്തു പിക്ക് ദേവിക്ക് സെന്റ് ചെയ്തു… അപ്പുറം മെസ്സേജ് ഓപ്പൺ ചെയ്തു… അപ്പുറത്ത് നിന്നു ഒരു റിപ്ലൈയും ഇല്ല… “ഓൾടെ നെറ്റ് കഴിഞ്ഞു കാണും.. അതാണ് റിപ്ലൈ ഇല്ലാത്തത്.. സർപ്രൈസ് കൊടുക്കാന്നു കരുതിയതാ.. ഇനി ഇപ്പൊ അത് വേണ്ടാ ലോ…” മൊബൈൽ തിരിച്ചു നൽകി കൊണ്ട് നിഷ്കളങ്കമായി സുധി ആ ചെറുപ്പക്കാരനെ നോക്കി.. “ചേട്ടാ ആളിറങ്ങാൻ ണ്ട്..” ചെറുപ്പക്കാരൻ സീറ്റിൽ നിന്നും ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് കണ്ടക്ടറേ നോക്കി ഉറക്കേ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു… “ഇനി അടുത്ത സ്റ്റോപ്പ്‌ കൊല്ലത്തു ആണ്..”
കണ്ടക്ടർ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു… “അതൊന്നും പറ്റില്ല.. എനിക്ക് ഇവിടെ ഇപ്പൊ ഇറങ്ങണം…” ചെറുപ്പക്കാരൻ ബെൽ അടിച്ചു.. ഡ്രൈവർ വണ്ടി നിർത്തി.. ചെറുപ്പക്കാരൻ ഇറങ്ങി.. തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ ഓടി… സുധി മൊബൈൽ എടുത്തു ഒന്നുടെ ഭാര്യയെ വിളിച്ചു… “നിങ്ങൾ വിളിക്കുന്ന നമ്പർ മറ്റൊരു കോളിൽ ആണ്… ദയവായി അൽപ്പനേരം കഴിഞ്ഞു വിളിക്കുക..” സുധി ഒന്നുടെ വിളിച്ചു… “നിങ്ങൾ വിളിക്കുന്ന നമ്പർ ഇപ്പൊ സ്വിച് ഓഫ് ആണ്.. ദയവായി അൽപ്പ നേരം കഴിഞ്ഞു വിളിക്കുക…” “ഇന്നലെ നല്ല മഴ അല്ലായിരുന്നോ.. ഫോൺ ചാർജ് പോയി കാണും..” അതും പറഞ്ഞു സുധി സീറ്റിലേക്ക് ചാരി കണ്ണുകൾ അടച്ചു… ശുഭം.. ഉണ്ണി കെ പാർത്ഥന്റെ സ്റ്റോറി എന്തേ ഇങ്ങനെ എന്ന് ചോദിക്കുന്നവരോട് മാത്രമായി രണ്ട് വരി.. വിഡ്ഢിത്തത്തോടെ ചില ആശയങ്ങളേ കൂടെ കൂട്ടി നോക്കും.. അത് പണ്ട് മുതലേ ഉള്ള ശീലമാണ്.. സാമാന്യ യുക്തിക്ക് നിരക്കാത്തത് എന്ന് വേണേൽ പറയാം.. എഴുതി നോക്കും.. വായിക്കുന്നവരുടെ അഭിരുചിക്ക് വിടും.. അവരേ കേൾക്കും അതാണ് പതിവ്.. ജീവനുള്ള കഥയുമായി വീണ്ടും കാണാം..
രചന: സജി തൈപ്പറമ്പ്
“ചേട്ടാ.. ഈ സാരിയുടെ ഞൊറിയൊന്ന് പിടിച്ചേ” “പിന്നേ.. എനിക്കതല്ലേ ജോലി ?,ചുരിദാറിട്ടിരുന്നേൽ ഈ പാടുണ്ടായിരുന്നോ? ഈ നേരമില്ലാത്ത നേരത്ത്,സാരിയുടുക്കാൻ നിന്നോടാരെങ്കിലും പറഞ്ഞോ?” “എന്താ ജയേട്ടാ.. ഈ പറയുന്നത്? ഇതൊരു സാധാരണ കല്യാണമല്ലല്ലോ? എൻ്റെ വല്യച്ഛൻ്റെ മകൾടെ കല്യാണമല്ലേ? അവിടെയുള്ളവർക്കൊക്കെ സാരിയെടുത്ത കൂട്ടത്തിൽ എനിക്കും വല്യച്ഛൻ,സാരിയെടുത്ത് തന്നത്, കല്യാണത്തിന് ഉടുക്കാൻ വേണ്ടിയല്ലേ?” ഓഹ് പിന്നേ, സാരിയുടുക്കാൻ പറ്റിയൊരു കോലം, നീയൊന്ന് വേഗമിറങ്ങാൻ നോക്ക് , പുശ്ചത്തോടെ പറഞ്ഞിട്ട് ജയേട്ടൻ പുറത്തേയ്ക്ക് പോയപ്പോൾ ,എനിക്ക് കടുത്ത നിരാശ തോന്നി. രാവിലെ മുതല് തുടങ്ങിയ കഷ്ടപ്പാടാണ് ,നന്നായൊന്ന് ഒരുങ്ങിയിട്ട് എത്ര നാളായി, രണ്ട് കൊല്ലം മുൻപ് അനുജത്തിയുടെ കല്യാണത്തിനാണ് ഇതിന് മുമ്പ് സമയമെടുത്തൊന്ന് ഒരുങ്ങിയത് ,അല്ലാതെയുള്ള എന്ത് ചടങ്ങിന് പോയാലും ജയേട്ടൻ്റെ ധൃതി കാരണം ഏതെങ്കിലുമൊരു ചുരിദാറുമെടുത്തിട്ട് വെളിച്ചെണ്ണ തേച്ച മുടിയൊന്ന് കോതിയൊതുക്കി കണ്ണാടിയിലൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു പൊട്ടുമെടുത്ത് നെറ്റിയിലൊട്ടിച്ചിട്ട് വേഗം ഇറങ്ങാറാണ് പതിവ്, ഇതിപ്പോൾ പുറം നാട്ടിലൊക്കെ പോയിട്ട് വന്ന കസിൻസെല്ലാം കെട്ടിയൊരുങ്ങി വരുമെന്നറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് ,അവരുടെ മുന്നിൽ ചെറുതാവണ്ടന്ന് കരുതിയാണ്, ഇന്നലെ രാത്രി മുതൽ പോയസൗന്ദര്യമൊന്ന് തിരിച്ച് പിടിക്കാനുള്ള ശ്രമം തുടങ്ങിയത് രാത്രി തന്നെ പറമ്പിൽ നിന്ന് കറ്റാർവാഴയുടെ തണ്ട് മുറിച്ചെടുത്ത്, തൊലി കളഞ്ഞ്, അതിൻ്റെ മുകളിൽ അരിപ്പൊടി വിതറി മുഖത്ത് തേച്ച് വച്ചു, ഏറെ നേരം കഴിഞ്ഞു് അത് കഴുകിയതിന് ശേഷമാണ്, ഇന്നലെ ഉറങ്ങാൻ കിടന്നത് തന്നെ എന്നിട്ട് അതിരാവിലെയെഴുന്നേറ്റ് ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്ന കറ്റാർവാഴയുടെ ജെല്ലെടുത്ത് ജ്യൂസാക്കി, തലയിൽ തേച്ച് പിടിപ്പിച്ചു ,മുടിക്ക് തിളക്കം കിട്ടുമെന്നാരോ മുമ്പ് പറഞ്ഞത് കൊണ്ടാണങ്ങനെ ചെയ്തത് അങ്ങേതിലെ ശോഭേച്ചി മിക്കപ്പോഴും ബ്യൂട്ടി പാർലറിൽ പോകുമ്പോൾ ചോദിക്കാറുണ്ട്, ഗീതയ്ക്ക് ബ്യൂട്ടി പാർലറിലൊന്നും പോകാൻ താല്പര്യമില്ലേന്ന്?
തൻ്റെ നല്ല തിക്നസ്സുള്ള മുടിയല്ലേ? ഒന്ന് സ്ട്രെയ്റ്റ് ചെയ്തിട്ടിരുന്നേൽ നല്ല വെറ്റായി കിടന്നേനെയെന്ന് അത് കേട്ടപ്പോഴെനിക്ക് ആത്മനിന്ദയാണ് തോന്നി . ഏത് പെണ്ണുങ്ങൾക്കാണ്, ബ്യൂട്ടി പാർലറിൽ പോകാനും, ഫേഷ്യല് ചെയ്യാനും ,മുടിയൊന്ന് സ്ട്രെയ്റ്റ് ചെയ്യാനുമൊക്കെ ആഗ്രഹമില്ലാത്തത്? ,പക്ഷേ അതിനൊക്കെ സപ്പോർട്ട് ചെയ്യുന്നൊരു ഹസ്ബൻ്റ് കൂടിയുണ്ടാവണ്ടെ? വെറും മുപ്പത് രൂപാ മുടക്കി പുരികമൊന്ന് ത്രെഡ് ചെയ്യാൻ പോലും, പുള്ളിക്കാരൻ പൈസ തരില്ല, പഠിക്കാൻ പോയ സമയത്ത്, അമ്മ ഒരുപാട് പറഞ്ഞതാണ്, മോളേ.. നീയെങ്കിലും പഠിച്ച് ഒരു ജോലി വാങ്ങാൻ നോക്ക്, ഇല്ലെങ്കിൽ കല്യാണം കഴിയുമ്പോൾ ,അമ്മയെ പോലെ സ്വന്തം ആവശ്യങ്ങൾക്കെല്ലാം ഭർത്താവിൻ്റെ മുന്നിൽ കൈ നീട്ടി നില്ക്കേണ്ടി വരുമെന്ന് , ആര് കേൾക്കാൻ ? അതിൻ്റെയാണീ അനുഭവിക്കുന്നത്, ഞാനൊരുവിധം സാരി അരക്കെട്ടിലുറപ്പിച്ചു. അമ്പലത്തിൽ വച്ചായിരുന്നു വിവാഹം അവിടെ ചെന്നയുടനെ എന്നെയും മക്കളെയും മണ്ഡപത്തിലേക്ക് പറഞ്ഞ് വിട്ടിട്ട് ജയേട്ടൻ കൂട്ടുകാരുടെയടുത്തേയ്ക്ക് പോയി. ഹായ് നാത്തൂനെ, ഇതെന്തായീ കാണുന്നത്? കാവിലെ ഭഗവതി നേരിട്ടിറങ്ങി വന്നതോ ? ചുവന്ന പട്ട് സാരി, നാത്തൂന് നന്നായി ചേരുന്നുണ്ട് കെട്ടോ? വല്യച്ഛൻ്റെ ഇളയ മരുമകള് വന്നെന്നോടങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ മനസ്സിനൊരു കുളിർമ്മ തോന്നി ,അവളങ്ങനെ ആരെയും പുകഴ്ത്തിപ്പറയുന്നൊരാളല്ല ങ്ഹാ ഗീതേച്ചി… പൊളിച്ചല്ലോ ? നിങ്ങൾക്കൊരു പത്ത് വയസ്സ് കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, ഗീതേച്ചി വെളുത്തതായത് കൊണ്ടാവാം ചുവപ്പ് നിറം നന്നായി മാച്ച് ചെയ്യുന്നുണ്ട്, അത് മാത്രമല്ല രശ്മി ,ഗീതേച്ചിക്ക് നല്ല ബോഡി ഷെയ്പുള്ളത് കൊണ്ട് സാരി നന്നായി ചേരുന്നുമുണ്ട് എൻ്റെ കൃഷ്ണാ … എനിക്കിനി മരിച്ചാലും വേണ്ടില്ല ബാംഗ്ളൂരിൽ മോഡലിങ്ങ് ചെയ്യുന്ന അമ്മാവൻ്റെ മക്കളാണത് പറഞ്ഞത് ഇതിൽപരം ഈയുള്ളവർക്ക് മറ്റൊന്നും വേണ്ട അതോടെ എൻ്റെ മൂഡ് ഔട്ടെല്ലാം മാറി. താലികെട്ടും, സദ്യയുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തിരിച്ച് പോകാൻ ജയേട്ടൻ ധൃതിവച്ചു. കുറച്ച് കൂടി നില്ക്ക് ജയേട്ടാ… ഇത്രവേഗം തിരിച്ച് പോകാൻ നമ്മള് അന്യരൊന്നുമല്ലല്ലോ? മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെയാണെങ്കിലും പുള്ളിക്കാരൻ കുറച്ച് നേരം കൂടി നിന്നു.
നാല് മണിയായപ്പോൾ ജയേട്ടന് പോയിട്ട് തിരക്കുണ്ടെന്ന് വല്യച്ഛനോട് കളവ് പറഞ്ഞിട്ട് ഞങ്ങളവിടുന്നിറങ്ങി. ഗീതേ .. നീ മുന്നിലോട്ടിരിക്ക് മക്കള് രണ്ട് പേരും കൂടി പിന്നിലിരുന്നോളും കാറിൻ്റെ പിൻഡോറ് തുറക്കാനൊരുങ്ങിയ എന്നോടത് പറഞ്ഞത്, ജയേട്ടൻ തന്നെയാണോ,? എന്ന് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ ആ മുഖത്തേയ്ക്ക് ഞാൻ പകച്ച് നോക്കി . കുറച്ച് നാളുകളായി പത്താം ക്ളാസ്സിൽ പഠിക്കുന്ന മൂത്ത മകനാണ്, എന്നും ഇടത് വശത്തെ ഫ്രണ്ട് സീറ്റിലിരിക്കുന്നത്, ഒരു ദിവസം അവനോട് ഞാൻ ബാക്ക് സീറ്റിലേക്കിരിക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ ജയേട്ടൻ സമ്മതിച്ചില്ല നിനക്ക് മുന്നിൽ തന്നെയിരിക്കണമെന്ന് ഇത്ര നിർബന്ധമെന്താണ്? ആ ചോദ്യം അന്നെന്നെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിച്ചിരുന്നു. വേണ്ട, ഞാനിവിടെ തന്നെയിരുന്ന് കൊള്ളാം ഉള്ളിലെ സന്തോഷം മറച്ച് പിടിച്ച്, ഞാൻ വെറുതെയൊരു നമ്പരിറക്കി. ഹാ, പറയുന്നത് കേൾക്ക് ഗീതേ .. എനിക്കത് മതിയായിരുന്നു, എൻ്റെ ഭർത്താവ് എന്നെ നിർബന്ധിച്ചാലേ, ഞാനിനി മുൻ സീറ്റിലിരിക്കു, എന്നൊരു പിടിവാശി എനിക്കന്നുണ്ടായിരുന്നു. അല്ല, നമ്മളിതെങ്ങോട്ടാ പോകുന്നത് ? വീട്ടിലേക്കുള്ള റോഡിലേക്ക് തിരിയാതെ, കാറ് ഹൈവേയിലൂടെ തന്നെ സഞ്ചരിക്കുന്നത് കണ്ട് ,ഞാൻ ജിജ്ഞാസയോടെ ചോദിച്ചു. നീയെപ്പോഴും പറയാറില്ലേ ? ഞാൻ വർക്ക് ചെയ്യുന്ന കമ്പനിയിൽ, ഒരിക്കലൊന്ന് പോകണമെന്നും, അവിടുള്ളവരെയൊക്കെ ഒന്ന് പരിചയപ്പെടണമെന്നുമൊക്കെ അയ്യോ അങ്ങോട്ടാണോ പോകുന്നത്? ,ജയേട്ടാ .. ഞാനീ പട്ട് സാരിയൊക്കെയുടുത്ത് വന്നാൽ ,അവരെന്ത് വിചാരിക്കും? നമുക്ക് വേറൊരു ദിവസം പോകാം ഹേയ് അതൊന്നും സാരമില്ല, ഇന്നാണ് അതിന് പറ്റിയ ദിവസം ഈ മനുഷ്യനിതെന്ത് പറ്റി? ആകെയൊരു മാറ്റം ?
എൻ്റെ ജിജ്ഞാസ വർദ്ധിച്ചു. അങ്ങനെ കുറെ നാള് കൊണ്ടുള്ള ആഗ്രഹം സാധിച്ചു. കമ്പനിയിലുള്ള ജയേട്ടൻ്റെ സബ്ഓർഡിനേറ്റ്സൊക്കെ എന്നെ ,മാഡം എന്ന് വിളിച്ച് സംബോധന ചെയ്തപ്പോൾ, ഞാനങ്ങ് വല്ലാതായി. അവിടുന്നിറങ്ങിയിട്ടും, വീട്ടിലേക്ക് പോകാതെ, ജയേട്ടൻ ഞങ്ങളെയും കൊണ്ട് നേരെ ബീച്ചിലേക്കാണ് പോയത്, ൻ്റെ കൃഷ്ണാ… ഇന്ന് മൊത്തം സർപ്രൈസുകളാണല്ലോ? എല്ലാ ദിവസവും, ഈ മനുഷ്യന് ഇങ്ങനെ തോന്നിയിരുന്നെങ്കിയെന്ന്, ഞാൻ വല്ലാതെ കൊതിച്ച് പോയി. ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചാൽ, സത്യം പറയുമോ ? രാത്രിയിൽ ജയേട്ടനൊപ്പം കട്ടിലിൽ കിടക്കുമ്പോൾ, ഞാനദ്ദേഹത്തോട് ചോദിച്ചു ഉം ചോദിക്ക്, ഇന്നെന്താ ജയേട്ടന് പറ്റിയത്? ഇപ്പഴും എനിക്ക്, ഒന്നുമങ്ങട്ട് വിശ്വസിക്കാനാവുന്നില്ല, ചില തിരിച്ചറിവുകളുണ്ടാകുന്നത് മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്നാണ് ,കല്യാണ പന്തലിൽ വച്ച് ,എനിക്കങ്ങനെയൊരു തിരിച്ചറിവ് കിട്ടി ,ഇപ്പോൾ നീ അത്രയും മനസ്സിലാക്കിയാൽ മതി. ################### അതാരാ ചേട്ടാ… ആ ചുവന്ന സാരിയുടുത്ത് നില്ക്കുന്നത്, എന്തൊരു ലുക്കാണ് ആ ചേച്ചിക്ക്? അറിയില്ലെടാ, പക്ഷേ ഒരു കാര്യം ഉറപ്പാണ്, ഏതോ ഭാഗ്യം ചെയ്തവൻ്റെ ഭാര്യയാണ് , ഈശ്വരാ … നമുക്കൊന്നും നീ ഇത് പോലൊരു ഭാര്യയെ തന്നില്ലല്ലോ? ശരിയാ ചേട്ടാ… ഇതിനെയൊക്കെ കാണുമ്പോഴാണ് ,സുരാജേട്ടൻ പറഞ്ഞത് പോലെ വീട്ടിലിരിക്കുന്നതിനെയെടുത്ത് കിണറ്റിലെറിയാൻ തോന്നുന്നത് #################### കല്യാണ പന്തലിൽ വച്ച് ,ഗീതയെ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച്, ക്യാമറാമാൻ്റെ സഹായിയായ പയ്യൻ ചോദിച്ച സംശയവും, അതിനയാൾ കൊടുത്ത മറുപടിയുമാണ്, തന്നിലുണ്ടായ മാറ്റത്തിന് കാരണമെന്ന് അയാൾ ഗീതയോട് പറഞ്ഞില്ല. NB :- ശരീരത്തിൽ കസ്തൂരിയുണ്ടെന്നറിയാതെ അതിൻ്റെ സുഗന്ധമന്വേഷിച്ച് നടക്കുന്ന മാനുകളെ പോലെയാണ് ചില പുരുഷൻമാർ, എന്ന് പറയാതെ വയ്യ ലൈക്ക് കമന്റ് ചെയ്യണേ…
രചന: Anu Swaroop
വീട്ടിലെ രണ്ടുപെണ്മക്കളിൽ ഇളയത് ആണെങ്കിലും വീട്ടുകാർക്ക് എന്നും ഒരു ഭാരം ആയിരുന്നു ഞാൻ,, ഞാൻ ജനിച്ചു പിറ്റേദിവസം ഒരു ആക്സിഡന്റ് പറ്റി അച്ഛൻ മരിച്ചു എന്ന കാരണം പറഞ്ഞു ആയിരുന്നു എന്നെ വീട്ടിലെ ഭാഗ്യദോഷി ആക്കിയത്, അമ്മക്ക് എന്നും പ്രിയപെട്ടവൾ ചേച്ചി തന്നെ ആയിരുന്നു, അമ്മയുടെ ഓരോ വാക്കിലും, പ്രവർത്തിയിലും അത് പ്രകടമായിരുന്നു എന്നേക്കാൾ രണ്ടു വയസ്സിനു മൂത്ത ചേച്ചി സ്കൂൾ പഠനം കഴിഞ്ഞു പട്ടണത്തിലെ കോളേജിൽ പോയപ്പോൾ ഞാനും ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചു,, പെൺകുട്ടികൾ പഠിച്ചിട്ട് എന്ത് കിട്ടാനാ എന്നുള്ള ചോദ്യം ആയിരുന്നു മറുപടി,.. അമ്മയെ വിധവയാക്കിയവൾ എന്ന പട്ടം നേരത്തെ ചാർത്തി കിട്ടിയതിനാൽ ബാല്യത്തിന്റെ നിറവും സ്വപ്നങ്ങളും ഒക്കെ എന്നേ പൊഴിഞ്ഞു പോയിരുന്നു,.. അമ്മയും ചേച്ചിയും ഉണ്ടായിട്ടും ഒരിറ്റ് സ്നേഹം തരാൻ ആരും ഇല്ലാതെ ഒറ്റപെട്ട ജീവിതം ആയിരുന്നു എന്നും,,.. കുത്തുവാക്കുകളും, ശാപവാക്കുകളും കേട്ടു കണ്ണുനീര് തുടക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം ഒരു ജന്മം,, എന്റെ ജന്മത്തെ ഞാൻ തന്നെ വെറുത്ത ദിനങ്ങൾ,,
ഗ്രാമത്തിലെ തയ്യൽ യൂണിറ്റിലെ തയ്യൽ പഠിത്തവും, വീട്ടിലെ അടുക്കളജോലിയും ആയിരുന്നു അമ്മ എനിക്ക് വേണ്ടി കരുതി വെച്ചിരുന്നത്… ഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞു ഇറങ്ങിയ ചേച്ചിക്ക് വേണ്ടി വിവാഹആലോചന തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആണ് അമ്മക്ക് ഞാൻ വീണ്ടും ഒരു ബാധ്യത ആവുന്നത്..,, കടമ തീർക്കാൻ എന്ന പേരിൽ ഇരുപത്തിരണ്ടുകാരിയായ തന്നെക്കാൾ ഇരട്ടി പ്രായം ഉള്ള ഒരാളെ ആയിരുന്നു അമ്മ കണ്ടെത്തിയത്,, മറ്റ് ആരുടെയോ നിർബന്ധത്തിൽ ആണ് അയാൾ ഈ വിവാഹത്തിന് സമ്മതിച്ചതെന്ന് ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ തന്നെ തോന്നിക്കും വിധം ആയിരുന്നു അയാളുടെ പെരുമാറ്റം, അത് അമ്മയോട് സൂചിപ്പിച്ച എന്നെ ചേച്ചിയുടെ മുന്നിൽ വെച്ചു തന്നെ പരിഹസിച്ചു വിട്ടു..,, “പിറന്നു വീണതെ എന്റെ താലിചരടും നെറ്റിയിലെ സിന്ദൂരവും മായിച്ചു, ഇനി കഴുത്തിൽ താലി ചാർത്തുന്നവന് എന്തൊക്കെയാണാവോ വരാൻ പോകുന്നത്” അമ്മയുടെ ആക്രോശത്തിനു മുന്നിൽ ഒന്നും പറയാൻ ഇല്ലാതെ തലയും താഴ്ത്തി മിണ്ടാതെ പോരേണ്ടി വന്നു എനിക്ക്,,, രണ്ടുമാസത്തിനപ്പുറം ചേച്ചിയോടൊപ്പം അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി മനസ്സിൽ നിറയെ ഭയശങ്കകളോടെ മുഹൂർത്തം പ്രതീക്ഷിച്ചു കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ ആണ് വീടിനുള്ളിൽ അടക്കിപിടിച്ച സംസാരവും, കുശുകുശുക്കലും കേട്ടത്… എന്തോ പ്രശ്നം ഉണ്ടെന്നു കൂടെ ഉണ്ടാരുന്നവരുടെ മുഖത്ത് നിന്നും മനസ്സിൽ ആക്കാൻ കഴിഞ്ഞു, ചോദിച്ചിട്ട് ആരും ഒന്നും പറയുന്നില്ല,,
മുറിക്കുള്ളിൽ കൂടി നിന്നവർ ഓരോരുത്തരായി പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി പൊയ്‌കൊണ്ടിരുന്നു എന്താ സംഭവിച്ചേ എന്നു അറിയാൻ ഉള്ള ആകാംഷ കൊണ്ടു ഇരുന്നിടത്തുനിന്നും എഴുന്നേറ്റു വാതിലിനു നേർക്കു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആണ് അമ്മ കൊടുംകാറ്റ് പോലെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി വന്നത്,,… “എന്നോട് എല്ലാവരും പറഞ്ഞതാ ഈ അശ്രീകരത്തെ എന്റെ മോളുടെ കൂടെ പന്തലിൽ ഇറക്കണ്ട എന്നു.., അന്ന് ഞാൻ അത് കേട്ടില്ല,അത് എന്റെ തെറ്റ്‌..,,നിന്നെ താലികെട്ടാൻ വരാം എന്നു സമ്മതിച്ചവൻ വേറെ ഒരു പെണ്ണിനേയും കൊണ്ടു ഓടി പോയെടി… പെൺകുട്ടികൾ ആയാൽ കുറച്ചു ഒക്കെ ഭാഗ്യം വേണം,.. നിനക്കിപ്പോൾ മതിയായല്ലോ എല്ലാം, എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ ജീവിതം കൂടി നീ കാരണം നശിക്കുമല്ലോ എന്റെ ദേവിയെ….” അമ്മേ ഞാൻ….പറയാൻ വന്നത് മുഴുവൻ ആക്കാൻ കഴിയാതെ നിന്നു പോയി താൻ..,, അമ്മ അലമുറ ഇട്ടു കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു,,
“ലീലേടത്തി… ഇങ്ങനെ കരഞ്ഞു ബഹളം വെച്ചിട്ട് കാര്യം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ?? പ്രശ്നം പരിഹരിക്കാൻ ഉള്ള വഴി അല്ലെ നോക്കണ്ടത് നമ്മൾ… നിങ്ങൾക്ക് സമ്മതം ആണെങ്കിൽ ഒരു പയ്യൻ ഉണ്ട് ഞങ്ങളുടെ കൂടെ, മുഹൂർത്തം തെറ്റാതെ നമുക്ക് നടത്താം ഇത്,.. പയ്യന്റെ അമ്മാവന്റെ മകൻ ആണ് ഇത്, എല്ലാ കാര്യങ്ങൾക്കും അവൻ കൂടെ ഉണ്ടാരുന്നത് കൊണ്ടു ഇനി ഒരു ചർച്ചയുടെ ആവശ്യം വരുന്നില്ല” “അത് വേണോ?? എന്നുള്ള അമ്മയുടെ ചോദ്യത്തിന് അകത്തേക്ക് കയറി വന്ന എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൻ തന്നെ ആയിരുന്നു ഉത്തരം കൊടുത്തത്…. “വേണം എനിക്ക് ഇഷ്ടാ ഈ പെൺകുട്ടിയെ…
അവളെ എനിക്ക് തന്നേരെ അമ്മേ….,,,” മഞ്ഞനൂലിൽ കോർത്ത താലി കഴുത്തിൽ ചാർത്തി തന്നു, ഹാരവും അണിയിച്ചു, നെറ്റിയിൽ സിന്ദൂരവും തൊടുവിച്ചു തന്നു, കയ്യോട് കയ്യ് ചേർത്തു പിടിച്ചു മണ്ഡപം ചുറ്റുന്ന ഞങ്ങളെ എവിടെ നിന്നോ വന്ന ഒരിളം കാറ്റ് തഴുകി കടന്നു പോയി…ആ കാറ്റു എന്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു മോളെ അച്ഛന്റെ അനുഗ്രഹം എന്നും മോൾക്ക്‌ ഉണ്ടാവും എന്നു…… അത് അങ്ങനെയാണ് ആരും ഇല്ലാത്തവർക്ക് ദൈവം ഉണ്ടാകും എന്തിനും.. ഏതിനും കൂടെ..,,, ലൈക്ക് ചെയ്ത് അഭിപ്രായങ്ങൾ അറിയിക്കൂ… നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം രചനകൾ പേജിലേക്ക് അയച്ചു തരിക…